شیمی ایمیدازول ها با چند گروه آریل در موقعیت های مجاور از پیش از سال 1980 تا کنون مورد بررسی قرار گرفته است. اما در دهه گذشته پیشرفت های قابل ملاحظه ای هم از نظر روش های سنتزی و هم از نظر ارزیابی های بیولوژیکی برای این مشتقات رخ داده است. با این وجود طرح ها و روش های متعددی برای انجام مناسب سنتز این ترکیبات باید به کار گرفته شود و هنوز کار زیادی باید در این زمینه صورت پذیرد. به منظور طراحی و گسترش شیوه های سنتزی کاربردی و عملی برای تعدادی از این ترکیبات و هم خانواده های آن ها مطالعات بیولوژیکی انجام شده است و اهمیت این ترکیبات در پزشکی و ساخت داروها روز به روز نمایان تر می شود. امروزه تلاش برای بررسی و تحقیقات در این حوزه از شیمی آلی- سنتزی شامل اپتیمایز کردن شیوه های شناخته شده از یک طرف و توسعه رهیافت های سنتزی مفید از طرف دیگر در حال انجام است. در برنامه ریزی های آینده باید جهت گیری به سمت توسعه شیوه های موثر برای واکنش های چند جزئی با انتخاب پذیری بالا باشد. در صورت تحقق این هدف می توان باعث کاهش و یا حذف استفاده و تولید مواد خطرناک شد. برای بهینه سازی فرایند و تولید محصول نهایی باید واکنش ها به سمت استفاده از کاتالیست های ارزان، سازگار با محیط زیست و انجام تحت شرایط دمای محیط پیش روند.

در این پروژه ، به منظور درک بیشتر بر هم کنش های بین پلی اکسومتالات و مولکول های آلی ، ترکیبات هیبریدی با ساختار کگین با گونه های آلی [moo2(acac)2] و [vo(acac) 2] در محیط های آبی و بافری مورد بررسی قرار گرفت. در کنار این ترکیبات از پلی اکسومتال نوع ساندویچی k10[p2w18cd4(h2o)2o68].27h2o به همراه ترکیب آلی ایمیدازول نیز استفاده شد. نتایج حاصل توسط روش های طیف سنجی ir، uv-visible، ولتامتری چرخه ای (cv)، واسپکتروسکوپی 1h nmr ، 13c nmr و 31p nmr مطالعه و شناسایی شدند. جابه جایی و پهن شدگی پیک ها در اسپکتروسکوپی ir و جابه جایی های شیمیایی در پیک های h ، c وp در اسپکتروسکوپی nmr نشانه ی بر هم کنش بین گروه آلی و پلی اکسومتالات بوده و تشکیل ترکیب هیبریدی را در پی دارد. داده های مربوط به پلاروگرافی و طیف سنجی الکترونی نیز در گونه های اولیه و گونه های جدید با هم متفاوت است که این نیز نشان از غیر حامل بودن ترکیب آلی در محلول می باشد.هم چنین در این پروژه اثر کاتالیستی پلی اکسومتالات بر احیاء یون نیتریت (no2-) مورد بررسی قرار گرفت.

