روماتوئیدآرتریت (ra) یک بیماری اتوایمن سیتمیک مزمن است و شرایط دردناک و ناتوان کننده ای دارد. عوامل ژنتیکی و محیطی هر دو با اتیولوژی ناشناخته ، نقش اساسی در پاتوژنز این بیماری دارند. اخیرا، ارتباط پلیمرفیسم آلل rs10818484 باافزایش خطر ابتلا به ra در جوامع مختلف سراسر جهان، مورد بررسی قرار گرفته و نتایج متناقضی مشاهده شده است. این آلل در ناحیه بین ژنی جایگاه traf1/c5(فاکتور1 مرتبط با گیرنده فاکتور نکروزتوموری / جزءکمپلمانی 5) قراردارد و بعنوان آلل عملکردی این ناحیه پیش بینی شده است. در این تحقیق، افراد بیمار (n=50) و سالم (n=50) که از لحاظ سن و جنس همسان سازی شدند به ترتیب از میان بیماران ra و افراد سالم همراه بیمار مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) واقع در شهرستان کرمانشاه انتخاب شدند. سروتایپ rf و accp بیماران به ترتیب بر اساس سنجش آگلوتیناسیون و الیزا به کمک کیت avitex rf و aeskulisa ra/cp detect صورت گرفت. dna ژنومی تمام افراد به روش ساده و سریع استخراج و به کمک pcr-rflp نسبت به آلل rs10818488 تعیین ژنوتیپ شدند. در بیماران مورد مطالعه، منفی بودن سروتایپ rf چشمگیر بود و مدت زمان ابتلا به بیماری با حضورrf ارتباطی نداشت. تمام این بیماران دارای سروتایپ accp منفی بودند. پلیمرفیسم rs10818488 با خطر ابتلا به ra در جامعه کرمانشاهی مرتبط نبود (p>0.05) و این امر ممکن است منفی بودن سروتایپ accp این بیماران را تفسیر نماید. همچنین این نتایج متفاوت به دست آمده ممکن است با خزانه ژنتیکی و شرایط محیطی این جامعه مرتبط باشد. احتمالاً، سایر آلل های ناحیه بین ژنی traf1/c5 و یا سایر ژن های hla و غیر hla حساس در ra با جامعه کرمانشاهی مرتبط هستند که مطالعات گسترده تر و حجم نمونه برداری بزگتر برای شناخت و تائید این روابط مورد نیاز

آنژیوژنز یا رگزایی، به معنی تشکیل مویرگ های جدید از عروق اولیه است. رگزایی در حالات مختلف پاتولوژیک از قبیل رشد تومور و متاستاز، آرتریت، رتینوپاتی دیابتی و هم چنین در فرآیند های فیزیولوژیک مانند رشد و نمو اندام، ترمیم زخم و رشد و نمو جنین دخیل می باشد. مهار رگزایی در حالات مختلف پاتولوژیک امری ضروری است، به عنوان مثال گسترش تومور وابسته به ایجاد عروق جدید است و مهار ایجاد رگ به طرف آن می تواند رشد تومور را متوقف کند. از این رو بسیاری از محققان اثرات فاکتورهای تحریک کننده و مهار کننده رگزایی را به دلیل اهمیت آن ها در جلوگیری از بروز و درمان این نوع از بیماری ها، در انواعی از مدل های آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار داده اند. گیاهان حاوی ترکیبات فعالی هستند که در میان آن ها ترکیباتی با ویژگی های موثر بر روی رگزایی وجود دارند. در این تحقیق اثر عصاره آبی-الکلی برگ انجیر ficus carica بر روی مراحل کلیدی رگزایی بررسی شد. جهت بررسی اثر عصاره بر روی این مراحل که شامل تکثیر، مهاجرت و تشکیل تیوب توسط سلول های اندوتلیال می باشد به ترتیب از روش های رنگ آمیزی حیاتی نوترال رد، scratch wound assay و کشت سلول ها بر روی ماتریژل استفاده شد. هم چنین جهت تعیین مکانیسم های ملکولی که عصاره آبی-الکلی برگ انجیر توسط آن ها در رگزایی مداخله ایجاد می کند، تغییرات بیان mrna دو ژن کلیدی vegfو ?3 integrin با استفاده از روش relative real-time quantitative r-t pcr مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که عصاره آبی-الکلی برگ انجیر در حالت وابسته به دوز از تکثیر، مهاجرت و تشکیل تیوب توسط سلول های اندوتلیال ممانعت می کند و هم چنین بیان mrna ژن های vegf و ?3 integrin را کاهش می دهد. این یافته ها این گیاه را به عنوان کاندیدی مناسب در مصارف غذایی و دارویی برای مقابله با پیشرفت مراحل رگزایی معرفی می کند و جداشدن جز یا اجزای موثر آن نقطه شروعی برای توسعه دارویی جدید است.

