باکتری (pss) pseudomonas syringae pv. syringae عامل بیماری های متعددی روی محصولات زراعی و باغی می باشد یکی از مهمترین بیماری های ناشی از این باکتری شانکر، لکه برگی و نکروز پوست در درختان میوه هسته دار (هلو، شلیل، زردآلو، آلو و گیلاس) است. به منظور بررسی همسانی یا تنوع جدایه های عامل شانکر و لکه برگی باکتریایی درختان میوه هسته دار، طی سال های 1386-1388 نمونه برداری از باغ های درختان میوه هسته دار واقع در مناطق مختلف استان های اردبیل، گیلان، مازندران و خراسان رضوی صورت گرفت. علائم بیماری در درختان آلوده به صورت زخم های نکروزه، ترشح صمغ روی جوانه ها، سرشاخه ها و تنه مشاهده گردید. جهت جداسازی عوامل بیماریزای باکتریایی، نمونه ها از بافت های آلوده جوانه، برگ، شاخه و تنه تهیه و در آب مقطر در تشتک استریل خرد شده و 100میکرولیتر از عصاره به دست آمده روی محیط های na، ydc و kb کشت داده شد و تک پرگنه های در حال رشد انتخاب و خالص سازی گردیدند. باکتری های جداشده بر اساس آزمون های گروه lopat و gatta، pss شناسایی شدند. در کل 70 جدایه به دست آمده مورد بررسی های فنوتیپی (مورفولوژیکی، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی) و الکتروفورز پروتئین محلول سلولی ( sds-page) قرار گرفتند. جدایه ها بر اساس خصوصیات فنوتیپی و الگوی پروتئین های سلولی اختلافات جزئی نشان دادند. به منظور ارزیابی دامنه تنوع ژنتیکی جدایه های pss، dna ژنومی استخراج و در واکنش زنجیره ای پلیمراز با روشهای eric، rep و box-pcr (rep-pcr) به کار برده شدند. محصول های تکثیر شده در ژل آگارز 5/1 درصد الکتروفورز و با اتیدیوم بروماید رنگ آمیزی شد. از ضریب تشابه جاکارد (jaccard) برای تعیین تشابه جدایه ها و از روش upgma و نرم افزار ntsys-pc برای آنالیز خوشه ای استفاده شد. آنالیز خوشه ای نتایج به دست آمده نشان داد که در eric-pcr در سطح تشابه 75 درصد، جدایه ها به 8 گروه، با rep-pcr به 5 گروه و در box-pcr به 7 گروه و با ترکیب همه آغازگرها به 9 گروه تقسیم شدند. نتایج نشانگر وجود تنوع ژنتیکی درون جدایه های pss عامل بیماری شانکر درختان میوه هسته دار بود.

در یک بررسی جامع در سالهای 1389-1388طی شش ماه از عمق 10 تا 15 سانتی متری خاک های زراعی استان های مازندران و گلستان نمونه برداری به عمل آمد. سپس با روش طعمه گذاری از خاک 70 جدایه از رایزوکتونیا بدست آمد که همه ی آن ها چند هسته ای بودند. جدایه های رایزوکتونیا به دست آمده بر حسب خصوصیات ریخت شناسی، رفتار آناستوموز و بیماریزایی دسته بندی شدند. از بین جدایه های حاصل 57 جدایه به rhizoctonia zeae تعلق داشته و قادر به ایجاد آناستوموز با جدایه استاندار 34/384cbs بودند. در این میان 12 جدایه به waitea circinata var. circinata و یک جدایه به wag-o (rhizoctonia oryzae) نسبت داده شد. گونه r. oryzae به عنوان آرایه ی جدیدی برای فلور قارچی ایران معرفی گردید. همچنین این نخستین گزارش از سوختگی غلاف گندم و پوسیدگی ریشه تربچه، خیار، کدو و چغندر توسط جدایه های r. zeae جمع آوری شده از خاک، در دو استان نامبرده می باشد. تنوع ژنتیکی جدایه های نماینده با استفاده از its، s18 و s28 ناحیه dna ریبوزومی مطالعه شد. در بررسی مولکولی، جدایه ها در pcr تکثیر موفق داشتند ارزیابی محصول تکثیر شده با استفاده از آغازگر its5 و its4 در ژل اکریل آمید %8 منجر به متمایزشدن جدایه ها به پنج گروه دو، سه، چهار، پنج و شش باندی گردید. محصول تکثیر شده چهار جفت پرایمر ناحیه فاصله ساز داخلی، زیر واحد کوچک ریبوزومی و زیر واحد بزرگ ریبوزومی در ژل آگارز 5/1 درصد الکتروفورز و با اتیدیوم بروماید رنگ آمیزی شد. برای تعیین تشابه جدایه ها از روش maximum parsimony tree و نرم افزار mega 5 برای آنالیز خوشه ای، محصول pcr توالی یابی شده استفاده شد. تنوع بین جدایه های r. zeae با پرایمرهای ناحیه s18 و s28، dna ریبوزومی امکان پذیر نمی باشد. آنالیز خوشه ای نتایج به دست آمده از its5 و its4 در سطح تشابه 88 درصد به چهار گروه تقسیم شدند و نتایج نشانگر وجود تنوع ژنتیکی درون جدایه های r. zeae عامل سوختگی غلاف ذرت در استان های مازندران وگلستان بود.

