چکیده این پژوهش به دنبال بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و ضریب سختی با خود تمایز یافتگی در نوجوانان بوده است، تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره متوسطه شهر زرقان بوده و نمونه آماری شامل 280نفر دانش آموز(150 دختر و130 نفر پسر) که از طریق روش نمونه گیری تصادفی از نوع خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند . داده ها از طریق مقیاس های سبک های دلبستگی کولینز ورید (1990) ، مقیاس ضریب سختی استولتز (1987) و خود تمایز یافتگی اسکورون و فرید لندر (1989) جمع آوری و سپس مورد تحلیل آماری قرار گرفت نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی اضطرابی با خودتمایزیافتگی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد و بین ضریب سختی با خودتمایزیافتگی و سبک دلبستگی اضطرابی رابطه منفی معنی داری جود دارد، سبک های دلبستگی و ضریب سختی قدرت پیش بینی تمایز یافتگی را دارند. کلید واژه سبک های دلبستگی ،ضریب سختی ،خود تمایز یافتگی

به منظور مطالعه تأثیر زمان به خاک دادن برخی از گیاهان کود سبز بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم آزمایشی در سال زراعی 93-1392 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بود. فاکتور اصلی شامل زمان به خاک دادن گیاهان کود سبز در سه سطح 50،40 و 60 روز رشد و سپس برگرداندن آن ها به خاک و فاکتور فرعی گیاهان کود سبز با 5 سطح شامل سورگوم، جو، ماش، مخلوط (جو و ماش) و آیش (عدم کشت گیاه کود سبز) بود. نتایج حاصل از این آزمایش و تأثیر بر روی خصوصیات شیمیایی خاک نشان داد که بیشترین میزان عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم و ماده آلی خاک در کود های سبز برگردانده شده به خاک پس از 40 روز رشدی به دست آمد. بیشترین میزان نیتروژن خاک در تیمار مربوط به کود سبز ماش بود و از لحاظ فسفر و ماده آلی خاک بیشترین میزان آن در مخلوط به دست آمد. همچنین مشخص شد که بیشترین میزان پتاسیم در تیمار مربوط به کود سبز سورگوم بود. نتایج در خصوص تأثیر زمان به خاک دادن کود های سبز بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم نشان داد که از بین زمان های مختلف به خاک دادن، کود های سبز برگردانده شده به خاک با 50 روز رشدی بیشترین (21/6 تن در هکتار) و کود سبز 40 و 60 روزه کمترین (به ترتیب 68/5 و 71/5 تن در هکتار) عملکرد دانه را تولید کردند. همچنین مشخص شد که بیشترین عملکرد دانه (81/7 تن در هکتار) مربوط به کشت گندم پس از کود سبز ماش برگردانده شده به خاک پس از 50 روز رشدی و کمترین آن (5/4 تن در هکتار) مربوط به تیمار آیش بود. همچنین براساس نتایج حاصل از این تحقیق مشاهده شد در شرایط برگرداندن کود های سبز با 40 روز رشدی بیشترین تعداد سنبله در متر مربع به دست آمد و بیشترین ارتفاع ساقه، وزن تک سنبله و شاخص برداشت در شرایط برگرداندن کود های سبز با دوره ی رشدی 50 روزه بود. به علاوه در شرایط برگرداندن کود های سبز به خاک پس از 60 روز رشد، بیشترین میزان وزن هزار دانه به دست آمد. نتایج مربوط به تأثیر گیاهان کود سبز نیز نشان داد که در شرایط به کار بردن کود سبز ماش و مخلوط (جو و ماش) از لحاظ کلیه صفات مربوط به عملکرد و اجزای عملکرد نسبت به بقیه گیاهان کود سبز برتری داشتند. البته از لحاظ عملکرد کاه در این آزمایش بیشترین میزان آن مربوط به تیمار آیش (عدم کشت کود سبز) بود. بررسی واکنش علف های هرز به گیاهان کود سبز نیز نشان داد که تیمارهای سورگوم، ماش و مخلوط به عنوان کود سبز به ترتیب 35، 19 و 18% وزن خشک علف های هرز و 32، 28 و 16% تراکم علف های هرز را نسبت به تیمار آیش کاهش دادند. با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه انتخاب کود سبز مناسب و زمان برگرداندن با خاک با تغییر در خصوصیات شیمیایی خاک و هر یک از اجزای عملکرد و همچنین تأثیر بر روی کنترل علف های هرز بر بهبود عملکرد نهایی تأثیر گذار خواهد بود که این نشان دهنده توجه به زمان مناسب برگرداندن کود سبز و نوع کود سبز دارد.

