یکی از مشکلات شایع در افراد سالمند افتادن می باشد. برنامه های پیشگیری و شناسایی سالمندان در حال سقوط در گرو داشتن ابزاری روا و پایا است از اینرو هدف از مطالعه حاضر هنجاریابی و بررسی ویژگی های روانسنجی مقیاس های بالینی عملکرد حرکتی در سالمندان می باشد. نمونه این تحقیق را200 شرکت کننده سالمند مرد و زن، در دامنه سنی 80-50 سال که مشغول به فعالیت در پارک های مناطق 8گانه اهواز می باشند، تشکیل می دهند. آزمون مورد استفاده در این تحقیق شامل آزمون ایستادن بر روی پای برتر و غیر برتربا چشمان باز و بسته می باشد. با توجه به گزارش-های پیشین مبنی بر ارتباط بین زمان اجرای آزمون های عملکرد تعادلی با سن، در تحقیق حاضر یک مدل نیز در این زمینه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تعیین اعتبار همبستگی بین تکرار آزمون-ها نشان داد که آزمون ایستادن بر روی یک پا با چشمان باز از پایایی بالاتری برخوردار است و می-تواند در تشخیص سالمندان در معرض سقوط مورد استفاده قرار گیرد. این در حالی است که اجرای این آزمون با چشمان بسته نتوانست پایایی مورد نیاز را کسب کند و بنابراین در استفاده از آن باید با احتیاط بیشتری عمل نمود. از روایی سازه به شیوه تحلیل عاملی برای تعیین روایی آزمون ها و همچنین از طریق نمرات z و رتبه های درصدی هنجار مقیاس های بالینی عملکرد حرکتی تدوین گردید. بررسی مدل طراحی شده، صحیح بودن مسیر ارتباطی سن با اجرای آزمون های تعادلی را تایید نمود. اما سه مسیر ارتباطی دیگر مورد تایید واقع نشد.