مولکول 1و1و1-تری فلورو-5و5-دی متیل-2و4- هگزان دی اُن (tfmhd) ، بدلیل داشتن دو گروه مختلف در موقعیتهای بتا، که از نظر الکترونی خواص متفاوتی دارند، مورد جالبی برای تحقیق می باشد. بررسی تأثیر هر یک از این دو گروه با توجه به خصلت و طبیعت متفاوت آنها بر روی پایداری و ساختار هندسی صورتبندی های مختلف مولکول، و همچنین تأثیر آنها بر قدرت پیوند هیدروژنی درون مولکولی می تواند در پیش بینی خواص مولکولهای مشابه راه گشا باشد. همچنین با جانشینی هالوژن ها در موقعیت? مولکول tfmhd، اثرات الکترون کشندگی و فضایی این جانشینی ها را روی این مولکول مورد بررسی قرار می دهیم. تجزیه و تحلیل انرژی های پایداری نسبی برای تمامی تاتومرهای ممکن انول وکتو در مولکول tfmhd و 3- هالو-1و1و1-تری فلورو-5و5-دی متیل-2و4- هگزان دی اُن (?-x-tfmhd)، که در آن x اتمهای فلور، کلر و برم است، توسط نظریه تابعی چگالی ((dft و با مجموعه های پایه ای 6-31g** , 6-311g**, 6-311++g** انجام پذیرفته است. در این مولکول ها از میان 64 صورتبندی انولی و 16صورتبندی کتویی، تنها 8 صورتبندی سیس-انول کی لیتی وجود دارند که قادر به تشکیل پیوند هیدروژنی درون مولکولی o–h•••o هستند. از میان این صورتبندیهای کی لیتی تعدادی ناپایدار بوده و به فرمهای دیگر تبدیل می شوند و بقیه به طور قابل ملاحظه ای پایدارتر از دیگر صورتبندی ها هستند.انرژی نسبی و ساختار هندسی صورتبندی های پایدارتر برای مولکولtfmhd در سطح نظری mp2/6-31g** نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. انرژی های پیوند هیدروژنی نیز برای صورتبندی های پایدارتر این مولکول ها محاسبه شده و به همراه پارامترهای دیگر مرتبط با قدرت پیوند هیدروژنی، با یکدیگر، و با بعضی ترکیبات مشابه مورد مقایسه قرار گرفته اند. سد انرژی برای انتقال پروتون در صورتبندی های پایدارترtfmhd و ?-x-tfmhd، محاسبه و نتایج با سد انتقال پروتون در چندین مولکول مشابه مقایسه گردیده اند. شیوه های ارتعاشی این مولکول ها، با استفاده از محاسبات نظری برای فرکانس و شدت های زیر قرمز و رامان بدست آمده-اند. پارامترهای طیف بینی مرتبط با قدرت پیوند هیدروژنی صورتبندی های پایدارتر این مولکولها، با یکدیگر، و با ترکیبات مشابه مقایسه شده و مورد بحث واقع شده اند.

نفتاپیران ها (معروف به بنزوکرومن) یک ردیف مهم از ترکیبات فوتوکرومیک هستند. کرومن ها فعالیت ضد سرطان و ضدویروس دارند و از آن ها به عنوان یک داروی فعال برای درمان بیماری چاگاس استفاده می شود. از نقطه نظر نظری، با در نظر گرفتن موقعیت پیوند دوگانه حلقه هتروسیکل 1،3 دی آریل- هیدروژن- بنزوکرومن نسبت به حلقه بنزن، می توان دو ایزومر برای این مولکول در نظر گرفت. با معرفی دو ایزومر e1 وe2، هدف پروژه حاضر پیش بینی جزئیات ساختاری، انرژی نسبی دو ایزومر 1،3 دی آریل- هیدروژن- بنزوکرومن به وسیله نظریه تابعی دانسیته است. برای این منظور، همچنین اثر استخلاف های مختلف (x=h, ch3, ome, cl)روی نتایج نظری ایزومرe1 وe2مطالعه شد. نتایج محاسبه شده با نتایجپرتوx و nmr به عنوان نتایج تجربی مقایسه شد. محاسبات کوانتومی با استفاده از برنامه گوسین 9 انجام شد. دو ایزومر ممکن 1،3 دی آریل- هیدروژن- بنزوکرومن در سطح b3lyp با مجموعه پایه 6-31g(d)، 6-311g(d,p) و 6-311++g(d,p) و همچنین سطح mp2 با مجموعه پایه 6-31g(d) بهینه گردیده است. نتایج انرژی کل الکترونی در سطح b3lyp و mp2 نشان می دهد، که ایزومر e2 حدود 09/5 -15/3 کیلوکالری بر مول پایدارتر از ایزومر e1 است و می توان این اختلاف انرژی را به حلقه هتروسیکل مسطح و برقراری رزونانس در ایزومرٍٍe2 نسبت داد. مقایسه زاویه دووجهی نیز نشان می دهد که گروه فنیل شماره 1 در ایزومر e2 سهم بیشتری در رزونانس دارد در حالی که در ایزومرe1 سهم گروه فنیل شماره 2 در رزونانس بیشتر است. مقایسه طیف 13cnmr محاسبه شده با طیف تجربی نشان می دهد، نتایج ایزومرe1 سازگاری خوبی با نتایج تجربی دارد در حالی که ایزومر e2 پایدارتر می باشد. علاوه براین، مقایسه طیف ir و رامان نظری دو ایزومر در محدوده cm-11000-1700 تفاوت بین دو ایزومر را نشان می دهد.

