بمنظور بررسی کمی و کیفی آگهی بازرگانی در روزنامه های ایران از 620 شماره ای که دو روزنامه معتبر کیهان و اطلاعات ظرف یکسال (مهرماه 1364 تا مهرماه 1347) منتشر کرده اند، 310 شماره به تناوب از هر یک از دو روزنامه انتخاب شد. در این 310 شماره جمعا 18625 آگهی منتشر شده است که آگهی صفحات نیازمندیها در این تعادا منظور نشده اند. از بررسی کمی آگهی ها نتایج زیر بدست آمد: 1- از نظر موضوع مورد آگهی، 7/46% از آگهی ها نوعی خدمت، 39/36% از آنها نوعی کالا و مابقی یعنی 91/16% آگهی ها نوعی موضوع متفرقه از قبیل بلیط های اعانه ملی و یا کتب و مجلات و روزنامه را موضوع آگهی قرار داده اند. 2- از مجموع آگهی ها فقط 7% توسط موسسات تبلیغاتی تهیه و تنظیم شده اند و مابقی آگهی ها بوسیله خود موسسات ذینفع تنظیم شده است. بعبارت دیگر در این گروه اخیر امضای آژانس تبلیغاتی در متن آگهی دیده نمیشود. 3- از نظر طبقاتی که پیام آگهی برای آنها ارسال شده است، در حدود 96/10% از مجموع آگهی ها برای تولید کننده یا عمده فروش ارسال شده و مابقی برای طبقات مصرف کننده مخابره شده است. در حدود 16/71% از اگهی های منتشره در روزنامه های مورد بررسی برای افراد در سنین کمال (از 25 سال ببالا) ارسال شده است. و بالاخره اکثریت آگهی های مورد بررسیی یعنی در حدود 04/89 درصد از آنها طبقات دارای درآمدهای متوسط را مخاطب قرار داده اند. نتیجه نهایی اینست که آگهی های بازرگانی در ایران اگرچه از نظر تعداد و کمیت در سالهای اخیر توسعه زیادی پیدا کرده لیکن از نظر کیفی، فنی و تکنیکی پیشرفت چندانی نداشته است. بطوریکه اساسا موضوع تحقیقات و مطالعات لازم درباره انگیزه مصرف کننده، انتخاب پیام و مدعای اصلی آگهی برمبنای آن انگیزه و نیز مطالعات دیگری درباره ساختن طرح، تصویر و متن مناسب و جالب در تهیه و تنظیم آگهی های بازرگانی ها مسأله ایست که بهیچوجه مورد توجه تهیه کنندگان آگهی ها قرار نمی گیرد و در نتیجه آگهی های بازرگانی و بودجه ای که صرف آنها میشود تا حدود بسیار زیاد غیرموثر و حتی در پاره ای از موارد اتلاف مقداری وقت و هزینه و انرژی است. لذا نتایج فرضیه این رساله را تأیید و حتی تاکید می کند. بدین معنی که نتایج حاصله در مجموع، این نظریه را که بطورکلی تبلیغات و آگهی بازرگانی در کشور ما از نظر کیفیت و ماهیت در سطح بسیار ابتدایی قرار دادرد مدلل میسازد.