سایمتیدین با نام تجارتی تاگامت از سال 1976 جهت درمان اولسر معده و دودئونوم به بیماران تجویز می گردد. این دارو آنتاگونیت رسپتورهای -h2 هیستامین بوده و بر روی سلولهای جداری یا اوکسینتیک معده اثر کرده مانع ترشح اسید می گردد. سایمتیدین به دو روش خوراکی و تزریقی تجویز میگردد . و دوز مصرفی آن روزانه حدود 800 تا 1000 میلی گرم و دارای نیمه عمر 2-3 ساعت می باشد. مصرف این دارو موجب تغییر در فعالیت معده، جریان خون آن و مقدار ترشح اسید می شود. مصرف سایمتیدین با عوارض جانبی ازجمله : عوارض عصبی مانند خواب آلودگی، توهم و عوارض خونی نظیر ترمبوسیتوپنی، عوارض قلبی مانند برادی کاردی و بلوکه کردن گره a.v همراه است . همچنین مصرف دوزبالای سایمتیدین در مبتلایان به سندرم زولینگر - الیسون (z-e) اثرات آنتی آندروژنی نظیر ژنیکوماستی، ناتوانی جنسی وکاهش تمایل جنسی نشان داده است . دراین کار پژوهشی اثر سایمتیدین بر فعالیت جنسی و اسپرماتوژنز موش نر سفید از نژاد balb/c مورد توجه قرار گرفت . جانوران در روش تزریقی به چهار گروه ده تائی تقسیم شده . گروه تجربی 1 و 2 سایمتیدین بترتیب به میزان20 mg/kg/day و 200 mg/kg/day به مدت سه روز متوالی و گروه سوم sham operated منحصرا" سالین و گروه چهار بدون هیچ تزریقی تحت همان شرایط مورد استفاده قرار گرفتند. تزریقات به روش درون صفاقی انجام گردید روز سوم پس از تزریق، هر موش نر با یک موش ماده جهت آمیزش در یک قفس قرار داده شدند و صبح روز بعد v.p (واژینال پلاک) در جانوران ماده بررسی گردید. ضمنا" در همان روز بیضه موشها خارج و وزن و ابعاد آن اندازه گیری شد . از نمونه ها شمارش تعداد اسپرماتوزوآ و همچنین مطالعات بافتی به عمل آمد به منظور سنجش هورمونهای تستوسترون و dhea و استروژن از بطن خونگیری شد. جانوران به روش خوراکی(drinking) به سه گروه ده تائی تقسیم شدند گروه 1 و 2 سایمتیدین به ترتیب به میزان 20 mg/kg/day و 200 mg/kg/day به مدت 5 روز متوالی و گروه 3 منحصرا" آب تحت همان شرایط در اختیارشان قرار گرفت . روز پنجم پس از مصرف آب حاوی سایمتیدین هر موش نر با یک موش ماده جهت آمیزش در یک قفس قرار داده شدند و صبح روز بعد با بررسی v.p و خارج کردن بیضه،اپی دیدیم و شمارش تعداد اسپرماتوزآ و مطالعات بافتی،سنجش هورمونهای تستوسترون و dhea و استروژن را مشابه روش تزریقی انجام داده ایم . برای هر دو روش تحلیل آماری نتایج نشان دهنده تاثیر سایمتیدین بر کاهش اسپرماتوژنز و فعالیت جنسی موشهای نر شده است و سایمتیدین همچنین سبب کاهش هورمون تستوسترون وافزایش dhea و استروژن گردیده است . و ازنظر هیستولوژیکی بافتهای بیضه و اپی دیدیم، کاهش اسپرماتوزوآ درلومن لوله های سمی نیفرواپی دیدیم مشاهده شد. و بافتهای پیوندی اطراف لوله ها و اتصالات سلولی از هم گسستگی و حالت آتروفی نشان داد.