در این تحقیق تأثیر مسلح¬سازی به وسیله ژئوگرید، بر رفتار یک پی قرار گرفته بر روی یک خاکریز مورد مطالعه قرار گرفته است. در این تحقیق تأثیر طول ژئوگرید، محل قرارگیری پی و همچنین نوع خاک بر روی رفتار پی مسلح مورد مطالعه قرار گرفته است. با مقایسه نتایج حاصل از آزمایش بر روی دو نوع خاک دیده می¬شود که با بزرگ تر شدن دانه¬های خاک تأثیر ژئوگرید در افزایش ظرفیت باربری بیشتر می¬شود. نتایج نشان می¬دهد که با بزرگتر شدن دانه¬های خاک، تاثیر شیب در کاهش ظرفیت باربری بیشتر می¬شود. در خاک ریزدانه با قرار گرفتن پی با فاصله d=3b از تاج شیب حداکثر ظرفیت باربری برابر پی واقع بر مسطح می¬شود(b= عرض پی)، ولی در خاک درشت دانه در شرایط مشابه همچنان %20 کاهش ظرفیت باربری وجود دارد. نتایح نشان میدهد که با قرارگیری ژئوگرید در خاک، و همچنین افزایش طول آن ظرفیت باربری پی به شدت افزایش می¬یابد. در بعضی از موارد مشاهده می¬شود که با جاگزاری ژئوگرید در خاک، حداکثر ظرفیت باربری تا 700 درصد نسبت به حالت مسلح نشده افزایش می¬یابد. طول مناسب مسلح¬کننده در خاک یکی از مهمترین فاکتورهای مسلح¬سازی در پی می¬باشد. در پی¬های با فاصله d=0, 1b از تاج شیب طول بهینه ژئوگرید چهار برابر عرض پی می¬باشد. همچنین وجود مسلح کننده در خاک باعث افزایش چشمگیر مقدار ظرفیت باربری بعد از ایجاد گسیختگی می¬شود. در طی انجام این تحقیق مشاهده شده است که وجود مسلح کننده در خاک تاثیری در نوع گسیختگی ندارد.

چکیده ندارد.