مقدمه : ایست قلبی-تنفسی (cpa: cardiopulmonary arrest) در کودکان ناشایع ولی با پروگنوز بدی همراه است. شناخت فاکتور های پیش بینی کننده پیامد بالینی کودکان تحت cpr می تواند در برخورد با این کودکان موثر باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی فاکتور های دخیل در پروگنوز کودکان تحت احیای قلبی- ریوی (cpr) بستری در picu می باشد. روش کار : این مطالعه به روش مقطعی به مدت 6 ماه در سال 1393، بر روی کودکان بستری در picu بیمارستان امیر کبیر اراک، ایران، که به علت ایست قلبی-تنفسی، تحت cpr قرار گرفته بودند، انجام شد. فاکتور های دموگرافیک و بالینی کودکان ثبت شد. پیامد بالینی کودکان، به صورت، lts (long-term survivors، کودکانی که زنده از بیمارستان مرخص می شوند)، sts(short-term survivors، کودکانی که به مدت بیش از 24 ساعت از شروع ایست قلبی زنده مانده اند ولی هنوز مرخص نشده اند و ns(nonsurvivors، کودکانی که در طی 24 ساعت از شروع ایست قلبی فوت کردند)، در نظر گرفته شد. در نهایت اطلاعات در نرم افزار آماری spss 18، مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج : در میان 52 کودک، 28 (%8/53)، 6(%5/11) و 18 (%6/34) کودک به ترتیب دارای پیامد های lts، sts و ns بودند. رفلکس مردمک نرمال (001/0p=)، تعداد کمتر آدرنالین مصرفی در طول cpr (001/0p=) و مدت کوتاه تر cpr (0001/0p=) پیش گویی کننده زنده ماندن کودکان تحت cpr هستند. با این حال، سن (4/0p=)، جنس (714/0p=)، نوع ریتم قلبی (364/0p=)، نوع بیماری زمینه ای (66/0p=)، سطح gcs (228/0p=) و تعداد پرسنل پزشکی فعال در cpr کودک (287/0p=) با پیامد بالینی کودکان ارتباط معناداری نداشت. بحث و نتیجه گیری : مطالعه ما نشان داد که، وجود رفلکس مردمک، تعداد آدرنالین مصرفی کمتر و مدت زمان کوتاه تر cpr، از فاکتور های پیش گویی کننده زنده ماندن کودکان تحت cpr هستند. با این حال به علت، تفاوت در نتایج مطالعات در این زمینه، انجام مطالعات بیشتر در آینده و با در نظر گرفتن فاکتور های دموگرافیک، اپیدمیولوژیک و بالینی بیشتر توصیه می شود.

مقدمه : تروما علت نهایی مرگ و میر و ناتوانی در کودکان سنین 1 تا 14 سال می باشد.با توجه به هزینه گزافی که به سیستم سلامت تحمیل می کند و همچنین ماهیت اصلاح پذیر این واقعه و با عنایت به عدم انجام آمار دقیق در شهر اراک برآن شدیم تا اپیدمیولوژی حوادث در بین کودکان زیر 5 سال را تعیین و با مشخص کردن گروه های در معرض خطر،مکانیسم های شایع و عوامل خطر زمینه لازم برای ارتقاء کیفیت خدمات سرپایی وبستری و همچنین امکان اتخاذ تدابیر برای پیش گیری از این حوادث فراهم آید مواد و روشها : در یک مطالعه مقطعی گذشته نگر اطفال زیر 11 سال مراجعه کننده به بیمارستان های ولیعصر (عج) و امیر کبیر شهر اراک در سال 1393 که دچار تروما شده بودند از نظر سن،جنس،زمان،فصل و محل حادثه،محل آناتومیک آسیب،محل سکونت،وسیله انتقال به بیمارستان، تحصیلات والدین مورد ارزیابی قرار گرفتند و داده ها مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند. نتایج : 909 کودک مورد بررسی قرار گرفت .میانگین(انحراف معیار) سن شرکت کنندگان (01/3)19/6 بوده و 65 درصد از موارد بررسی شده پسر و مابقی دختر بودند. تصادفات جاده ای(52%)،سوختگی(22%) و سقوط(12%) و مسمومیت(7%) به ترتیب بیش ترین فراوانی را در بین انواع حوادث داشتند. همچنین 64 درصد از سوانح در شب رخ داده است و بیش ترین میزان آسیب ها در فصل تابستان رخ داده است.64 درصد مراجعه کنندگان را ساکنان شهر تشکیل داده بود . 60 درصد از موارد تصادفات جاده ای ، ساکن شهر بودند.تمامی آسیب های ناشی از حیوانات در ساکنین روستا رخ داده بود.