objective: the objective of this study was to investigate the invitro fluoride release of four new self-adhesive resin cements; set (sdi, australia), breeze (pentron, usa), embrace wetbond (pulpdent, usa), g-cem (gc, japan) and to assess the bonding performance of these self-adhesive resin cements for bonding of orthodontic brackets. materials and methods: for fluoride release experiment, six discs (8mm diameter and 2mm height) were prepared for each self-adhesive cement. transbond xt (3m unitek, usa) and fuji ortho lc (gc, japan) served as negative and positive control group, respectively. the fluoride release of each disc into 5 ml of deionized water was measured at 1,2,3,7,14,28 and 56 days using a fluoride ion-selective electrode connected to an ion analyzer. to prevent cumulative measurements, the storage solutions were changed daily. for sbs experiment, 135 freshly extracted human maxillary premolars were used and divided into 9 groups of 15 teeth. in each group the brackets were cemented by an etch-and-rinse control (transbond xt) and four self-adhesive resin cements with and without prior acid etching. the specimens were stored in distilled water and subjected to 3000 thermocycles between 5° c and 55° c. the brackets were then deboned in shear with a testing machine. after deboning, the enamel surface was examined under 10 x magnifications to determine the amount of residual adhesive remaining on the tooth. the results were analyzed with anova and inter-group differences were investigated with tukey post-hoc test at 0.05 level. the kruskal-wallis test was used to compare the adhesive remnant index (ari) scores. results: statistically significant differences were found in fluoride released rates, with fuji ortho lc releasing the most, followed by wetbond, breeze, g-cem and set, respectively. these differences were all significant (p<0.05). the sbs of brackets cemented with transbond xt were significantly higher than those of self-adhesives (p<0.05). however, when the self-adhesive resin cements used with enamel etching, no significant differences was found in the sbs compared with transbond xt, except for breeze. after enamel etching, breeze showed significantly higher sbs than transbond xt (p<0.001).the comparisons of the ari scores indicated that bracket failure modes were significantly different (p<0.001). conclusion: self-adhesive resin cements had significant long term fluoride release and all could be recommended as suitable fluoride-releasing orthodontic bonding materials. the best bonding effectiveness with these cements were obtained by enamel acid-etching prior to bracket bonding. key words: fluoride release, shear bond strength, self-adhesive resin cements.

چکیده مقدمه و هدف: یکی از چالش های پیش روی ارتدنتیست ها، ریلپس دندانهای چرخش یافته پس از پایان درمان ارتودنسی است که محتمل ترینعلت آن کشش الیاف سوپراکرستال لثه می باشد و یکی از اصلی ترین راه های مقابله با آن circumferential supracrestal fibrotomy ( csf ) است که به تازگی توسط لیزر نیز انجام می گیرد. لذا هدف از این مطالعه، مقایسه بالینی تاثیر فیبروتومی استاندارد، فیبروتومی به کمک لیزرer:yag و درمان با لیزرکم توان بر میزان ریلپس دندانهای ثنایای چرخش یافته می باشد . روش کار: در این کارآزمایی بالینی?? بیمار( ?? زن و ? مرد) که آماده برای باز کردن دستگاههای ارتدنسی ثابت بودند و حداقل یک دندان ثنایای بالا با چرخش اولیه ی ?? تا ?? درجه داشتند به ? گروه ? تایی تقسیم شدند: گروه اول : گروه csf توسط تیغ/گروه دوم: گروه csf توسط لیزرer-yag /گروه سوم: گروه درمان با لیزر کم توان ga-al-as، /گروه چهارم: کنترل .در کلیه بیماران قالب گیری با آلژینات در ابتدای تحقیق انجام و کست مطالعه فراهم گردید و با کستهای مطالعه تهیه شده پس از ریلپس از طریق مانت کردن روی سورویور و ثبت تصاویر استاندارد، با کمک نرم افزار digimizer version 4.1.1.0 آنالیز گردید و میزان ریلپس در هر گروه طی 30 روزمشخص گردید.