مقدمه: دیابت مزمن عمدتا با اختلالات نروپاتی دراندام تحتانی همراه است. نروپاتی دیابتی می تواند عللی مانند اختلالات عروقی و ایسکمی داشته باشد. یکی از روش های متداول فیزیوتراپی در درمان اختلالات گردش خون، درمان با فشار متناوب هوا یا intermittent pneumatic compresion therapy است. این روش بر پایه اعمال متناوب فاز های مثبت فشار هوا بر اندام تحت درمان استوار است. اما یک سوال اساسی اینجا مطرح می شود که آیا ipc بر نروپاتی دیابتی نیز تاثیر دارد؟ بنابراین هدف این مطالعه بررسی تاثیر این روش درمانی بر نروپاتی محیطی بیماران دیابتی نوع دو است. مواد و روشها: این مطالعه از نوع تجربی، کارآزمایی بالینی و به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. 17بیمار دیابتی نوع 2 که دارای نروپاتی با منشأ دیابت بودند، در یک گروه و تحت درمان با ipc قرار گرفتند. بیماران به مدت 10 جلسه و به صورت یک روز در میان و هر جلسه به مدت 45 دقیقه و با فشار 60 میلی متر جیوه درمان شدند. نروپاتی اندامهای تحتانی این بیماران توسط دستگاه ncv قبل و بعد از درمان بررسی شد. دما و نیز میزان اشباع اکسیژن خون (spo2) blood oxygen saturation اندام های تحتانی بیماران توسط دستگاه پالس اکسی متری قبل و بعد از جلسات درمان با ipc اندازه گیری شد. میزان تعادل بیماران با تستهای تعادل بالینی سنجیده شد. برای آنالیز آماری داده ها از paired t-test و repeated measures anova استفاده گردید. یافته ها: میزان ncv، آمپلی تود و distal latency اندامهای تحتانی بیماران، میزان و دمای اندام بهبودی معنی داری داشتند و نتایج میزان تعادل در تستهای تاندم با چشم بسته، ایستادن روی پای غالب و چشم بسته و ایستادن روی پای مغلوب و چشم بسته معنی دار بود.در حالت ایستادن تاندم با چشم باز و ایستادن با پاهای جفت شده و چشم بسته و ایستادن روی پای مغلوب و چشم بسته بهبودی معنی دار نبود. در حالت ایستادن با پای غالب و چشم باز بهبودی نسبی حاصل شد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد روش درمانی ipc بر بهبود میزان خونرسانی اندام تاثیر مثبتی داشت و افزایش میزان اکسیژن جریان خون و دما گواهی بر این نوع بهبودی بود. پارامتر های مختلف نروپاتی دیابتی بهبودی معنی داری داشتند. تفاوت بهبودی در میزان تعادل بین تستهای مختلف نیاز به مطالعه بیشتری را می طلبد.

هدف از این پایان نامه طراحی و ساخت ربات فیزیوتراپ برای شناسایی نقاط ماشه ای قسمت فوقانی پشت بدن می باشد. ربات ساخته شده از لحاظ ساختار به گونه ای طراحی گردیده که در کوتاه ترین زمان ممکن به شناسایی نقاط دلخواه، که این نقاط در پنل کنترلی تعیین شده، می پردازد و توسط سیلندر پنوماتیک فشار معین قابل تنظیم بر این نقاط وارد می آورد و پس از گرفتن بازخورد از فرد تست شونده به ادامه کار می پردازد. نحوه عملکرد دستگاه به گونه ای می باشد که تصمیمات فرد آزمایش شونده جزئی از فرایند است، همچنین در انجام فرایند، بازخوردهای تکمیلی از سنسورهای فشار و نیرو دریافت می شود. وجود بازخوردهای مختلف در طول فرایند شناسایی نقاط ماشه ای، سبب بالا رفتن ایمنی ربات فیزیوتراپ شده است. از دیگر امکانات ساخت این ربات، طراحی پنل کنترلی واسط در محیط برنامه سی شارپ می باشد، در این پنل کنترلی امکانات ویژه ای طراحی گردیده که در نتیجه آن کاربر می تواند به تعیین تعداد نقاط دلخواه جهت شناسایی و مقدار زمان توقف سیلندر پنوماتیک در هنگام رسیدن به فشار مطلوب، اقدام نماید. انجام فرایند شناسایی به دو صورت خودکار و غیر خودکار صورت می-پذیرد که در فرایند غیر خودکار، کاربر می تواند با زدن کلیدهایی که در پنل کنترلی طراحی گردیده به نقاط مورد نظر خود فشار مطلوب را وارد آورد. همچنین از مزیت دیگر ساخت این ربات، تنظیم فشار به مقدار دلخوه می باشد. جهت آگاهی از عملکرد صحیح ربات 4 تست طراحی و انجام گردید، این 4 تست عبارتند از 1- تست فشار 2- تست فشار بر روی بافت مشابه پوست 3- تست مسیر 4- تست بر روی بافت پوست بدن انسان. در تست اول دقت ربات در اعمال فشار به بدن مورد آزمایش قرار گرفت، در تست دوم به بررسی تاثیرات تست فشار بر روی بافت مشابه پوست می پردازد، در تست سوم دقت و تکرارپذیری مسیر پیموده شده بررسی گردید، و در تست پایانی و چهارم، عملکرد ربات بر روی بافت پوست بدن انسان انجام مورد ارزیابی قرار گرفت.