چکیده هدف: این پژوهش با هدف تعیین آسیب های تعاملی روابط والد- نوجوان، تدوین و استاندارد سازی بسته ی آموزشی بومی، در خصوص مهارت های ارتباطی والد- نوجوان بود. روش: جامعه آماری این پژوهش نوجوانان پسر دبیرستان های شهر اصفهان، والدین و متخصصین مشاوره خانواده و نیز منابع نوشتاری و پژوهشی منتشر شده از سال 85 به بعد بود. داده ها در دو بخش کیفی و کمی گرد آوری شد. داده های بخش کیفی به روش مصاحبه نیمه ساختاری و تحلیل محتوایی متون و در بخش کمی از طریق تحلیل پرسشنامه تعارضات تحلیل شد و بسته آموزش بر اساس آسیب های شناسایی شده تدوین شد. یافته ها: تحلیل کیفی منجر به شناسایی 32 آسیب کلی شد و همبستگی پرسشنامه ساخته شده بر اساس آسیب های شناسایی شده با پرسشنامه نگرش فرزند نسبت به والدین، فرم پدر 41/0 و با پرسشنامه نگرش فرزند نسبت به والدین، فرم مادر 57/0 بود. بین میانگین های همبسته نمرات تعارضات در فرم های پدر و مادر تفاوت معناداری وجود نداشت. مدل بومی آموزش مهارت های ارتباطی والد- نوجوان که بر مبنای آسیب شناسی(کمی و کیفی) تعاملی والدین و نوجوانان تدوین شد. به منظور استانداردسازی این بسته، با استفاده از پیشینه نظری و پژوهشی و نیز توسط نظرات متخصصین مربوط، آسیب های شناسایی شده تایید شد. نتیجه گیری: با توجه به آسیب های شناسایی شده رابطه والد- نوجوان، می توان آموزش های مناسبی را در جهت تقویت این روابط طرح ریزی و استفاده کرد. کلید واژه ها: بسته ی آموزشی بومی، مهارت های ارتباطی، آسیب شناسی تعاملی، استاندارد سازی