به منظور بررسی روابط فیلوژنی برخی زیگومیست (zygomycete) های خاکزی نمونه برداری از عمق 15-10 سانتی متری خاک های برخی مناطق زراعی و غیر زراعی استان مازندران و گلستان به عمل آمد. پس از جداسازی و خالص سازی زیگومیست ها در محیط اختصاصی رزبنگال 61 جدایه از خاک های این دو استان بدست آمد که بعد از مشاهده کلنی ها، تهیه اسلاید میکروسکوپی و انطباق با کلید های شناسایی موجود در هفت جنس قرار گرفتند. از این بین دوازده جدایه به جنس absidia، دو جدایه به lichtheimia، چهار جدایه به actinomucor، چهارده جدایه به mucor، سیزده جدایه به cunninghamella، شش جدایه به syncephalastrum و ده جدایه به rhizopus متعلق می باشند. dna قارچهای فوق الذکر با آغازگرهای its4&5 ، mcm7-7&mcm71348 و efdf&ef1-1567r با روش pcr تکثیر و توالی یابی شدند و با نرم افزارهای chromas pro، mega5 و multalin مورد ارزیابی قرار گرفتند. دندروگرام حاصل از آغازگرits، قارچهای مورد بررسی را در سطح خانواده جدا کرد و به همراه آغازگر ef-1? مارکر مناسبی برای ارزیابی در سطوح پایین راسته ی mucorales می باشد درحالیکه دندروگرام حاصل از آغازگر mcm نتایج قابل اعتمادی ارئه نداد.

به منظور بررسی اثر قارچ trichoderma harzianum بر عملکرد، اجزای عملکرد گندم و جو و کاهش جذب کادمیوم در خاک آلوده به نیترات کادمیوم آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار به صورت گلدانی در سال 1389 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل قارچ t. harzianum در دو سطح (عدم کاربرد و کاربرد) و سطوح مختلف نیترات کادمیوم (صفر، 50، 100 و 150 میلی گرم بر لیتر) بود. نتایج آزمایش نشان داد که حضور تریکودرما در گندم توانسته عملکرد بیولوژیک، عملکرد کاه، عملکرد دانه، شاخص تحمل، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه را تحت تأثیر قرار دهد. همچنین بر تجمع کادمیوم در ساقه و دانه نیز تأثیر معنی داری داشت. اما در گیاه جو عملکرد بیولوژیک، عملکرد کاه، عملکرد دانه، شاخص برداشت، شاخص تحمل، تعداد سنبله در بوته و میزان تجمع کادمیوم در ریشه و ساقه تحت تأثیر کاربرد تریکودرما قرار گرفتند. اثر ساده نیترات کادمیوم نیز در گندم بر صفات عملکرد دانه، تعداد دانه در سنبله، شاخص تحمل، شاخص برداشت، ضریب تسهیم و در گیاه جو جز بر وزن دانه در هر سنبله بر تمامی صفات معنی دار بود. همچنین تجمع کادمیوم در خاک و قسمت های مختلف اندام های گیاهی در گندم و جو تحت تأثیر نیترات کادمیوم قرار گرفتند. اثر متقابل تریکودرما و نیترات کادمیوم در گندم بر عملکرد دانه، شاخص تحمل، تعداد سنبله در بوته و وزن دانه در هر سنبله و تجمع کادمیوم در برگ و دانه و در گیاه جو بر صفات عملکرد بیولوژیک، عملکرد کاه، شاخص برداشت، تعداد سنبله در بوته و تعداد دانه در سنبله و تجمع کادمیوم در ریشه اختلاف معنی داری را نشان داد. براساس مقایسه میانگین، حضور تریکودرما در گندم