همچنین در گروه های فیبروتومی (گروههای اول و دوم ) میزان تحلیل لثه،تغییر عمق سالکوس و درد طی 24 ساعت اول نیز با یکدیگر مقایسه شد . داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری واریانس یک طرفه anova و t-test و من – ویتنی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: درصد ریلپس در گروه csf با تیغ 66/9 ،گروه لیزر کم توان67/11 ، csf با لیزر er-yag71/12 و گروه کنترل 82/27 بود که در گروه های مداخله از لحاظ آماری اختلاف معناداری مشاهده نشد در حالی که تمامی آنها با گروه کنترل اختلاف آماری فاحشی داشتند (001/0p-value <). همچنین در گروه های فیبروتومی میزان تحلیل لثه و تغییر عمق سالکوس لثه با یکدیگر اختلاف آماری معنی داری نداشتند،درحالی که درد طی 24 ساعت اول در گروه csf با تیغ بیشتر و تفاوت آماری معنی دار بود (003/0p-value=) . نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر، csf با کمک لیزر می تواند به عنوان روشی موثر در جلوگیری از ریلپس دندان های چرخیده تلقی شود . ضمن این که درد و ناراحتی و خونریزی در این روش به مراتب کم تر از روش سنتی csf توسط تیغ می باشد . هیچ یک از این دو گروه تحلیل لثه واضح و تغییر در عمق سالکوس لثه را از خود نشان ندادند . به علاوه لیزر کم توان نیز می تواند در دوز بالا در کوتاه مدت جلوی ریلپس دندانی را بگیرد. کلمات کلیدی: ریلپس دندان های چرخیده،csf ، laser-aided csf، لیزر کم توان

مهندسی بافت یک روش بیولوژیک مناسب برای جایگزینی بافت غایب یا از دست رفته می‏باشد. با توجه به اینکه کمبود بافت در بیماران شکاف کام و لب، جراحی این ناهنجاری را پیچیده می کند لذا هدف از این مطالعه ارزیابی میزان فعالیت و تشکیل عضله اربیکولاریس اریس پس از استفاده از داربست ماتریکس خارج سلولی عضله و سلولهای بنیادی مزانشیمی در ترمیم نقص شکاف لب در رت بود. روش کار: در این مطالعه ی حیوانی، تعداد 40 رت نر از نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا در سی تا از رت ها یک شکاف مثلثی شکل با ابعاد mm 4×7×7در لب بالا توسط برش جراحی ایجاد شد و سپس آنها به سه گروه تقسیم شدند: در گروه اول(کنترل)، نقص شکاف به صورت ساده طبق روش های جراحی روتین بسته شد. در گروه دوم و سوم، در ناحیه شکاف ایجاد شده به ترتیب داربست بدون سلول و داربست با سلول با ابعاد 3×5×5 گذاشته شد. در طرح حاضر از ماتریکس خارج سلولی مشتق شده از عضله اربیکولاریس اریس رت و سلول های بنیادی مزانشیمی تمایز نیافته ی بافت چربی انسان، استفاده شد. پس از گذشت 2 ماه از ترمیم ناحیه، فعالیت الکترومیوگرافی عضله مذکور مورد بررسی قرار گرفت. در این مرحله ، علاوه بر سه گروه مورد آزمایش ، یک گروه 10 تایی رت سالم نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از بررسی الکترومیوگرافی، ازمحل ترمیم در سه گروه مورد آزمایش نمونه بافتی تهیه و مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری واریانس یکطرفه و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. سطح معنی داری 05/0? p در نظر گرفته شد. یافته ها : میزان فعالیت عضله ی اربیکولاریس اریس براساس ارزیابی های الکترومیوگرافی در دو گروه داربست و داربست با سلول تفاوت معنی داری با یکدیگر و عضله نرمال نداشت در حالی که گروه کنترل نسبت به سایر گروهها و نسبت به عضله ی نرمال دارای فعالیت بالاتر و اختلاف آماری معنی داری بود (001/0? p). تفاوت میزان بافت عضله تشکیل شده جدید درگروه داربست اختلاف آماری واضحی با گروه داربست با سلول (018/0= p) و گروه کنترل(001/0? p) داشت. به علاوه واکنش آماسی در دو گروه کنترل و داربست(001/0= p) و دو گروه داربست و داربست با سلول(007/0= p) اختلاف آماری قابل ملاحظه ای را با همدیگر نشان داد. تعداد سلولهای فیبروبلاست و الیاف کلاژن تشکیل شده درناحیه ترمیم در سه گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان نداد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که داربست ماتریکس خارج سلولی (extra cellular matrix ) می تواند با افزایش تشکیل عضله و کاهش انقباض بافت اسکار از میزان کشش در ناحیه شکاف ترمیم شده لب بکاهد که تایید کننده مزایای این نوع داربست می باشد.