ساختمانها را می توان برای نیروهای کاهش یافته ای که مقادیرشان به مراتب کمتر از بازتاب الاستیک خطی آنها در برابر زلزله است ، طراحی نمود. این موضوع در این آیین نامه های طراحی لرزه ای با استفاده از ضرایب کاهش نیرو برای تعریف نیروهای طراحی زلزله پیش بینی شده است . در دو دهه گذشته، مطالعات مختلفی روی ضرایب کاهش مقاومت (ضرایب رفتار) انجام پذیرفته که عمدتا این مطالعات روی سازه های با یک درجه آزادی (sdof) بوده است . در سازه های با یک درجه آزادی (sdof)، ضرایب کاهش نه تنها به ویژگیهای سیستمهای سازه ای (از جمله زمان تناوب سازه، میرایی سازه، نوع رفتار چرخه ای، و میزان تغییر مکان های غیرخطی سازه یا نسبت شکل پذیری سازه) بلکه به تاریخچه زمانی شتاب زمین نیز وابسته هستند. در سازه های با چند درجه آزادی (mdof)، علاوه بر موارد ذکر شده فوق، ضرایب کاهش به تعداد، میزان توزیع ارتفاعی درجات آزادی که همزمان رفتار غیرخطی از خود نشان می دهند، بستگی دارد. در این رساله، اثرات یاد شده فوق با استفاده از تعدادی سازه دارای سیستم بادبندی واگرا و 6 زمین لرزه مبناء مورد مطالعه قرار گرفته است . مقایسه نتایج این پژوهش با سایر تحقیقات انجام شده در این زمینه و نیز با مقادیر ارائه شده در آیین نامه ها بخش پایانی این رساله را تشکیل می دهند.