عملکرد بیولوژیک را نسبت به عدم حضور آن حدود 46 درصد افزایش داد. در حالی که در گیاه جو بالاترین عملکرد بیولوژیک مربوط به حضور تریکودرما و سطح 100 میلی گرم در لیتر نیترات کادمیوم بود. همچنین عملکرد دانه گندم در حضور تریکودرما بدون آلودگی به نیترات کادمیوم نسبت به عدم حضور تریکودرما از افزایش 65 درصدی برخوردار بود. درحالیکه این افزایش برای جو حدود 22 درصد بود. در سطوح مختلف آلودگی نیترات کادمیوم، تیمار عدم آلودگی دارای بیشترین عملکرد دانه بود که با افزایش غلظت نیترات کادمیوم 19 درصد کاهش نسبت به شاهد مشاهده شد. تیمارهای 100 و 150 میلی گرم در لیتر نیترات کادمیوم از کمترین میزان شاخص برداشت در گیاه گندم (به ترتیب 37 و 27 درصد کاهش نسبت به شاهد) برخوردار بودند. در گیاه جو نیز بالاترین شاخص برداشت در حضور تریکودرما و بدون آلودگی به نیترات کادمیوم مشاهده شد. بالاترین شاخص تحمل در گندم و جو در حضور تریکودرما (10 و 14 درصد نسبت به شاهد) بدست آمد. همچنین با افزایش غلظت نیترات کادمیوم، شاخص تحمل به ترتیب در گندم و جو 21 و 19 درصد نسبت به شاهد کاهش یافت. بالاترین میزان ضریب تسهیم در هر دو گیاه در تیمار شاهد مشاهده شد که با افزایش سطوح آلودگی به نیترات کادمیوم، میزان ضریب تسهیم نسبت به شاهد به ترتیب 38 و 57 درصد کاهش یافت. در گندم در سطح صفر و 50 میلی گرم در لیتر نیترات کادمیوم، کاربرد تریکودرما موجب افزایش معنی دار (به ترتیب 60 و 100 درصد) تعداد سنبله در بوته شد اما در سطوح بالاتر (100 و 150 میلی گرم در لیتر) کاربرد تریکودرما نتوانست به طور معنی داری تعداد سنبله در بوته را افزایش دهد. در گیاه جو بیشترین تعداد سنبله در بوته در تیمار قارچ تریکودرما و سطح 50 میلی گرم در لیتر نیترات کادمیوم مشاهده شد. در گندم با افزایش غلظت نیترات کادمیوم تعداد دانه در هر سنبله نسبت به شاهد 24 درصد کاهش یافت. در گیاه جو بیشترین تعداد دانه در سنبله در تیمار حضور تریکودرما و سطح 100 میلی گرم در لیتر نیترات کادمیوم بود. با توجه به افزایش تعداد دانه در سنبله و افزایش عملکرد بوته در گندم، وزن هزار دانه در حضور تریکودرما نسبت به عدم حضور آن از 10 درصد کاهش برخوردار بود. در سطوح مختلف نیترات کادمیوم بیشترین وزن هزار دانه جو در تیمار شاهد مشاهده شد و با افزایش سطح 150 آلودگی، وزن هزار دانه نسبت به شاهد حدود 18 درصد کاهش یافت. کمترین میزان تجمع کادمیوم در خاک در هر دو گیاه مربوط به تیمار شاهد بود که با افزایش سطح آلودگی، تجمع کادمیوم در خاک به طور چشمگیری افزایش یافت و یک سیر صعودی را به دنبال داشت. بیشترین میزان تجمع کادمیوم در دانه گندم مربوط به تیمار قارچ تریکودرما و سطح 150 میلی گرم در لیتر نیترات کادمیوم بود. همچنین کمترین میزان تجمع کادمیوم در دانه جو در تیمار شاهد مشاهده شد که با افزایش میزان آلودگی در خاک میزان تجمع کادمیوم را در دانه به طور قابل توجه ای افزایش یافت.