هدف: سقط مکرر خودبخودی (rpl) حالتی است که در آن بیش از ? یا ? بار متوالی جنین خودبخود سقط گردد. 5/0 تا 5 درصد خانم های باردار درگیر سقط مکرر هستند. هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین پلی مرفیسم های g1958a و g894t در ژنهایmthfd1 و enos با سقط مکرر است. روش کار: از روش rflp- pcr برای شناسایی پلی مرفیسم ها استفاده شد. نمونه ها شامل 100 زن با سابقه سقط مکرر و 50 زن زایا و بدون سابقه سقط بودند که بعنوان گروه کنترل استفاده شدند. نتایج: در این تحقیق مشخص شد که ژنوتیپ gg و gt در پلی مرفیسم g894t به ترتیب برابر 65% و 35% در گروه بیماران و در گروه کنترل 84% و 16% وجود دارد(p<0.015) (or=2.83 و ci=1.19-6.68). در پلی مرفیسم g1958a فراوانی ژنوتیپ های gg ، ga و aa به ترتیب در گروه بیماران در 18%، 48% و 34% و در گروه کنترل برابر 22%، 56% و 22% مشاهده شد(p<0.32). ژنوتیپ aa نسبت به فرم نرمال gg با نسبت شانس برابر 89/1 در گروه بیماران بیشتر مشاهده شد(or=1.89 و ci=0.68-5.19). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق مشخص شد که احتمالاً ژنوتیپ gt در ژن enos و ژنوتیپaa در ژن mthfd1 با افزایش ریسک سقط مکرر ارتباط دارند. کلمات کلیدی: سقط مکرر خودبخود، پلی مرفیسم،g1958a ، mthfd1 ،g894t ، enos

با توجه به شیوع سرطان در جوامع امروزی، یافتن داروهای جدید برای درمان آن از اهمیت بالایی برخوردار است. استفاده از داروهای شیمیایی موجود به دلیل عوارض جانبی که دارند با محدودیت مصرف روبه رو می باشند. از این رو محققین درصدد یافتن مواد طبیعی با خاصیت ضد سرطانی می باشند. هدف اصلی این پایان نامه بررسی اثرات ضد سرطانی lactoferrin وwhey acidic protein موجود در شیر شتر می باشد. در تحقیق حاضر تأثیر lactoferrin وwhey acidic protein موجود در شیر شتر بر درصد مرگ دو رده سلولی بررسی و با سلول های سالم مقایسه گردید. لاکتوفرین در ترشحات موکوسی شامل اشک، بزاق، صفرا و به میزان زیاد در کلستروم و شیر وجود دارد. این گلیکوپروتئین دارای خاصیت ضد میکروبی بوده و هم چنین ویژگی ضد سرطانی و ضد التهابی را نیز داراست. whey acidic protein مهم ترین whey protein در شیر شتر، موش، خرگوش، رت و کانگورو است. این پروتئین دارای نقش تنظیمی منفی در پیشرفت چرخه سلولی سلول های اپی تلیالی پستان (k6|eph4) می باشد، هم چنین باعث کاهش تومورزایی و تهاجم سلول های سرطان سینه می شود. در این تحقیق ابتدا پروتئین های قسمت آب پنیری شیر به کمک روش های اولتراسانتریفیوژ و رسوب دهی با اسید، از سایر ترکیبات آن جدا و سپس lactoferrin و whey acidic protein آن با روش های کروماتوگرافی تعویض یونی و ژل فیلتراسیون جداسازی گردید. در ادامه با الکتروفورز sds-page وزن مولکولی آن ها مشخص شد و با استفاده از تست برادفورد غلظت این پروتئین ها تعیین گردید. سپس مقادیر مختلفی از پروتئین های مذکور به محیط کشت رده های سلولی mcf-7 و vero و سلول های سالم کبد