به منظور بررسی اثر زمان شروع به تغذیه پس از هچ بر رشد بدن، توسعه¬ی دستگاه گوارش و هیستومورفومتری ژژنوم در بلدرچین ژاپنی آزمایشی با 120 قطعه جوجه¬ی یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 3 تیمار با 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمارها شامل 3 زمان شروع به تغذیه (3، 24 و 48 ساعت پس از هچ) بودند. تمامی پرندگان پس از سپری شدن دوره¬ی محرومیت، به خوراک دسترسی آزاد داشتند. تأخیر در دسترسی به خوراک پس از هچ باعث افزایش ضریب تبدیل غذایی به طور معنی¬دار شد (05/0p<). اگر چه بین تیمارهای مختلف در رابطه با سایر شاخص¬های عملکرد تولیدی مانند وزن در سن 15 روزگی، رشد روزانه و خوراک مصرفی 15-1 روزگی تفاوت معنی¬دار دیده نشد ولی با افزایش مدت زمان عدم دسترسی به خوراک شاخص¬های فوق کاهش یافتند. وزن نسبی (درصد از وزن بدن) اندام¬های گوارشی با افزایش مدت زمان عدم دسترسی به خوراک کاهش یافت که این کاهش وزن در 15 روزگی در مورد دئودنوم معنی¬دار شد (05/0p<). زمان شروع به تغذیه بر جذب زرده اثر معنی¬دار نداشت. سن بر هیستومورفومتری ژژنوم بلدرچین ژاپنی تأثیر معنی¬داری داشت به طوری که با افزایش سن تا 9 روزگی تمام پارامترها (طول پرز، عرض پرز، نسبت طول به عرض، عمق کریپت، ضخامت لایه¬ی عضلانی و سطح جذبی) افزایش نشان دادند. تمام پارامترها (طول پرز، عرض پرز، نسبت طول به عرض، عمق کریپت، ضخامت لایه¬ی عضلانی و سطح جذبی) در نیمه¬ی اول ژژنوم به طور معنی¬داری بیشتر از نیمه¬ی دوم بود. نتایج این مطالعه نشان داد که باید تغذیه¬ی بلدرچین¬ها بلافاصله پس از هچ آغاز شود و حداکثر زمان تأخیر در شروع به تغذیه بیش از 24 ساعت نباشد.