در این تحقیق اثر تدخینی اسانس پوست میوه های پرتقال citrus sinensis (l.) و نارنج citrus aurantium (l.) روی شب پره هندی plodia interpunctella (hubner) یکی از مهمترین آفات محصولات انباری مورد بررسی قرار گرفت. اسانس گیری توسط دستگاه کلونجر انجام شد. اثر تدخینی روی سه مرحله لاروی ( لارو یکروزه، لارو متوسط (10- 7 روزه)، لارو بزرگ (17- 14 روزه)) و حشرات کامل مورد ارزیابی قرار گرفت. از کاغذ صافی واتمن n01به عنوان منبع متصاعد کننده اسانس استفاده شد. مقدار lc50 اسانس پرتقال برای مراحل ذکر شده بترتیب 27/28، 3/142، 5/272 و 25/9 مایکرولیتر بر لیتر هوا براورد شد. و برای اسانس نارنج بترتیب 32/36، 3/199، 5/482 و 97/7 مایکرولیتر بر لیتر هوا بدست آمد. در ادامه جنبه های مختلف اثر تدخینی شامل دوام اثر تدخینی و بررسی نقش مدت زمان در معرض بودن اسانس روی حشرات کامل و اثر کشندگی تجمعی اسانس روی لاروهای بزرگ ارزیابی شد. در بررسی دوام اسانس ها کاهش احتمالی مرگ و میر ناشی از سه غلظت42/11، 20 و 57/28 مایکرولیتر بر لیتر هوا در نتیجه 1، 2، 8، 12، 24 و 48 ساعت تأخیر در وارد کردن حشرات کامل به ظروف تیمار شده براورد شد. هرسه غلظت اسانس ها تا 24 ساعت دوام اثر بالایی داشته و اختلاف معنی داری با تیمارهای زمانی یک ساعت تاخیر در ورود حشرات نداشتند. اما در تیمار زمانی 48 ساعته دوام اثر اسانس به شدت کاهش یافت. در آزمایش های بعدی مرگ و میر ناشی از سه غلظت، در نتیجه 1، 3، 6، 12 و 24 ساعت در معرض قرار گرفتن، تعیین شد. با افزایش مدت زمان در معرض قرار گرفتن میزان مرگ و میر افزایش یافت. میزان مرگ و میر در تیمارهای زمانی 12 و 24 ساعت در معرض قرار گرفتن بیشتر از سایر تیمارهای زمانی بوده و با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند. در آزمایش های اثر کشندگی تجمعی روند صعودی میزان مرگ و در طی روزهای مختلف و تا 14 روز بعد و همچنین میزان ظهور حشرات کامل بررسی شد. در این آزمایش ها اسانس ها کارایی خود را در 24 ساعت اول نشان دادند و طی روزهای پس از این زمان، افزایش قابل ملاحظه ای در میزان مرگ و میر مشاهده نشد. نتایج این آزمایش ها نشان داد که اسانس پرتقال c. sinesis و نارنج c. aurantium دارای کارایی مناسبی برای کنترل حشرات کامل شب پره هندی p. interpunctella بوده و می تواند جایگزین مناسبی برای حشره کش های شیمیایی باشد. از آنجا که دوام این اسانس ها زیاد نیست نمی توان انتظار داشت که روی حشراتی که ممکن است روزهای بعد وارد انبار شوند و یا از تیمار در امان مانده اند و همچنین نسل های بعدی موثر باشد. بنابراین با پاییدن تعداد حشرات کامل در فضای انباری باید در یک دوره مشخص، اسانس دهی تکرارهای مناسبی داشته باشد. این اسانس ها در غلظت های بالا سریع اثر کرده و در طی 12 ساعت تدخین، کنترل قابل توجهی ایجاد کرده و فراوانی افراد نسل های بعدی را بشدت کاهش می دهند. این اثر سریع سبب می شود کاهش خسارت توسط آفت به حداقل رسیده و زمان مورد نیاز برای مسدود نگه داشتن انبار به حداقل رسیده ( مسدود نگه داشتن طولانی انبار بخصوص اگر فاقد تهویه مناسب باشد، باعث بالا رفتن رطوبت در انبار شده که این موضوع شیوع قارچ ها و باکتری ها را افزایش داده و ممکن است باعث جوانه زنی بعضی از دانه ها شود ). این اسانس ها روی لارو متوسط و بزرگ کارایی کمتری نسبت به لارو یکروزه و حشرات کامل داشتند. با این توصیف بهترین گزینه برای کنترل این آفت، حشرات کامل آن است که با نظارت و پاییدن مناسب در انبارها می توان در زمان مناسب با این آفت مبارزه کرد و از تخمگذاری آن روی محصولات ممانعت کرد.