در این تحقیق طیف ارتعاشی کمپلکس وانادیل استیل استونات (vo(aa)2) در حالت جامد مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور نسبت دادن دقیق نوارهای ارتعاشی به حرکات مولکول، طیف ارتعاشی کمپلکس cu(aa)2 نیز مورد استفاده قرار گرفت. ساختار هندسی این کمپلکس با استفاده از نرم افزار گوسین 9 و در سطح b3lyp با تابع پایه 6-311g* محاسبه شده است. سپس، ساختار محاسبه شده کمپلکس با ساختار به دست آمده از بلورنگاری با پرتو x و ساختار کمپلکس cu(aa)2 مقایسه شد. به منظور بررسی اثر جانشینی گروه t-but با گروه متیل محاسبات برای کمپلکس vo(tmhd)2 نیز انجام گرفته و نتایج با مقادیر تجربی (پرتو x) آن مقایسه شده است. همچنین، اثر این جانشینی با مقایسه تعدادی از فرکانس های نظری که نشان دهنده قدرت پیوند v-o است، نیز بررسی شده است. نتایج محاسبات ساختاری نشان می-دهد که طول پیوند v-o در کمپلکسvo(tmhd)2 کوتاه تر از vo(aa)2است؛ درحالیکه طول پیوندهایc=o و c-c افزایش یافته است. علت تغییر طول پیوندها را می توان به ممانعت فضایی گروه t-but نسبت داد که باعث می شود رزونانس در کمپلکس vo(tmhd)2افزایش یابد و سرانجام کمپلکس vo(tmhd)2پایدارتر از کمپلکس vo(aa)2 باشد. مطالعاتی مشابه با بررسی پارامترهای ساختاری، بر روی فرکانس های ارتعاشی نیز انجام شد و معلوم گردید که از لحاظ نظری، کشش v-o در کمپلکس vo(tmhd)2 در فرکانس های بالاتری ظاهر شده است و کشش c=o و c-c در این کمپلکس در فرکانس های پایین تری نسبت به کمپلکس vo(aa)2 واقع شده است. این نتایج کاملا در توافق با نتایج به دست آمده در بخش ساختار هندسی است.

کمپلکس های بیس(دی بنزوییل متان)مس(ii) ، cu(dbm)2 و بیس(بنزوییل استونات)مس (ii)، cu(ba)2، تهیه و طیف های زیر قرمز نواحی متوسط ، دور و رامان این ترکیبات ثبت شده است. هم چنین برای این ترکیبات، تجزیه ی عنصری انجام شده است. در این پروژه، همه محاسبات با استفاده از بسته نرم افزاری گوسین، g09w و برنامه nbo05 انجام شده است. ساختارهای مولکولی و طیف ارتعاشی کمپلکس های مس(ii) بیس دی بنزوییل متان cu(dbm)2، مس(ii) بیس بنزوییل استونات cu(ba)2 و مس(ii) بیس استیل استونات cu(aa)2 با استفاده از نظریه تابعی چگالی، dft، با روش b3lyp و با استفاده از تابع پایه 6-311g* مورد بررسی قرار گرفتند. مقایسه نتایج تجربی شامل x-ray، طیف های ارتعاشی زیر قرمز، رامان با اطلاعات حاصل از محاسبات مشخص نمود با جایگزینی گروه فنیل به جای ch3اثر رزونانسی افزایش پیدا کرده و طول پیوندهای c-c، c-o و cu-o کاهش می یابد. هم چنین طول پیوندهای c=o و c=c افزایش پیدا می کند که این نتایج در توافق با نتایج ناکاموتو وهمکارانش است. فرکانس ارتعاشی نوارo-cu-o در طیف رامان، برای cu(dbm)2، cu(ba)2 و cu(aa)2 به ترتیب درcm-1 567، 541 و 450 مشاهده شده است. در این ارتعاش فلز حرکتی نداشته و بنابراین، ارتعاش فوق برای برآورد قدرت پیوند فلز- اکسیژن مفید است و اندازه ای از پایداری کمپلکس را نشان می دهد. در نتیجه قدرت پیوند cu-o در این سه کمپلکس به صورت زیر می باشد: cu(dbm)2> cu(ba)2> cu(aa)2

