نام پژوهشگر: علیرضا شعبانپورحقیقی

بررسی مقاومت استافیلوکوکهای اورئوس و اپیدرمیدیس به تعدادی از آنتی بیوتیک ها و مطالعه اثر افلاکساسین بر روی استافیلوکوکهای مقاوم به متی سیلین
پایان نامه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران 1372
  علیرضا شعبانپورحقیقی   پرویز مالک نژاد

دراین بررسی ضمن مطالعه اثر ofloxacin برروی استافیلوکوکهای اورئوس ، اپیدرمیدیس و ساپروفتیکوس که اکثرا از بیماران بستری در بیمارستانها بدست آمده اند اثرات چندین آنتی بیوتیک دیگر نیز که امروزه در سطح جامعه مورد استفاده قرار میگیرند بررسی شد.آزمایشاتی که برروی نمونه های استافیلوکوک صورت گرفت نشان داد که درصد مقاومت به بسیاری از آنتی بیوتیکها بسیار بالا میباشد بطوریکه از بسیاری از آنها نمیتوان در امر درمان سود جست . از آنتی بیوتیکهای بررسی شده تنها وانکومایسین و افلاکساسین برروی تمام نمونه های s.aureus و s.epidermidis موثر بودند . همچنین درصد مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوک اورئوس 5ˆ27 و در مورد استافیلوکوک اپیدرمیدیس 12 میباشد که با توجه به تعداد نمونه های نیمه حساس در هردو گونه و بخصوص در استافیلوکوک اپیدرمیدیس نشان میدهد که مقاومت به متی سیلین روبه افزایش است . همچنین با بررسی سن افراد مبتلا به s.aureus مشاهده میشود که کودکان و افراد مسن بیشتر تحت تاثیر این میکروارگانیسم میباشند به همین جهت حفظ بهداشت در مورد این گروههای سنی و بخصوص در بخشهای بیمارستانی که در آن اطفال و نوزادان بستری میشوند حائز اهمیت میباشد . با توجه به مطالعاتی که بر روی افلاکساسین انجام شده و مقالات متعددی که در این زمینه به چاپ رسیده است این آنتی بیوتیک با داشتن فارماکوکینتیک مناسب رسیدن به غلظت درمانی در اکثر بافتهای بدن وعوارض جانبی کم و موثر بودن برروی گونه های مقاوم به متی سیلین میتواند نقش بسزایی در درمان عفونتهای mrsa و عفونتهای mix داشته باشد. باتوجه به این مطلب که همیشه پیشگیری بهتر از درمان میباشد، پیشنهادات زیر جهت کنترل و پیشگیری ارائه میشود : 1) ممانعت از استفاده نابجا و خودسرانه آنتی بیوتیکهای مختلف وهمچنین انجام آنتی بیوگرام قبل از مصرف هرگونه آنتی بیوتیک ، مصرف دوز موثر داروی مصرفی به مدت کافی تا رفع کامل عفونت و مصرف آنتی بیوتیکهایی که باکتریها نسبت به آنها دارای حساسیت مناسب باشند. 2)استفاده از مواد ضد میکروبی موضعی برای شستشو و تمیز کردن زخمها و پانسمان کردن آنها. 3) کنترل و بررسی تمام افرادی که با بیماران در تماس میباشند و درمان مناسب آنها. 4) جستجوی منبع عفونت در بیمارستانها و ضدعفونی تمام وسایل و قسمتهای مختلف بیمارستانها. 5) با توجه به شیوع بیشتر عفونتهای استافیلوکوکی در بخش های اطفال، پیوند اعضاء و همچنین در بخش هایی که افراد مسن و ایمونوساپرسیو نگهداری میشوند، رعایت تمام نکات بهداشتی حائز اهمیت میباشد.