فرهنگ عامه یا فرهنگ مردم «فلکلور» ، بخشی از پیکره کلی در هر نظام اجتماعی است ، بخش عمده ای از این میراث غیر ملموس ، شفاهی و غیر مکتوب است در نتیجه بسیار شکننده و آسیب پذیر بوده ، به طوری که بخشی از آن به فراموشی سپرده شده و از بین رفته است ، همچنین گستردگی اجتماعی موضوعات گوناگونی را به محدوده مطالعات و بررسی های فولکلور وارد می کند . برای جلوگیری از این امر طراحی مراکزی برای مطالعه و نگهداری و ثبت اسناد مربوط به آن لازم و ضروری است. افزون بر این آرشیو ها و مراکز مطالعاتی مهمترین راهکار در حفظ این میراث ، زنده نگه داشتن آنها در میان مردم و جامعه است . چرا که دنیای مدرن از سویی و گسترش رسانه های ارتباط جمعی از سوی دیگر به کمرنگ شدن ارزشهای بومی محلی و فراموشی مظاهر معنوی - مادی فرهنگی در سراسر جهان انجامیده است . از این رو ایجاد مراکزی که علاوه بر ثبت و ضبط و آرشیو عناصر فلکلور به برپایی همایشها و فستیوالهای همگانی برای بالا بردن تعاملات اجتماعی بین افراد جامعه و استفاده از مظاهر فلکلور در عرصه های اجتماعی بپردازند ، لازم است . یافتن راه حل های معمارانه با هدف رسیدن به فضاهای قابل انعطاف و انسانی برای نمایش جلوه های متنوعی از فرهنگ عامه از اهداف اصلی این پژوهش است .این مجموعه محلی است به منظور گردهمایی افراد برای عرضه توانایی ها و مهارت های خود که باعث ایجاد نمودهای ارزنده ای از خلاقیت در سنتهای مردمی می شود . این مرکز نقطه طلاقی مردم عادی و محققان است و سبب می شود که این مطالعات و پژوهش های انجام شده از پوسته خود خارج و وارد لایه های اجتماع شوند . انتخاب اراضی کارخانه دخانیات به عنوان سایت طراحی که یکی از معدود نمونه های بازمانده از معماری صنعتی دوره پهلوی اول است و باز زنده سازی فضاهای کالبدی آن باعث می شود این مرکز به عنوان عنصری شهری نقش موثری در تعاملات اجتماعی و ارتباطات مردمی ایفا کند و نمودی برای پایداری کالبدی و اجتماعی باشد . یک بنای پایدار می تواند به مردم کمک کند تا منافع زندگی پایدار را درک کنند .