این تحقیق با هدف بررسی شیوه های تمرینی مناسب جهت افزایش استقامت قلبی و تنفسی با استفاده از امکانات کم موجود در محیطهای ورزشی و مطالعه یافته های تازه علمی در خصوص شیوه های تمرینی و تاثیرات تمرین بر سیستم قلبی و تنفسی انجام گردیده و محقق در صدد است به این سوالات پاسخ دهد که با استفاده از کدامین شیوه در افزایش استقامت قلبی وتنفسی می توان گامهای موثری برداشت.برای پاسخ به سوال و رسیدن به روش مطلوب با رعایت مراحل تحقیق تعداد 30 نفر از آزمودنیها در سه گروه 10 نفری بصورت تصادفی انتخاب شدند. گروه اول - گروه گواه که تمرینات معمولی آمادگی جسمانی را انجام می دادند. گروه دوم - گروه مداوم که تمرینات تداومی انجام می دادند.گروه سوم - گروه متناوب که تمرینات متناوب انجام می دادند.

با توجه به دستاورد های متعدد پژوهشگران در باره تاثیرات و دوام گرم کردن روی چگونگی اجرای فعالیتهای ورزشی ، هنوز دلایل و مدارک کافی در باره گرم کردن ارائه نشده است به همین دلیل لزوم اجرای گرم کردن پیش از فعالیت اصلی و اینکه چه مدت زمان ، وقفه بین گرم کردن واجرای فعالیت اصلی منجر به اجرای مطلوب می گردد موجب شد تا محقق جهت پاسخگویی به سوالات تحقیق ، با انتخاب تصادفی بیست و پنج نفر از ورزشکاران والیبالیست و انجام آزمونهای پرش عمودی ، پرش جفت طرفین ، دو رفت و برگشت 9*4 و دو 36 متر در شش مرحله متفاوت از نظر فواصل زمانی بین گرم کردن و اجرای آزمونها ( بدون گرم کردن - بلافاصله بعد از گرم کردن و 5 و 10 و 15 و 20 دقیقه استراحت پس از گرم کردن) و پس از ثبت و جمع آوری نتایج حاصل از هر مرحله از آزمون به شکل زیر بدست آمد: 1 - اختلاف معنی داری بین نتایج آزمون پرش طرفین قبل از گرم کردن و 5 مرحله بعد از گرم کردن مشاهده گردید. 2 - اختلاف معنی داری بین نتایج ازمون پرش عمودی قبل از گرم کردن و 5 مرحله بعد از گرم کردن مشاهده نگردید. 3 - اختلاف معنی داری بین نتایج آزمون دو رفت و برگشت 9*4 قبل از گرم کردن و 5 مرحله بعد از گرم کردن مشاهده نگردید. 4 - اختلاف معنی داری بین نتایج آزمون دو 36 متر قبل از گرم کردن و 5 مرحله بعد از گرم کردن مشاهده نگردید.