پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه توانایی تحصیلی و خودپنداره تحصیلی، با میانجی گری عملکرد تحصیلی، دشواری ادراک شده تکلیف، جهت گیری مقایسه توانایی و جهت گیری مقایسه عقیده در دانش آموزان دختر و پسر تیزهوش مدارس استعدادهای درخشان و عادی شهر اهواز انجام شد. در تحقیق حاضر، فرض بر این بود که توانایی تحصیلی نه تنها رابطه مستقیم با خودپنداره تحصیلی دارد، بلکه از طریق میانجی هایی چون عملکرد تحصیلی، دشواری ادراک شده تکلیف، جهت گیری مقایسه توانایی و جهت گیری مقایسه عقیده می تواند خودپنداره تحصیلی را تحت تأثیر قرار دهد. فرضیه های این پژوهش به صورت فرضیه های مربوط به مدل کلی، فرضیه های مستقیم و فرضیه های غیر مستقیم به شرح زیر مطرح شدند. در این پژوهش پنج فرضیه اصلی و دو خرده فرضیه، نه فرضیه مستقیم و پنج فرضیه غیر مستقیم ارائه و مورد ارزیابی قرار گرفتند. پرسشنامه های خودپنداره تحصیلی و چالش ادراک شده (pcsc) (ویلسون، 2007) و جهت گیری مقایسه ای آیوا-هلند (incom) (گیبونس و بانک، 1999)، به منظور جمع آوری داده ها، مورد استفاده قرار گرفتند. جهت بررسی آزمون فرضیه های پژوهش و نیز ارزیابی برازندگی مدل پیشنهادی از روش الگویابی معادلات ساختاری (sem) استفاده شد. قبل از تحلیل داده های مربوط به فرضیه ها، مفروضه های زیربنایی مدل معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تخطی از هیچ کدام از مفروضه ها وجود نداشته است. در نهایت، یافته ها نشان داد که، توانایی تحصیلی با دشواری ادراک شده تکلیف، عملکرد تحصیلی، جهت گیری مقایسه توانایی و جهت گیری مقایسه عقیده رابطه مثبت دارد. همچنین، عملکرد تحصیلی و دشواری ادراک شده تکلیف با خودپنداره تحصیلی رابطه مثبت داشتند و جهت گیری مقایسه توانایی و جهت-گیری مقایسه عقیده با خودپنداره تحصیلی رابطه منفی داشتند. در مورد روابط میانجی نیز یافته ها نشان داد که توانایی تحصیلی از طریق دشواری ادراک شده تکلیف، عملکرد تحصیلی، جهت گیری مقایسه توانایی و جهت گیری مقایسه عقیده با خودپنداره تحصیلی رابطه دارد. یافته ها حاکی از متفاوت بودن مدل رابطه توانایی تحصیلی و خودپنداره تحصیلی، با میانجی گری عملکرد تحصیلی، دشواری ادراک شده تکلیف، جهت گیری مقایسه توانایی، جهت گیری مقایسه عقیده برای دانش آموزان تیزهوش دختر و پسر مدارس استعدادهای درخشان و عادی بود. در نهایت، یافته ها نشان داد که مدل های دانش آموزان تیزهوش مدارس استعدادهای درخشان و عادی، دانش آموزان تیزهوش دختر و پسر، دانش آموزان تیزهوش دختر و پسر مدارس استعدادهای درخشان و دانش آموزان تیزهوش دختر و پسر مدارس عادی از لحاظ برخی مسیرهای مدل با هم تفاوت داشتند.

این پژوهش باهدف مقایسه هوش هیجانی، ابراز وجود، شادکامی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان ناشنوا و عادی شهر کرمانشاه انجام شده است؛ نمونه ی حاضر شامل 341 دانش آموز (46 ناشنوا و 295 دانش آموز عادی) می باشد که با روش نمونه گیری خوشه ای از میان دانش آموزان دختر و پسر شهر کرمانشاه انتخاب شدنداند. جهت اندازه گیری متغییرهای پژوهش از مقیاس اندازه گیری هوش هیجانی بار- آن، ابراز وجود asa، پرسشنامه شادکامی گارسیا و لیرینک و مقیاس سازگاری دانش آموزان دبیرستانی(aiss) استفاده شده است. داده ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چند متغییری و تحلیل واریانس چند متغییری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی و ابراز وجود دانش آموزان ناشنوا و عادی تفاوت معناداری وجود دارد. به این معنا که دانش آموزان ناشنوا ازنظر این دو متغییر در سطح پایین تری از دانش آموزان عادی قرار داشتند اما در متغییر سازگاری اجتماعی اگرچه ناشنوایان نمرات پایین تری به دست آوردند، مقدار این تفاوت بین دو گروه معنادار نشد؛ در متغییر شادکامی بازهم تفاوت معنادار بود یعنی دانش آموزان ناشنوا شادکام تر از دانش آموزان عادی بودند. مطابق با یافته های پژوهش به نظر می رسد ارائه دوره های آموزش هوش هیجانی و ابراز وجود به ناشنوایان اقدامی مفید و موثر برای به زیستی این گروه از کودکان استثنایی باشد.

چکیده ندارد.