چکیده در این مطالعه کمپلکس شدن لیدوکائین (ld) با هیدروکسی پروپیل بتا سیکلودکسترین hpbcd، پریلوکائین (pr) با hpbcd مورد بررسی با استفاده از تکنیک های ir، ra، dsc، nmr و ir مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجربی نشان می دهد که ld با hpcd کمپلکس از نوع 1:1 می دهد و نمودار حلالیت آن از نوع al است و نوع برهم کنش های هیدروژنی و هیدروفوبیک توسط روش nmr و ir مورد بررسی قرار گرفت و در انتها درصد کمپلکس و ثابت تشکیل کمپلکس توسط روش gc و uv ارزیابی شد. در طیف سنجی ارتعاشی ir و raman پیک های مهم این داروها توسط روش های محاسباتی انتساب یافت که در بررسی دقیق گروه های برهم کنش کننده نتایج بسیار مفید و جالب توجه بدست آمد. هر دو روش تأیید می کند که این کمپلکس به صورت 1:1 بوده است و نحوه ی ورود دارو به داخل حلقه را مورد توجه و بررسی قرار می دهد. بررسی های دقیق تر توسط nmr انجام شد.

ساختار مولکولی، تجزیه و تحلیل تاتومری و کنفورمرهای مختلف مولکول های 4- فنیل آمینو 3- پنتن 2- اون (phapo) و 3-آنیلینو-1-فنیل-2-بوتن-1-اون (aphbo) و مشتقات آن ها (با استخلاف های کلر، متیل و متوکسی در موقعیت پار ای حلقه فنیل) توسط روش تابعی چگالی (dft) با توابع پایه مختلف بررسی شد. از میان کنفورمرها و تاتومرهای مولکول های phapo و aphbo و مشتقات آن ها 12 فرم در حالت آمینی و انولی دارای پیوند هیدروژنی درون مولکولی اند و تنها 4 فرم از آن ها پایدارند و قدرت پیوند هیدروژنی پایدارترین این کنفورمرها با 4- آمینو 3- پنتن 2- اون (apo) مقایسه شده اند. نتایج حاصله از محاسبات نظری و نتایج طیف سنجی نشان می دهد که قدرت پیوند هیدروژنی phapo بین apo و aphbo می باشد. در حالیکه استخلاف های کلر، متیل و متوکسی تاثیر زیادی بر قدرت پیوند هیدروژنی درون مولکول این ترکیبات ندارد. مطالعه hnmr1 نشان می دهد که aphbo عمدتاً به فرم آمینی و کمی به فرم انولی می باشد. نتایج حاصل از محاسبات نظری و نتایج طیف سنجی نشان می دهد که قدرت پیوند هیدروژنی درون مولکولی در فرم آمینی کمتر از فرم انولی می باشد.طیف های دینامیک nmr ترکیب meaphbo(1-فنیل-3-(4-تولوییدینو)-2-بوتن-1-اون) مورد بررسی قرار گرفت. مطابق با نتایج حاصل ?g‡ حدود 61 کیلو ژول بر مول بدست آمد. نتایج nmr در دماهای مختلف نشان می دهد که در دماهای بالای 323 درجه کلوین (c50+) فرم انولی باید به فرم آمینی تبدیل شود.