پکتین ساختار هتروپلی ساکاریدی موجود در دیواره سلولی گیاهان است که دارای نقش های متنوعی در فیزیولوژی ، رشد ، چسبندگی و جدا شدن سلول ها دارد. آنزیم ها پروتئین هایی در نقش کاتالیزور هستند که توسط منابع میکروبی مانند قارچ ها ، باکتری ها ، نماتدها و غیره تولید شده که در مراحل آلوده سازی میزبان گیاهی ترشح آنزیم ها ضروری می باشد. پکتینازها نیز جزئی از آنزیم های خارج سلولی اولیه توسط پاتوژن های گیاهی اند، چون پکتین، پلی ساکاریدی در دسترس برای آنها می باشد. در این تحقیق فعالیت پکتینازی ده جدایه قارچی شامل جنس های fusarium spp. ، rhizoctonia spp. ، alternaria spp. ، sclerotium spp. مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از محیط کشت اختصاصی پکتین برای تولید آنزیم پکتیناز استفاده شد ، سه روز پس از تلقیح قارچ ها در محیط کشت ، به مدت سی روز به کمک معرف ها میزان قندهای تولید شده حاصل از تجزیه پکتین و پروتئین های ترشحی مورد سنجش قرار گرفت و نتایج حاصل با نرم افزار sas تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که از بین تمامی جدایه ها بیشترین میزان تولید قند مربوط به جدایه های sclerotium rolfsii ، alternaria alternate ، fusarium proliferatum ، fusarium graminearum و بیشترین میزان تولید پروتئین های ترشحی مربوط به جدایه های fusarium solani ، rhizoctonia solani ag-3 ، rhizoctonia solani ag-4 می باشد. در ادامه مطالعات ، آنزیم های پکتیناز مترشحه توسط جدایه های برتر در محیط ، با استفاده غلظت هشتاد درصد نمک سولفات آمونیوم و دیالیز کردن تغلیظ شدند. همچنین با استفاده از خصوصیات الکتروفورتیک وزن مولکولی پکتینازهای تولید شده در جدایه fusarium solani ، 34 و 42 کیلودالتون ، rhizoctonia solani ag-3 ، 45 و 64 کیلودالتون ، rhizoctonia solani ag-4 ، 66 و 113 کیلودالتون مشاهده شد. کلمات کلیدی: پکتین ، پکتیناز ، قندهای تولید شده ، پروتئین های ترشحی ، خصوصیات الکتروفورتیک.

پنی سیلین از جمله مهم ترین آنتی بیوتیکی است که تا به حال شناسایی شده است. در این بررسی مجموعه مطالعات کیفی، کمی و مولکولی روی 17 گونه پنی سیلیوم انجام گرفت. بررسی ها در سه بخش تست های آنتی باکتریال، تولید، استخراج و اندازه گیری پنی سیلین و بررسی های مولکولی شامل ردیابی و مطالعه بیان ژن های مرتبط با سنتز صورت گرفت. در آزمون های آنتی باکتریال باکتریهای گرم منفی و مثبت متعدد در تقابل با پنی سیلیوم های مورد بررسی قرار گرفتند. دربررسی وجود پنی سیلین g، ابتدا قارچ ها در محیط pdb کشت و 8 روز بعد از رشد کامل قارچها، مراحل استخراج آنتی بیوتیک انجام و آنالیز توسط hplc انجام شد. در این پژوهش مشخص شد بسیاری از گونه ها قادر به آنتی بیوتیک پنی سیلین g با مقادیر متفاوت می باشند. بیشترین میزان پنی سیلین تولیدی متعلق به گونه p. janthinellum بود. در بررسی های کمی و کیفی به منظور ارزیابی تولید پنی سیلین جی میزان پنی سیلین تولیدی جدایه ها اندازه گیری و غالب گونه ها در روز هفتم حداکثر تولید را داشتند که از بین آنها p. chrysogenum ptcc 5033 بالاترین مقادیر تولید کرد. در بررسی های مولکولی، به منظور ردیابی ژن های دخیل در سنتز پنی