یکی از اصلی ترین خرابی های روسازی های آسفالتی، تغییر شکل های دائمی می باشد که به اسم ‏شیارشدگی شناخته می شود. شیارشدگی، فرورفتگی های طولی ای هستند که در امتداد مسیر عبور ‏چرخ وسایل نقلیه ایجاد می شوند. این نوع خرابی از رایج ترین خرابی ها در مناطق گرمسیر است. ‏در این پژوهش سعی شده است با بررسی ارتباط بین شیارشدگی نمونه های آسفالتی با دانه بندی 3، ‏‏4 و 5، و قیر های 40-50 و 60-70، ارتباط بین شیارشدگی و روانی قیر بررسی شود. این ‏آزمایشات توسط دستگاه ویل تراک صورت می گیرد. در این پژوهش جهت تعیین قیر بهینه، 108 ‏نمونه با حد وسط دانه بندی های 3، 4 و 5، ساخته شده است. همچنین 18 نمونه 6 اینچی برای ‏آزمایش اثر چرخ با دو نوع قیر 40-50 و 60-70 و دانه بندی 3، 4 و 5، ساخته شد. نمونه ها تحت ‏آزمایش قرار گرفتند و نتایج بدست آمده در جداول و نمودار ها ارائه و تحلیل شد. نتایج نشان ‏دادند که نمونه های ساخته شده با قیری که کندروانی بیشتری دارد، بیشترین مقاومت در برابر ‏شیارشدگی را دارا می باشد. همچنین ارتباط معنیداری بین مقاومت مارشال و میزان شیارشدگی ‏وجود ندارد. کمترین شیارشدگی در نمونه های ساخته شده از قیر 40-50 مشاهده شد و نمونه های ‏ساخته شده از قیر 60-70 شیارشدگی بیشتری دارند.‏