اضافه شد و تغییرات مورفولوژیکی سلول ها به کمک میکروسکوپ معکوس مشاهده گردید. جهت بررسی میزان بقای سلول ها تست mtt انجام شد و نتایج حاصل به صورت درصد زنده ماندن سلول ها بیان گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پروتئین های لاکتوفرین وwhey acidic protein موجود در شیر شتر، بر روی رده های سلولی mcf-7 و vero دارای اثرات ضد سرطانی می باشند. به علاوه این پروتئین ها سبب افزایش تکثیر سلول های سالم کبدی در محیط کشت می گردند.

سرطان پستان شایعترین بدخیمی در زنان و یکی از مهمترین علل مرگ و میر در زنان است که رشد و توسعه آن تحت کنترل هورمون می باشد. به دلیل آنکه استروژن در پیدایش سرطان پستان دارای نقشی اساسی است، آنتی استروژن ها، گزینه های درمانی مناسبی در درمان هورمونی سرطان پستان می باشند. تاموکسیفن یک آنتی استروژن غیراستروئیدی است که به طور گسترده در درمان سرطان پستان به کار می رود. یکی از مشکلات استفاده از تاموکسیفن این است که علیرغم درمان خوب اولیه، حدود نیمی از بیماران پس از مدتی به آن مقاوم می شوند. در درمان دارویی توسط تاموکسیفن، علاوه بر اینکه دوز دارو اهمیت دارد، بایستی زمان استفاده را نیز کوتاهتر نمود. دلایل مولکولی مقاومت به داروهای آنتی هورمونی استفاده شده در سرطان پستان کاملا شناخته شده نیست. درک مکانیسم های مولکولی که منجر به گسترش این مقاومت می شوند، به یافتن راههای درمانی که این مقاومت را کاهش دهند، کمک خواهد نمود. مکانیسم ها و مسیرهای متعددی در این مقاومت نقش دارند که در اینجا مسیرهای پیام رسانی tgf-? وcxc و نقش آن ها مورد بررسی قرار گرفت. درمانهای ترکیبی و استفاده از داروهای کمکی، یکی از راهکارهای درمانی است که به عملکرد بهتر و کاهش دوز و دوره مصرف تاموکسیفن کمک می کند که در این تحقیق برای این امر از داروی ترانیلست استفاده شد. ترانیلست دارویی است که به طور گسترده برای درمان بیماریهای آلرژیک به کار می رود و اثراتش به واسطه جلوگیری از آزادسازی میانجی گرهای شیمیایی مانند tgf-? می باشد و همچنین اثرات ضدسرطانی آن نیز به اثبات رسیده است. در این تحقیق برای نخستین بار، تاثیر همزمان تاموکسیفن و ترانیلست بر بقاء، آپوپتوز، متاستاز و آنژیوژنز سلولهای انسانی سرطانی پستان بررسی شد. برای این بررسی، دو رده سلولی انسانی سرطانی پستان، mcf-7 (گیرنده استروژن مثبت) و mda-mb-231(گیرنده استروژن منفی) انتخاب گشت و غلظتهای 1،5،2،10 و20 میکرومولار تاموکسیفن و 10،20،100،50 و200 میکرومولار ترانیلست به کار گرفته شد؛ سپس به منظور کارهای سینرژیک بعدی، دوز 2 میکرومولار تاموکسیفن و 200 میکرومولار ترانیلست به کار رفت. در این تحقیق از آزمونهای mtt و ldh به منظور بررسی اثرات سایتوتوکسیک داروها؛ و از رنگ آمیزی فلورسنت اکریدین اورنج-اتیدیوم بروماید، آزمون تانل و بررسی قطعه قطعه شدن dnaی ژنومی برای مطالعه القای آپوپتوز استفاده شد. جهت بررسی آنژیوژنز، روش real-time rt-pcr برای سنجش میزان