سیلین استخراج dna از جدایه ها انجام و واکنش زنجیره پلی مراز در شرایط استاندارد بررسی شد. نتایج نشان دهنده وجود ژن های دخیل در سنتز پنی سیلین در بسیاری از گونه ها بود. در مطالعه بیان ژن ها نرخ بیان ژن های pcbc و pcbab بررسی شد. جهت تعیین پروفایل ژن های فوق ابتدا از نمونه های کشت داده شده در محیط کشت مایع حاوی عصاره مخمر، ساکارز و آب مقطر در روزهای مختلف پس از کشت (5،7،11)، total rna استخراج و cdna تهیه شد. بیان نسبی ژن های مورد بررسی توسط تکنیک real time q-pcr انجام شد. نتایج این بررسی نشان داد در ایزوله های مورد بررسی بیشترین میزان بیان دو ژن در روز هفتم بود، هم چنین میزان بیان نسبی ژن ها در گونه های متفاوت نیز مختلف می باشد که در روز پنجم در ژن pcbab ایزوله p. chrysogenum ptcc 5033 و در ژن pcbc ایزولهp. chrysogenum ptcc 5037 بیشترین بیان را داشته اند. در روز هفتم در ژن pcbab ایزوله p. chrysogenum ptcc 5031 و ژن pcbc ایزوله p. chrysogenum ptcc 5033 بیشترین بیان و در روز یازدهم در ژن pcbab ایزولهp. chrysogenum ptcc 5071 و ژن pcbc ایزوله p. chrysogenum ptcc 5037 بیشترین بیان را داشته اند.

قارچ fusarium graminearum یکی از مهمترین بیمارگرها در گندم است که باعث بلایت بذر، پوسیدگی ریشه، فوزاریوز خوشه (fhb) یا همان scab می شود. با توجه به این که در سال های اخیر استفاده وسیع از مواد شیمیایی در کشاورزی به منظور کنترل بیماری های گیاهی خطرات زیست محیطی زیادی را در پی داشت پیدا نمودن روشی جایگزین جهت مقابله با بیماری ها از جمله این بیماری امری ضروری به نظر می رسد. امروزه پیشرفت های گسترده در علم بیولوژی مولکولی فهم بشر را از تعاملات میان گیاه - بیمارگر، ژن های دخیل در مقاومت و مسیرهای سیگنال دهی منتهی به مقاومت بهبود بخشیده است. این یافته ها می تواند راهکار ژنتیکی مناسب و کارامدی را به منظور افزایش مقاومت گیاهان به بیمارگرها پیش روی محققین قرار دهد. در این میان ژن های مقاومت بیشترین توجه را به خود جلب کردند که می توان از آن ها در راستای تولید گیاهان تراریخت مقاوم به عوامل تنش زا استفاده کرد. این پژوهش با هدف غربالگری چند رقم گندم کشور در تعامل با قارچ fusarium graminearum و بررسی نقش چند ژن مرتبط با بیماریزایی در مقابل آن در رقم با مقاومت بالاتر انجام شده است. بدین منظور رقم گنبد به عنوان ژنوتیپ مقاوم و رقم بولگاریا به عنوان ژنوتیپ حساس انتحاب شدند. بررسی الگوی بیان ژن هایpr1، chitinase،pr5 ، proxidase، npr1 وpr12 از جمله مهم ترین ژن های دخیل در مقاومت به بیمارگرها در گیاهان مختلف، مطالعه شدند. ریشه گیاهچه های گندم چها ر روزه با سوسپانسیون اسپور قارچ f. graminearum تیمار و نمونه برداری در ساعات مختلف پس از آلودگی انجام شد. پس از استخراج rna و ساخت dna مکمل (cdna)، بیان ژن ها با استفاده از تکنیک quantitative real time pcr (qpcr) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که نرخ بیان تمامی ژن های مورد بررسی در رقم مقاوم گنبد نسبت به رقم حساس بولگاریا پس از مایه زنی افزایش بیشتری داشت. نتایج حاکی از نقش فعال ژن های فوق در مقاومت گیاه گندم در برابر قارچ f. graminearum است.

