تا به امروز روش های آنالیز متعددی برای اندازه گیری داروها طراحی شده و به انجام رسیده است که هرکدام خود دارای نقاط قوت و یا ضعف می باشند که خود بنای انتخاب هریک از این روشها در تعیین مقدار مواد دارویی است. طیف سنجی فرابنفش نیز یکی از این روش های تعیین مقدار می باشد که به دلیل سادگی، ارزان بودن و سرعت بالا از اهمیت زیادی برخوردار است. از معایب مهم این روش تداخل طیف ها در حین اندازه گیری یک ماده در حضور دو یا چند ماده موثره و یا ماده جانبی دیگر بطور همزمان می باشد. طیف سنجی مشتق(derivative spectrophotometery) یکی از راه های برطرف نمودن تداخل طیف ها می باشد که از مهم ترین مزایای این روش علاوه بر سادگی، ارزان بودن ، سریع بودن و در دسترس بودن، امکان آنالیز دو یا چند ماده دارویی بصورت همزمان در فرآورده حاصل از مخلوط آن هاست. در این تحقیق از این روش جهت تعیین مقدار دو داروی نالوکسان و بوپرنورفین در حضور یکدیگر استفاده شده است

چکیده ندارد.

در حدود 60% از ترکیبات مورد استفاده در درمان کایرال می باشند که حدود 90% این ترکیبات به صورت راسمیک مورد استفاده قرار می گیرند. مطالعات نشاندهنده تفاوت بین انانتیومرها است. در حالیکه یک انانتیومر دارای اثر بیولوژیک خاصی است انانتیومر دیگر می تواند همان اثر یا اثر کاملا متفاوت و یا کاملا بی اثر داشته باشد. همچنین در بسیاری از موارد ویژگیهای فارماکوکینتیک انانتیومرهای یک مخلوط راسمیک نیز با یکدیگر تفاوت دارند. بنابراین ضرورت روز افزون انجام تحقیقات آکادمیک و صنعتی برای بررسی خصوصیات فارماکودینامیک و فارماکوکینتیک ترکیبات داروئی کایرال احساس می گردد. در مطالعه حاضر ابتدا اهمیت جداسازی و سپس روشهای مختلف جداسازی انانتیومرها مورد بحث قرار گرفته است و سپس بررسی و مقایسه فعالیت مخلوط راسمیک مفلوکین هیدروکلراید و انانتیومرهای (+) و (-)- مفلوکین هیدروکلراید بر روی پلاسمودیوم فالسیپارم مقاوم به کلروکین مورد مطالعه قرار گرفته است. مفلوکین دارویی کایرال است که به صورت مخلوطی از انانتیومرهای (+) و (-) در درمان و پیشگیری از مالاریا مورد استفاده قرار می گیرد. انانتیومرهای این دارو در ویژگیهای فارماکوکینیتیک و فارماکودینامیک متفاوت می باشند. از طرفی در چندین مطالعه که روی فعالیت ضد پلاسمودیوم فالسیپارم انانتیومرهای مفلوکین انجام شده است نتایج متناقضی گزارش شده است. جداسازی انانتیومرهای مفلوکین بر پایه کریستالیزاسیون جز به جز نمکهای دیاستریومر انجام گرفت.

مفلوکین یک داروی ضد مالاریا از دسته کینولین متانولها است که به صورت تک دوز در درمان و پیشگیری مالاریای فالسیپارم مقاوم به درمان بکار می رود. این دارو به صورت مخلوط راسمیک دوانانتیومر (+) و (-) استفاده می شود. بررسی های صورت گرفته نشان داده اند که انانتیومرهای مفلوکین در خصوصیات فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک با یکدیگر تفاوتهایی نشان می دهند. بطور مثال نشان داده شد که غلظت پلاسمایی و خونی انانتیومر (-) در یک داوطلب سالم بیشتر از انانتیومر (+) است همچنین نشان داده شده که نیمه عمر انانتیومر (-) بیشتر است. و یا اینکه انانتیومر ‏‎sr‎‏ (-) تمایل بیشتری برای مهار استیل کولین استراز دارد. طبق بررسی های انجام شده تاکنون مطالعه ای در رابطه با توزیع انانتیومرها در سلولهای خونی و بخصوص گلبول قرمز که محل اصلی زندگی انگل مالاریا است انجام نشده است. در مطالعه حاضر با استفاده از روش ‏‎hpic‎‏ و دتکتور فلورسانس توزیع انانتیومرهای مفلوکین در داخل گلبولهای قرمز در شش فرد سالم و بالغ (سه زن و سه مرد) با محدوده سنی 40 - 20 سال و هماتوکریت خون تام در محدوده 51 -43 درصد بررسی شد. نتایج نشان دهنده تجمع بیشتر انانتیومر (+) در داخل گلبولهای قرمز بود. در یک آزمایش دیگر تجمع انانتیومرهای مفلوکین در گلبولهای قرمز جدا شده از عوامل خونی دیگر مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان دهنده تجمع غیر استریوسلکتیو انانتیومرها در گلبولها بود با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه به نظر می رسد تجمع مفلوکین در گلبولهای قرمز به خودی خود استریو سلکتیو نبوده و در اثر عوامل دیگر موجود در خون از جمله سلولهای خونی دیگر و یا اتصال پروتئینی تجمع استریوسلکتیو دیده می شود.