بیان ژن vegf و روش الایزا برای سنجش میزان پروتئین آن به کار رفت. همچنین از آزمون ترمیم زخم و تست ترانس ول به منظور بررسی میزان کاهش متاستاز رخ داده تحت اثر داروها استفاده شد و میزان تغییر بیان ژنهای دخیل در متاستاز نیز با کمک real-time rt-pcr مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر هر دو دارو وابسته به دوز و مدت زمان تیمار است؛ به طوری که با افزایش غلظت و زمان تیمار، اثرات توکسیک داروها (به صورت تک و دو دارویی) افزایش می یابد. هر دو رده سلولی به تیمار همزمان با دو دارو پاسخ بهتری نشان دادند و اثرات تاموکسیفن و ترانیلست هرکدام به تنهایی، در رده mda-mb-231 به مقدار زیادی کمتر از رده mcf-7 بود؛ اما در تیمارهای سینرژیک این تفاوتها به میزان چشمگیری کاهش یافته و نتایج نشان داد که دو دارو اثر یکدیگر را افزایش داده اند؛ در نتیجه میزان آپوپتوز در تیمارهای همزمان بیشتر و میزان آنژیوژنز و متاستاز کمتر از تاثیر هرکدام از داروها به تنهایی بود. از این کار نتیجه گرفته شد که ترانیلست می تواند داروی مناسبی هم به عنوان تک دارویی و هم برای درمان ترکیبی به منظور درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان باشد.

سرطان معده یکی از سرطان های شایع در ایران و جهان است. در ایران، بیش از 80 درصد بیماران با سرطان معده در مرحله ای از بیماری تشخیص داده می شوند که درمان های متداول تاثیری در افزایش طول عمر بیماران ندارد و تهاجم و متاستاز در نهایت باعث مرگ بیماران می گردد؛ لذا لزوم شناخت مکانیسم های مولکولی درگیر در آغاز، پیشرفت، و به خصوص تهاجم و متاستاز تومورهای معدی جهت معرفی مارکرهای مولکولی برای تشخیص زودرس، پیش آگهی و نهایتاً درمان این سرطان به شدت احساس می شود. بررسی بیان rna غیر کدشونده بلند hotair در سایر سرطان ها نشان داده این انکوژن در بافت های توموری دچار بیان بیش از حد می شود و این بیان بیش از حد با متاستاز ارتباط قوی دارد. در پژوهش حاضر، برای اولین بار، بیان ژن hotair در سرطان معده سنجیده شد. 60 نمونه بافت فریز شده انسانی، شامل نمونه های توموری و غیرتوموری (جفت شده) معده از بانک تومور ایران تهیه شد. پرایمر اختصاصی برای ژن hotair طراحی شد و برای اندازه گیری بیان نسبی آن از تکنیک real-time rt-pcr quantitative استفاده شد. بررسی نتایج حاصل از بیان ژن hotair در نمونه های توموری و غیرتوموری جفت شده بافت معده نشان داد که سطح بیان hotair، در نمونه های توموری در مقایسه با نمونه های غیرتوموری مجاورش افزایش بیان داشته است (028/0p= ). علاوه بر این، آزمون آماری anova نشان داد که میان بیان نسبی ژن hotair در نمونه-های توموری و متاستاز دور دست رابطه معناداری وجود دارد (05/0p= )، به طوری که میانگین بیان این ژن در بیماران با متاستاز دور دست نسبت به حالت غیرمتاستازی بالاتر است. نتایج حاصل از این مطالعه ممکن است در آینده مدیریت تشخیصی-درمانی بیماران مبتلا به سرطان معده موثر باشد.