به ترتیب 68% و 75% از موارد سوختگی و سقوط در ساکنین شهر رخ داده است.این مقدار در مورد مسمومیت 57% می باشد.تصادفات جاده ای در شهر و روستا بیش ترین عامل سوانح بود در این مطالعه 61 % حوادث در خیابان و جاده رخ داده.28% در منزل و 11% از سوانح در مدرسه رخ داده بود.محل آناتومیکی حادثه در 36 درصد موارد اندام و پس از آن سر و گردن (28%) و آسیب های متعدد(23%) بیش ترین فراوانی را داشتند 1/1 درصد (10 نفر) مراجعه کنندگان زیر 11 سال حادثه دیده مراجعه کننده به بیمارستان های ولیعصر و امیرکبیر شهر اراک فوت شدند که تصادفات جاده عامل عمده ی آنها بود بحث و نتیجه گیری: معلوم گردید پسر ها بیش از دخترها در معرض آسیب می باشند.این آسیب ها به ترتیب فراوانی شامل تصادفات جاده ای،سوختگی، سقوط و مسمومیت می باشند.بیش تر سوانح در شب رخ داده بود و فصل شایع حوادث تابستان بود.همچنین ساکنین شهربیش از اهالی روستا دچار حادثه شدند.تصادفات جاده ای در شهر و روستا بیش ترین عامل سوانح بود در مطالعه ی کنونی بیش ترین فراوانی مرگ و میر در تصادفات جاده ای رخ داده بود و محل های آناتومیکی شایع حادثه دیده به ترتیب اندام،سرو گردن و آسیب های متعدد بود.

یکی از شاخص های مهم توسعه و سلامت در کشورها، میزان مرگ و میر کودکان زیر 5 سال می باشد. بنابراین ترسیم دقیق چهره مرگ و میر کودکان در جامعه، به منظور شناسایی علل بروز و یا عوامل قابل اجتناب جهت طراحی مداخلات و جلوگیری از مرگ های مشابه، از جمله مهم ترین راهکارها برای کاهش این میزان است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی مرگ و میر کودکان 1 تا 59 ماه مراحعه کننده به بیمارستان های امیر کبیر، طالقانی و ولی عصر اراک در طی سال های 1388 تا 1393 بود. روش کار : این مطالعه به روش توصیفی مقطعی، از ابتدای سال 1388 تا پایان سال 1393، بر روی کودکان 1 تا 59 ماه با مرگ زودرس مراجعه کننده به بیمارستان های امیر کبیر، طالقانی و ولی عصر اراک انجام گرفت. چک لیست اطلاعات کودکان بر اساس متغیر های تعریف شده در دستورالعمل نظام مراقبت مرگ کودکان 1 تا 59 ماهه دانشگاه های علوم پزشکی کشور و برخی متغیر های دیگر و براساس اطلاعات ثبت شده در مراکز درمانی تکمیل گردید. در نهایت فراوانی اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری spss 18 ، تعیین شد. نتایج : 267 (100%)، مرگ و میر 1 تا 59 ماه از ابتدای سال 1388 تا انتهای سال 1393، وجود داشت، که از این تعداد، 243 (91%)، 12 (49/4%) و 12 (49/4%) موارد از مرگ و میر، به ترتیب مربوط به بیمارستان های امیر کبیر، طالقانی و ولی عصر بوده است. بیشترین و کمترین موارد مرگ با 98 (7/36%) و 21 (8/7%) مورد به ترتیب در سنین 12-1 ماه و 48-36 ماه رخ داده بود. فراوانی پسران با 151 (%5/56) بیشتر از دختران بود. اکثر کودکان با 182 (%1/68) نفر، با پدر و مادر زندگی می کردند. در 9 کودک (%3/3) فوت کرده، سابقه مرگ زیر 5 سال در خانواده ی آن ها وجود داشته است. علل مرگ و میر کودکان 1 تا 59 ماه، در مجموع سه بیمارستان و در کل سال های بررسی شده، به ترتیب فراوانی شامل، ناهنجاری های مادرزادی 58 (7/21%)، اختلالات تغذیه ای و متابولیک 36 (4/13%) و بیماری های تنفسی 33 (%3/12%) بوده است. بحث و نتیجه گیری : نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در حدود %4/47 از مرگ های کودکان 1 تا 59 ماهه، به دلیل 3 علت ناهنجاری های مادرزادی، بیماری های تنفسی و اختلالات تغذیه ای و متابولیک می باشد و تمامی این علل تا حدودی می توانند قابل پیشگیری، تعدیل یا کاهش باشند. لذا طراحی مداخلاتی به منظور کاهش مرگ و میر کودکان به واسطه این علل ضروری می باشد.