قارچ rhizoctonia solani از مهمترین پاتوژن های خاکزادی است که دامنه میزبانی وسیع تری دارد. سیب زمینی از جمله میزبان های مهمrhizoctonia solani می باشد که سالانه خسارت فراوانی به کمیت و کیفیت این محصول وارد می شود. در این بررسی در سال 1390 نمونه های ساقه و غده دارای علائم بیماری رایزوکتونیایی سیب زمینی از مزارع سیب زمینی استان اردبیل و همچنین نمونه هایی از خاک های زراعی جمع آوری گردید. با کشت قطعات ساقه و غده های ضدعفونی شده، 36 جدایه r. solani به دست آمد. همچنین 2 جدایه r. solani و 2 جدایه waitea circinata var. circinata با روش طعمه گذاری از نمونه های خاک جداسازی شد. سپس ارزیابی مولکولی جدایه-های نماینده در نواحی فاصله انداز رونویسی شونده داخلی(internal transcribed spacer) و فاصله انداز بین ژنی (intergenic spacer) در dna ریبوزومی بررسی شد. این تحقیق، نخستین بررسی ناحیه igs1 در جدایه-هایr. solani در ایران می باشد. در بررسی ناحیهits جدایه ها در واکنش زنجیره ای پلی مراز با جفت آغازگر های its4و its5 تکثیر موفق داشتند. همچنین برای تکثیر ناحیه igs جدایه ها، از جفت آغازگر های lr12r و 5s seq استفاده شد.

چکیده ندارد.

آنزیم‏ها ( کاتالیزورهای بیولوژیک) در مصارف بیوتکنولوژیک متعدد مانند کشاورزی ، صنایع غذایی ، تصفیه پساب‏ها و موارد دیگر کاربردهای گوناگونی دارند. آنزیم سلولاز از جمله آنزیم‏های مهم صنعتی می‏باشد که در کشاورزی برای تجزیه ضایعات لیگنوسلولزی، در صنایع غذایی برای کاهش سلولز مواد اولیه غذایی در صنایع کاغذسازی برای نرم کردن چوب و در مصارف مختلف دیگر کاربرد دارد. در تحقیق انجام شده در این پایان¬نامه ، فعالیت سلولازی تعدادی از جدایه های قارچ های خاکزی شامل جنسهای fusarium ، mucor ، absidia ، rhizomucor ، rhizopus ، trichoderma ، cuninghamella ، botrytis ، aspergillus و penicillium مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از دو محیط کشت اختصاصی کاه گندم و کربوکسی متیل سلولز(cmc) برای تولید آنزیم سلولاز استفاده شد. چهار روز پس از تلقیح قارچ ها در محیط کشت به کمک معرف¬ها میزان قندهای احیا شونده حاصل از تجزیه سلولز و پروتئین های ترشحی قارچ مورد سنجش قرار گرفتند. نمونه گیری هر سه روز یک بار و به مدت یک ماه انجام شد و نتایج حاصل با نرم افزار sas تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که از بین تمامی ایزوله های مورد بررسی در محیط کاه گندم بیشترین میزان تولید قند احیا شونده مربوط به ایزوله های trichoderma harzianum، aspergillus terreus، penicillium digitatum و بیشترین میزان تولید پروتئین های ترشحی مربوط به ایزوله های trichoderma longibrachiatumو fusarium oxysporum می باشد. همچنین در محیط کربوکسی متیل سلولز(cmc) بیشترین میزان تولید قند احیا شونده مربوط به ایزوله های trichoderma harzianum، aspergillus terreus ، penicillium digitatum و fusarium solani و بیشترین میزان تولید پروتئین های ترشحی مربوط به ایزوله های trichoderma longibrachiatum و aspergillus terreus می باشد. در بخش دیگر تحقیق ، تأثیرph روی فعالیت سلولازی ایزوله های برتر مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین تولید قندهای احیا شونده و تولید پروتئین های ترشحی درph های 5 و 6 در هر دو محیط کاه گندم و کربوکسی متیل سلولز(cmc) مشاهده شد. در ادامه مطالعات ، آنزیم‏های سلولاز مترشحه توسط ایزوله های برتر درمحیط ، با استفاده از غلظت هشتاد درصد نمک سولفات آمونیوم و دیالیز کردن تغلیظ شدند. پروتئین های حاصل از تغلیظ محیط کشت برای بررسی ph و دمای بهینه فعالیت آنزیم و همچنین بررسی خصوصیات الکتروفورتیک آنزیم های سلولاز، مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج بررسی ph و دمای بهینه فعالیت آنزیم های استخراجی از ایزوله های برتر نشان داد که در اکثر این آنزیم ها بیشترین فعالیت مربوط به ph های 4 تا 5 و دماهای 35 تا 50 درجه سانتیگراد می باشد. همچنین وزن مولکولی سلولاز های تولیدی در ایزوله trichoderma longibrachiatum، 35 و50 کیلودالتون، در ایزوله trichoderma harzianum، 40و50 کیلودالتون، در ایزوله aspergillus terreus، 28 و 66 کیلودالتون، در ایزوله penicillium digitatum، 45و 60 کیلودالتون، در ایزوله fusarium oxysporum، 25 و66 کیلودالتون و در ایزوله fusarium solani، 50 کیلودالتون مشاهده شد.

