نام پژوهشگر: ابراهیم جوهری

ارزیابی نمونه ای یکنواختی توزیع فشار و دبی در آبپاش ها( مطالعه موردی: سیستم آبیاری بارانی پایاب سد حسنلو)
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه ارومیه - دانشکده کشاورزی 1391
  ابراهیم جوهری   مهدی یاسی

برای این منظور 4 سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک از 4 مزرعه و از بین 33 سیستم که حداقل یک فصل زراعی از بهره برداری آنها سپری شده بود انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفت.در ارزیابی سیستم های آبیاری مزارع فوق از معیارهای ضریب یکنواختی کریستیانسن ((cu، یکنواختی توزیع ((du، استفاده گردید. مقادیر متوسط این پارامترها برای 4 مزرعه ی ارزیابی شده به ترتیب، 3/77 و 15/71 درصد به دست آمد. از بین مزارع ارزیابی شده تنها مزرعه f23 دارای یکنواختی قابل قبول بود و در سیستم های f5، f18 و f32 در هر دو موقعیت ارزیابی شده (موقعیت نزدیک و دور از آبگیر) یکنواختی قابل قبولی حاصل نگشت. به نظر می رسد نامناسب بودن فشار و همچنین استفاده همزمان از تعداد آبپاش های متعدد و کاربرد آبپاش هایی با مشخصات و مدل های متفاوت نیز علت اصلی پائین بودن ضریب یکنواختی و یکنواختی توزیع در این سیستم ها بوده است. به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که اگر چه در بسیاری از موارد مشکلات طراحی و اجرایی وجود داشته است اما سهم بزرگی از دلایل پائین بودن عملکرد سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک دشت حسنلو، به دلیل مدیریت و بهره برداری ضعیف از این سیستم ها می باشد.

تحقیقی پیرامون اداره امور زندانها و استفاده از نیروی انسانی زندانیان در زندان قصر (ندامتگاه مرکزی)
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تهران - دانشکده علوم اداری و مدیریت بازرگانی 1380
  ابراهیم جوهری   عزت الله حمیدی

در مدتی کوتاه که از عمر مدیریت نوین میگذرد امر سرپرستی انسانها به گونه های ریاست، مدیریت، فرماندهی و رهبری تحول و تطور یافته است، ریاست از مناسباتی نادرست که مرئوسان بی چون و چرا تابع امر روسا باشند گفتگو میکند، مدیریت ترازی است برتز از وجود سلسله روابط بین رئیس و مرئوس بیشتر بر پایه های فنی و شیوه های تولیدی و بکار بردن روشهایی که به افزایش سطح تولید کمک نماید متکی میباشد. امروزه با توجه به انساندوستی در مدیریت زندانها این پایه ها را ساخته و مایه های حسن روابط انسانها را در قالبهای اصیل و پا برجا شکل گیری کرده است. بعهده مسئولان زندانها و افسران پلیس و خدمتگذاران اجتماع است که انسان دوستی را به وظیفه ای که قانونا عهده دار انجام آن هستند تواما بکار بندند که این افراد بیمار را انسان و صاحب عواطف انسانی بشناسند و بکوشند چون پزشکی یاریگر آنها باشند.