امید از مهمترین منابع مقابله ای برای بیماران مبتلا به سرطان است. حمایت پرسنلدرمانی و حمایت اجتماعی در ارتقاء امید نقش دارند. سطح حمایت پرسنل درمانی و حمایت اجتماعی مهیا شده توسط خانواده و دوستان و ارتباط آن با امید و نیز انواع، منابع و راهکارهای ارتقاء دهنده امید در بیماران ایرانی مبتلا به سرطان مورد بررسی قرار نگرفته اند. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی ماهیت امید و ارتباط آن با حمایت اجتماعی و حمایت پرسنل درمانی در بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مرکز آموزشی – درمانی امام خمینی (ره) اردبیل بود. روش کار:این مطالعه توصیفی - همبستگی در مرکز آموزشی - درمانی امام خمینی (ره) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل انجام گرفت. 230 بیمار دارای تشخیص قطعی سرطان با روش در دسترس در این مطالعه شرکت داده شدند. شاخص امید هرث، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، پرسشنامه حمایت پرسنل درمانی نورتوس و پرسشنامه ای طراحی شده جهت بررسی انواع امید، منابع و راهکارهای ارتقاء دهنده امید مورد استفاده قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل آماری یافته هاازنرم افزار آماری spss و آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج: بیماران مبتلا سطح متوسط به بالایی از امید، حمایت اجتماعی و حمایت پرسنل درمانی داشتند. بین امید با حمایت اجتماعی و حمایت پرسنل درمانی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت.اکثر بیماران ًبازگشت به زندگی طبیعی ً و ً شفای کامل بیماری با کمک پزشکان و داروها ً را نوع امید خود ذکر کردند. منابع معنوی، خانواده، پرسنل درمانی و تکنولوژی درمانی مهمترین منابع امید بودند. راهبردهای معنوی، حمایت خانواده، کنترل علایم بیماری و راهبردهای مورد استفاده توسط پزشکان و پرستاران مهمترین راهکارهای ارتقاء دهنده امید بودند. نتیجه گیری: حمایت خانواده، حمایت دوستان، حمایت پرسنل درمانی از عوامل موثر در امید در بیماران مبتلا به سرطان هستند و پرستاران و پزشکان میتوانند با فراهم کردن حمایت از بیماران، برخورد مناسب با آنها، برآورده نمودن نیازهای معنوی بیماران و ارتقاء حمایت خانواده، در افزایش امید بیماران که یکی از روش های سازگاری با بیماری بوده نقش مفید و موثری ایفا نمایند.

همکاری بین پرستاران به عنوان یک ویژگی و تعهد حرفه¬ای پرستاری، جزء مهمی در ارائه مراقبت¬های بهداشتی شناخته شده است و راه حل مناسبی برای بسیاری از مشکلات موجود در نظام سلامت و ارائه مراقبت با کیفیت مطلوب و حفظ سرمایه است. همکاری نیازمند یک فرآیند تعاملی است. با توجه به اثرات سازنده همکاری بین پرستاران و ناشناخته بودن فرآیندآن، مطالعه حاضر با هدف کاوش فرآیند همکاری بین پرستاران انجام شده است. پژوهش کیفی حاضر با رویکرد گراندد تئوری در سال 93-92 انجام گردید. مشارکت¬کنندگان اصلی، پرستاران شاغل در بیمارستان¬های شهرهای تبریز، تهران و ایلام بودند. شیوه انتخاب مشارکت¬کنندگان با استفاده از نمونه¬گیری هدفمند آغاز و تا رسیدن به اشباع داده¬ها به صورت نظری ادامه یافت. ایزار اصلی در جمع-آوری داده¬ها، مصاحبه¬های باز بدون ساختار بود. در مجموع 27 مورد مصاحبه با 25 نفر مشارکت¬کننده انجام شد و داده¬ها بر اساس روش کوربین و اشتراس (2008) تجزیه و تحلیل گردید. چهار طبقه اصلی منابع سازمانی، فرآیندهای سازمانی، فرهنگ سازمانی و آورده¬های فردی، عوامل زمینه-ای تأثیرگذار بر چگونگی همکاری بین پرستاران را تشکیل می¬¬دادند. تبعیض بین همتایان، دغدغه اساسی روانی اجتماعی مشارکت¬کنندگان بود. ارائه تصویر مثبت از خود، اعتراض و انتظار، سه گام ترتیبی فرآیند اتخاذ شده توسط مشارکت¬کنندگان برای غلبه بر تبعیض بود که با پیامدهای عدالت¬یابی و انفعال¬جویی همراه بود. "رویارویی با تبعیض درون حرفه¬ای پرستاران: برقراری نسبی عدالت تعاملی، توزیعی و رویه¬ای"، طبقه مرکزی مطالعه بود که این طبقات را به یکدیگر وصل می¬کرد. دستیابی به یک نظریه واقعی مبتنی بر داده¬ها و بر اساس تجارب مشارکت¬کنندگان نمایانگر فرآیند همکاری بین پرستاران بود. شناسایی این فرآیند، عوامل تأثیرگذار و پیامدهای حاصل از آن در شناسایی مشکلات موجود و ارائه راهکارهایی در جهت حل آن¬ها کمک¬کننده خواهد بود.