آنزیم‏ها در مصارف بیوتکنولوژیک متعدد مانند کشاورزی ، صنایع غذایی ، تصفیه پساب‏ها و موارد دیگر کاربردهای گوناگونی دارند. آنزیم پکتیناز از جمله آنزیم‏های مهم صنعتی می‏باشد که در کشاورزی برای تجزیه ضایعات پکتینی، در صنایع غذایی برای کاهش پکتین مواد اولیه غذایی و شفاف سازی آبمیوه ها، در صنایع کاغذسازی برای نرم کردن چوب و در مصارف مختلف دیگر کاربرد دارد. در تحقیق انجام شده فعالیت پکتینازی تعدادی از جدایه های قارچ های خاکزی شامل جنسهای fusarium ، mucor ، absidia ، rhizomucor ، rhizopus ، trichoderma ، cunninghamella ، botrytis ، aspergillus، thamnidium ، metarhisiumو rhyzoctonia مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از محیط کشت اختصاصی پکتین برای تولید آنزیم پکتیناز استفاده شد. سه روز پس از تلقیح قارچ ها در محیط کشت به کمک معرف ها میزان قندهای احیا شونده حاصل از تجزیه پکتین و پروتئین های ترشحی قارچ مورد سنجش قرار گرفتند. نمونه گیری هر دو روز یک بار و به مدت بیست و یک روز انجام و نتایج حاصل با نرم افزار sas تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که از بین تمامی ایزوله های مورد بررسی بیشترین میزان تولید قند احیا شونده مربوط به جدایه های botritys cinerae ، rhizomucor pusillus ، mucor rasemosus ، fuzarium moniliform ، و بیشترین میزان تولید پروتئین های ترشحی مربوط به جدایه های mucor hiemalis f. silvaticus ، thrichoderma hamatumو rhizoctonia solani می باشد. در ادامه مطالعات ، آنزیم‏های پکتیناز مترشحه توسط جدایه های برتر درمحیط، با استفاده از غلظت هشتاد درصد نمک سولفات آمونیوم و دیالیز کردن تغلیظ شدند. پروتئین های حاصل از تغلیظ محیط کشت برای بررسی ph و دمای بهینه فعالیت آنزیم و همچنین بررسی خصوصیات الکتروفورتیک آنزیم پکتیناز، مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج بررسی ph و دمای بهینه فعالیت آنزیم های استخراجی از جدایه های برتر نشان داد که در اکثر این آنزیم ها بیشترین فعالیت مربوط به 5=ph و دماهای 35 تا 45 درجه سانتیگراد می باشد. همچنین وزن مولکولی پکتینازهای تولیدی در جدایه botritys cinerae ، 70 و80 کیلودالتون، در جدایه rhizomucor pusillus ، 47 و63 کیلودالتون، در جدایه mucor rasemosus ، 40 و 51 کیلودالتون، در جدایه thrichoderma hamatum ، 71 و 87 کیلودالتون، در جدایه fuzarium moniliform ، 37 و48 کیلودالتون مشاهده شد.

در طی سالهای 1379 و 1380 از مزارع برنج نواحی ساحلی خزر از استانهای گلستان ، مازندران و گیلان 392 نمونه دارای علائم سوختگی غلاف جمع آوری شد. پس از کشت نمونه ها روی محیط آب آگار 286 جدایه به دست آمد که 216 جدایه در بررسی های چربی های اسکلرت ها، پروتئین های محلول و مقایسه های مولکولی مورد استفاده قرار گرفت.