سرطان، جمعیتی از سلول ها هستند که کنترل طبیعی خود را در رشد و تمایز از دست می دهند و بدون کنترل تکثیر می شوند. سرطان معده اولین و بیشترین فراوانی تومورهای بدخیم را در کشورهای آسیای شرقی دارد. متاستاز فرایندی هست که سلول های تومور مکان اولیه تومور را ترک می کنند و از طریق گردش خون به مکان های دور مهاجرت می کنند و یک تومور ثانویه را ایجاد می کنند. مهار متاستاز در حالات مختلف پاتولوژیک امری ضروری است،گسترش تومور وابسته به ایجاد متاستاز است و مهار متاستاز می تواند رشد تومور را متوقف کند. از این رو بسیاری از محققان اثرات فاکتورهای تحریک کننده و مهار کننده متاستاز را به دلیل اهمیت آن ها در جلوگیری از بروز و درمان این نوع از بیماری ها، در انواعی از مدل های آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار داده اند. گیاهان حاوی ترکیبات فعالی هستند که در میان آن ها ترکیباتی با ویژگی های موثر بر روی متاستاز وجود دارند. ficus carica یا انجیر گونه ای از خانواده moraceae است. میوه، ریشه، برگ و شیره این گیاه به عنوان یک داروی سنتی برای درمان انواعی از بیماری ها مثل بیماری های تنفسی، بیماری های قلبی- عروقی، التهاب و سرطان مورد استفاده قرار می گیرد. ماتریکس متالوپروتئینازها خانواده ای از پروتئازهای حاوی عنصر روی (zn) هستند که با شکستن باند های پپتیدی، پروتئین ها را دگرده می کنند و در بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیک و پاتولوژیک که نیازمند تخریب ماتریکس خارج سلولی هستند از جمله رشد تومور، تهاجم و متاستاز نقش دارند، و بیان آن ها در سلول های سرطانی افزایش می یابد. به علاوه یکی از مولکول های اتصالی که درفرآیند متاستاز دخیل می باشد integrin ?3 است که در مهاجرت سلول های سرطان معده نقش دارد. در این مطالعه اثر ضد متاستاز برگ انجیر بر سلول های سرطان معده ags )) با روش رنگ آمیزی ldh,mtt,nr مورد بررسی قرارگرفت، هم چنین، برای بررسی مهاجرت و تهاجم سلول ها به ترتیب از روش های ترمیم زخم وترانس ول استفاده گردید، بیان ژن های mmp9,mmp2 و integrin ?3 به عنوان سه ژن موثر در فرآیند متاستاز با روش real-time pcr مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عصاره آبی- الکلی برگ انجیر اثرات ضد متاستاز قابل توجهی دارد. عصاره در حالت وابسته به دوز مانع مهاجرت سلول های ags شد و هم چنین بیان ژن mmp9 را کاهش داد. این یافته ها این گیاه را به عنوان کاندیدی مناسب در مصارف غذایی و دارویی برای مقابله با پیشرفت مراحل متاستاز معرفی می کند.