در این مطالعه ساختار و پایداری نسبی فرم های کتو وانول ترکیبات 2-برمو، 1و3 دی فنیل پروپان-1و3 دی ان(brdbm) و 2- برمو 1-فنیل-1و3بوتا دی ان (brba) و 3- برمو پنتان 2-و4 دی ان(braa) در سطحb3lyp و با تابع پایه6-311g(d,p) محاسبه وبهینه شده است. برای مقایسه، ساختار فرم های کتو و انول ترکیبdbm و پایدار ی های نسبی آن ها در سطح محاسباتی مذکور بهینه و محاسبه شده است. از میان تمام فرم های انولی، فقط یک فرم سیس انولی، از ترکیبات dbm ، braa و brdbm و دو فرم سیس انولی از ترکیبbrba در حلقه ی شش عضوی تشکیل پیوند هیدروژنی درون مولکولی( حلقه کی لیتی) شرکت دارند. براساس محاسبات انجام شده، قدرت پیوند هیدروژنی درون مولکولی در بین فرم های سیس انولی پایدار ترکیبات فوق به صورت مقابل است: brdbm>dbm>brba>braa که ترتیب مذکور، با پارمترهای هندسی بهینه شده مثل پیوند o-h و o-o در توافق است. مقایسه بین انرژی های نسبی کنفومرهای brdbm به وضوح نشان می دهد که فرم k3 از فرم سیس انولی پایدارتر است. در حالی که برای ترکیبات دیگر فرم های سیس انولی پایدارترند. این نتایج بوسیله ی نتایج تجربی( مادون قرمز، 1hnmr و x-ray ) تایید شده است. محتوای انولی در محلولccl4 برای brdbm، ?0 است، در حالی که محتوای موردنظر، برای ترکیبات dbm و braa به ترتیب ?100 و ?40 است. طیف مادون قرمز و رامان ترکیب brdbm در حالت جامد، برای فرم های کتویی، 3 نوار مربوط به حرکت کششی c=o را در ناحیه ی cm-11700-1675 نشان می دهد، که در طیف جامد ترکیب dbm این نوارها مشاهده نمی شوند. علاوه بر این در طیف مادون قرمز ترکیب dbm، در فرکانس حدود cm-11540 یک نوار پهن مشاهده می شود، که به حرکت کششی متقارن و نامتقارن c=o-c=cدر فرم های سیس انولی نسبت داده شده است، این حرکت برای ترکیب brdbm مشاهده نمی شود. براساس محاسبات، زاویه ی دو وجهی بین گروه کربونیل و حلقه ی فنیل در فرم سیس انول ترکیب brdbm (حدود o135) از ترکیب dbm(حدودo 118) بیشتر است، بنابراین انتظار می رود که رزونانس بین گروه فنیل وحلقه ی کی لیتی در brdbm بیشتر باشد ولی با توجه به ساختار هندسی بهینه شده مشاهده می شود که حلقه ی کی لیتی به علت پیچ خوردن فرم مذکور به کلی از بین رفته و رزونانس بین گروه فنیل وحلقه ی کی لیتی غیر ممکن است ولی در فرم سیس انولی dbm رزونانس محتمل تر است، به همین دلیل فرم کتو در ترکیب brdbm پایدارتر است.

