اسلام اهمیت فوق العاده برای تربیت انسان قائل شده است. پیشوایان دینی ما در قالب روایات متعددی بر ضرورت و اهمیت تربیت آدمی اشاره نموده اند و تاکید فراوان بر آن دارند. این رساله به خلاصه زندگانی امام صادق (ع) و اوضاع و شرایط عصر امام صادق (ع) در مقایسه با اوضاع و شرایط عصر امام حسین (ع) و روشهای تربیتی امام صادق (ع) د رسه بخش می پردازد. در بخش اول : روشهای زمینه ساز تربیت بررسی شده است. انتخاب همسر، معاشرت اذان و اقامه گفتن در گوش کودک گام برداشتن نامگذاری عقیقه، ابراز محبت، امنیت خاطر تحسین کارهای آنها بها دادن به آنها ورزش و ... از جمله این روشها می باشند. همچنین در بخش دوم به روشهای تربیتی از دیدگاه امام صادق (ع) از قبیل روش تامین مالی، روش عفو و گذشت، تعقل و تفکر، بشارت و انذار، کار و تلاش موعظه و نظارت و مراقبت را مورد بررسی قرار داده ایم. در بخش سوم : روشهای آسیب زا را از منظر امام صادق (ع) بررسی کرده ایم. روشهای آسیب زا روشهایی هستند که استفاده از آنها اثر تربیتی بد و منفی باقی می گذارد، که در حوزه رفتار امام صادق (ع) از این روشها نهی شده است تا از این روشها در امور تربیتی استفاده نشود و آنها عبارتند از: نام بد، لقب های زشت و ناهماهنگی در گفتار و رفتار والدین و مربیان و تحقیر و اهانت به فرزندان. در آخر نیز به جمع بندی و نتیجه گیری عناوین و محتوای مطالب فوق پرداخته ایم.