دراین مطالعه ضمن بررسی بیولوژی کنه اورنیتودوروس تولوزانی در محیط آزمایشگاه، روش عقیم سازی کنه های نر و طریقه استفاده از آن در کنترل کنه ها مورد بحث و بررسی قرارگرفته است . دراین راستا سعی برآن بود تاحد تحمل مراحل مختلف زندگی کنه را نسبت به اشعه گاما بدست آورده تا بتوان به دزی از اشعه دست یافت که بدون از بین بردن بندپای مورد نظر و کاهش میل جنسی، آنها راعقیم سازد. بدین منظور کنه ها در دو مقطع نمفی (تغذیه شده و تغذیه نشده) و کنه های بالغ به همراه گروههای شاهد تحت تاثیر دزهای 250 تا 16000راد اشعه قرارگرفته و مسائلی نظیر ; توانایی پوست اندازی، فاصله پوست اندازی، ادامه حیات در مرحله نمفی و میزان بقاء و قدرت باروری در مرحله بلوغ تحت نظر قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد، چنانچه نمفهای سن اول، قبل از تغذیه تحت تاثیر اشعه گامابیش ازدز 2500 راد قرار بگیرند پوست اندازی نکرده و در همان مرحله اول نمفی می میرند، واگر بعدازتغذیه تحت تاثیر تابش دز 1250 راد و بالاتر قرارگرفته و بالغ شوند دو هفته بعدازآخرین پوست اندازی عقیم بوده ولی به دلیل داشتن اسپرماتوفرهای تحلیل رفته و فاقداسپرم قادر به رقابت بانرهای طبیعی نیستند. همچنین نتایج حاصل از پرتوتابی در بالغین نشان داد کنه های ماده ایکه بیش از دز 2000 راد اشعه دریافت داشته اند عقیم شده ولی علی رغم جفتگیری نرهای نرمال با این ماده ها، تخم ریزی و تفریخ تخمی صورت نگرفته است ، درحالیکه نرهای اشعه دیده ای که با ماده های نرمال جفتگیری کرده بودند از دز 12000 راد به بالا عقیم بودند و در دز 16000 رادمیزان عقیمی به بیش از 99 درصد می رسد، و چون اسپرماتوفرهای این نرها کاملا طبیعی و دارای اسپرم بوده، دررقابت با نرهای نرمال از کارایی کافی برخوردارند.