ساختار هندسی، پایداری¬های نسبی، طیف ارتعاشی و قدرت پیوند هیدروژنی درون مولکولی ترکیب¬های 4و4-دی¬متیل-1-فنیل¬پنتان¬دی¬اون (dmpd)، 1و1و1-تری¬فلوئورو-5و5-دی¬متیل-2و4-هگزان¬دی¬اون (tfdmhd)، 4و4-دی¬متیل-3-آمینو-1-فنیل¬پنتان¬دی¬اون (dmapd)، 1-(n-پیریدین) بوتان 1و3-دی¬اون (npbd) و همچنین ساختار، قدرت پیوند فلز- لیگاند و طیف ارتعاشی کمپلکس بیس(2و2و6و6-تترامیتل هپتان-3و5-دی اوناتو) مس(ii) cu(tmhd)2با استفاده از روش dft و mp2 با سطوح و توابع پایه مختلف مورد مطالعه قرار گرفت. با مقایسه¬ی نتایج نظری (ساختار، نوارهای ارتعاشی، جابجایی¬های شیمیایی، aim و nbo) با تجربی، ساختار و قدرت پیوند هیدروژنی ترکیبات فوق مورد بررسی قرار گرفت. مدل پیوستار قطبش پذیر (pcm) جهت محاسبه¬ی پایداری در محلول¬های ccl4 و ch3cn انتخاب شد. جهت بررسی بیشتر اثر استخلافات، ترکیب¬های فوق با ترکیب¬های مشابه هر کدام مقایسه شدند. در ترکیب dmpd مشخص گردید که اختلاف انرژی بین سه کنفورمر سیس-انولی پایدار، اندک است. بر طبق مطالعات نظری، در ترکیب dmpd، قدرت پیوند هیدروژنی در حدود kcal/mol 8/16 است. وجود همزمان گروه¬های ترشری بوتیل (t-but) و فنیل در dmpd، قدرت پیوند هیدروژنی را نسبت به ترکیب¬های مشابه همچون بنزوئیل¬استون (ba) و 5و5-¬دی¬متیل¬2و4-¬هگزان¬دی¬اون (dmhd) افزایش می¬دهد. نتایج nmrحضور هر دو توتومر کتو و انول را در نمونه ثابت می¬نماید. محاسبات aim مشخص کرد که قدرت پیوند هیدروژنی در ترکیب tfdmhd در محدوده¬یkcal/mol 0/20-1/17 است که نشان می¬دهد قدرت آن بیشتر از ترکیب¬ مشابه آن، تری فلوئورو¬ استیل استون (tfaa) و کمتر از dmhd است. انتسابات طیف ارتعاشی به طور کامل انجام شد و مشخص شد که در این ترکیب، سه گونه¬ی سیس-انولی پایدار در نمونه وجود دارد. محاسبات نظری نشان داد که قدرت پیوند هیدروژنی در ترکیب dmapd به دلیل وجود گروه حجیم ترشری بوتیل بیشتر از ترکیب مشابه آن 3-آمینو-1-فنیل پنتان دی اون (apbo) است. کمپلکس cu(tmhd)2 تهیه و طیف¬های زیر قرمز نواحی متوسط ، دور و رامان این ترکیب ثبت شده است. مقایسه¬ی نتایج طیف¬سنجی ارتعاشی با اطلاعات حاصل از محاسبات برای بررسی ساختار و پایداری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت مطالعه¬ی اثر جایگزینی استخلاف ترشری بوتیل با متیل، کمپلکس مذکور با کمپلکس بیس¬استیل¬استونات¬مس(ii) cu(aa)2 مورد مقایسه قرار گرفت. انتسابات طیف ارتعاشی به طور کامل انجام شد. مقایسه¬ی نتایج نظری و تجربی حضور بیش از یک کنفورمر در نمونه را نشان می¬دهد. تمام نتایج نظری و تجربی قدرت فلز-لیگاند در کمپلکس cu(tmhd)2 را بیشتر از کمپلکس cu(aa)2 نشان می¬دهد. ترکیب npbd دارای سه ایزومر بوده که هر ایزومر شامل گونه¬های مختلفی است. محاسبات نظری انرژی پیوند هیدروژنی را در سه ایزومر ترکیب npbd در محدوده¬یkj/mol 77/84-19/75 نشان می¬دهد. مقایسه آن با ترکیبات مشابه نشان می¬دهد که ba > npbd > tfaa با مقایسه¬ی کنفورمر¬ها و بررسی سد چرخش حلقه¬ی پیریدین در آن¬ها مشخص شد، زمانی که نیتروژن در حلقه¬ی پیریدین به صورت آنتی نسبت به حلقه¬ی کی¬لیتی است، پایدارترین گونه است. اما قدرت پیوند هیدروژنی در گونه¬ی گوچ بیشترین است. طیف 1h nmr ترکیب 3pbdحضور توتومر کتو و دو توتومر انول را نشان می¬دهد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.