مردان با افزایش سن دچار کاهش فیزیولوژیکی از سطوح آندروژنهای بیو اکتیو به خصوص تستسترون می گردند. این کاهش می تواند منجر به استرس اکسیداتیو و نقص درmrna و پروتئین p53 بگردد که به طور بالقوه ای باعث از بین رفتن تنظیم چرخه سلولی، ترمیم dna، آپوپتوز و عدم تعادل پیشرونده ی پاسخهای ایمنی تحت عنوان پیری ایمنی می شود. کوآنزیم q10 که به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی شناخته شده است می تواند تاثیرات مطلوبی را روی کاهش استرس اکسیداتیو و استعداد بروز پیری ایمنی در مردان مسن داشته باشد. به منظور بررسی اینکه آیا نقص تستسترون بیان ژن p53 و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی را تغییر می دهد و اینکه آیا q10 می تواند تاثیری بر این تغییرات داشته باشد یا نه ما جیره ی غذایی تکمیلی همراه با سه سطح متفاوت از q10 را به مدل موشهای یائسه مردانه خوراندیم و سپس بیان نسبی ژن p53 در لوکوسیتهای خون و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در پلاسما را مورد سنجش قرار دادیم. سی و شش عدد موش نر بالغ با نژاد nmri با میانگین سن 2 ماه و وزن بدنی30 گرم در شرایط استاندارد و دسترسی آزاد به آب و غذا به مدت 2 هفته نگهداری شدند. پس از گذراندن دوره ی زمانی به منظور سازگاری، 24 موش به طور دو طرفه اخته شدند و 12 موش تحت استرس جراحی قرار گرفتند. موشها به طور تصادفی به شش گروه شامل کنترل دریافت کننده جیره ی غذایی معمول (nc)، موشهای عادی دریافت کننده 125 میلی گرم در کیلوگرم در روز از q10 به همراه جیره معمول (c125)، گروه اخته شده جانبی دریافت کننده جیره ی غذایی معمول (box)، و سه گروه اخته شده دیگر تحت عناوین box125،box250 و box500 دریافت کننده به ترتیب 250،125 و 500 میلی گرم در کیلوگرم در روز از q10 به همراه جیره ی غذایی معمول تقسیم شدند. پس از 96 روز، نمونه های خون توسط سوراخ کردن قلب جمع آوری شد و پلاسمای جدا شده تا زمان استفاده در°c 20- نگهداری شد. رونوشتهای mrna از p53 در گلبولهای سفید توسط pcr نسبی در زمان واقعی سنجیده شدند، به طور خلاصه rna تام توسط کیت( thermo scientific, england) استخراج شد و سپس با استفاده از کیت (bioneer, germany) به cdna تبدیل شد. فرایند pcr با استفاده از دستورات کیت (ampliqon, denmark) انجام گرفت و بیان نهایی ژن به صورت نسبتی از بیان ژن ?-actin محاسبه شد. تستسترون (ng/ml) و استروژن (?g/ml) به روش الایزا توسط کیتهای بیوشیمیایی اندازه گیری شدند در حالی که ظرفیت تام آنتی اکسیدانی پلاسما به روش dpph مورد سنجش قرار گرفت. بیان نسبی p53 در گروه box نسبت به گروه nc به طور غیر معنی داری کاهش یافت (p>0.05)، در حالی که بیان آن در گروه های اخته شده دریافت کننده q10 افزایش یافت به طوری که در گروه box500 به حد معنی داری رسید (p<0.05). به علاوه بیان نسبی p53 در گروه c125 به طور غیر قابل منتظره ای در مقایسه با گروه nc کاهش یافت .(p<0.05) سطوح تستسترون در گروه box در مقایسه با nc به طور غیرمعنی دار کاهش یافت در حالی که میزان استروژن در این گروه در مقایسه با nc به طور غیر معنی دار افزایش یافت (p>0.05). ظرفیت تام آنتی اکسیدانی پلاسما در گروه box در مقایسه با گروه nc به طور غیر معنی دار کاهش یافت (p>0.05) در حالی که این مقدار در گروه های اخته شده دریافت کننده دز های متفاوت از q10 در مقایسه با گروه nc به طور معنی داری افزایش یافت (p<0.05). در مجموع، نتایج نشان داد که برداشتن گنادها و لذا کاهش تستسترون موجب کاهش نسبی در رونوشتهای mrna، p53 در لوکوسیتهای خون محیطی گردید . جیره ی تکمیلی q10 بیان نسبی ژن p53 در لوکوسیتهای خون محیطی و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی پلاسما را افزایش داد، بنابرین q10 می تواند در شکل گرفتن نوعی حفاظت متراکم و قوی در برابر گونه های فعال اکسیژنی و دیگر فاکتورهای آسیب رساننده dna ناشی از عدم تعادل استروئیدی پس از اختگی مفید باشد و احتمالا استعداد بروز پیری ایمنی در مردان مسن را کاهش دهد.