هدف از این تحقیق تاثیر هم کشتی بر تکوین جنینهای 8 سلولی موش حاصل از انجماد شیشه ای بود. در ابتدا پس از تحریک تخمک گذاری موشهای ماده و تهیه جنینهای 8 سلولی به روش فلاشینگ، آنها به دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمون 1 شامل جنینهایی است که با استفاده از محلول ضدیخ اتیلن گلیکول با غلظت 40$ به روش انجماد شیشه ای منجمد شده و پس از ذوب با محلول 5/0 مولار ساکارز به محیط کشت ‏‎mema‎‏ منتقل شدند. گروه آزمون 2 شامل جنینهایی است که با همان روش قبلی منجمدت و ذووب شده و در محیط هم کشتی ‏‎mema+vero‎‏ قرار گرفتند. برای هریک از گروههای آزمون گروههای کنترل (جنین منجمد نشده*) نیز در محیطهای نامبرده در نظر گرفته شد. مقایسه میزان تکوین جنینها به مدت 120 ساعت انجام شده و داده ها به وسیله روش آماری ‏‎chi-square‎‏ و ‏‎fisher‎‏ بررسی شد.نتایج نشان دهنده آن بود که در گروههای آزمون 1 و 2 میزان بلاستوسیست در ساعات اولیه کشت به ترتیب 59 و 49 درصد بود که اختلاف مشاهده شده معنی دار نبود. در حالی که میزان دژنراسیون جنینها در همین ساعات در گروه آزمون 1 و 2 به ترتیب 6 و 0 درصد بود که اختلاف مشاهده شده معنی دار بود ‏‎(p<0.05)‎‏ در ساعات پایانی کشت 80 درصد از جنینهای گروه آزمون 1 به مرحله خروج از زونا رسیدند، در حالی که این میزان در گروه آزمون 2، 86 درصد بود که این اختلاف معنی دار نبود. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که محیط ‏‎mema‎‏ باعث بهبود تکوین جنینها بوده و محیط مناسبی برای کشت جنینهای 8 سلولی موش پس از انجماد شیشه ای می باشد. در حالی که با توجه به معنی دار نبودن اختلاف بین مراحل مختلف تکوینی در محیط mema+vero آشکار شد که هم کشتی با سلولهای vero و در محیط mema تاثیری در افزایش بهبود تکوین جنینهای منجمد شده ندارد.