امروزه کنترل ازدحام جمعیت در یک محل و ترافیک کلان شهرها و دسترسی آسان شهروندان به خدمات مورد نیاز اهمیت فراوانی دارد بطوری ¬که تعیین محل اماکن عمومی یکی از عوامل مهم در کنترل کردن آنها است. برای بهبود دستیابی به اماکن مهم در محیط ¬های شهری متراکم نیاز است این اماکن به صورت علمی و با رعایت فواصل برنامه ریزی شده از هم قرار گیرند، تا سبب کاهش ترافیک شهری و دسترسی بموقع شهروندان به مکان های مورد نیاز شود. دفاتر خدمات الکترونیک قضایی یکی از اماکن مهم و مورد استفاده اقشار مختلف مردم در آینده¬ی نزدیک است که از طرف قوه قضاییه در شرف عملیاتی شدن می¬باشد. این امر موجب بهره برداری موثر از فضاهای شهری به منظور کاهش زمان وجود ترافیک در معابر شهری و گامی در جهت بهبود زندگی شهری می باشد. همچنین باعث کاهش رفت و آمد در دادسراها و دادگستری ها و ارائه¬ی سریع برخی از خدمات دستگاه قضایی و دسترسی آسان شهروندان به این خدمات خواهد شد که درحال حاضر ازدحام جمعیت در این مکان ها یکی از مشکلات اساسی می باشد و ایجاد این دفاتر گامی در جهت عدالت الکترونیک در قوه قضائیه خواهد بود. عوامل مهمی مانند تراکم جمعیت و جمعیت کیفری در تعیین محل مناسب دفاتر دخیل هستند که لازم است همه این عوامل برای مکان یابی آن ها مورد توجه قرار گیرند. مسأله¬ی مکان یابی دفاتر درکلان شهرها یک مسأله¬ی چند جمله ای غیر قطعی سخت محسوب می شود و استفاده از رویکردی تکاملی می تواند در این زمینه راهگشا باشد. در چند سال اخیر این روش برای حل بسیاری از مسائل پیچیده راه¬کارهایی با زمان قابل قبول ارائه داده است. روش های گوناگونی برای مکان یابی اماکن مختلف در بسیاری از دستگاه های دولتی انجام گرفته است ولی تاکنون در قوه قضاییه از روشهای علمی در مکان¬یابی اماکنی مانند دادگستری ها و دادسراها استفاده نشده است. سیاست کلی محل استقرار این مکان ها سیاستی بدون برنامه خاص و مدون بوده، بطوری که مهمترین اصل خالی بودن زمین، بدون مالک بودن آن و مواردی از این قبیل بوده است. مسأله¬ی اصلی این پایان نامه، پیدا کردن مکان مناسب برای دفاتر خدمات الکترونیک قضایی در شهر تهران با استفاده از الگوریتم ژنتیک است. این پایان¬نامه بر اساس آزمایشات مختلف نشان می دهد که الگوریتم ارائه شده دارای همگرایی و پایداری مناسبی بوده و شبیه¬سازی اجرای الگوریتم نیز در یک محیط گرافیکی ارائه شده است.

تلمیح آرایه ای بدیعی است که به شعرا و نویسندگان امکان می دهد تا الفاظ اندکشان بر معانی بسیار دلالت کند و از نمود های ایجاز است. حکیم زلالی خوانساری از شعرای مشهور اواخر قرن دهم و اوایل سده یازدهم هجری است. کاربرد تلمیح از جمله روشهایی است که این شاعر، در جهت زیبایی کلام و حسن تاثیر در اشعار خود بدان اقبال نموده است. در این پژوهش که با هدف شناخت هرچه بهتر ویژگیهای شعری مثنویهای هفتگانه زلالی خوانساری انجام شده است، تلاش برآن است تا به روش توصیفی-تحلیلی، آرایه تلمیح در این مثنویها مورد بررسی قرار گیرد و عناصر تلمیحی شعرش استخراج و تجزیه و تحلیل گردد و در پایان با ارایه جداول و نمودارهای آماری، مثنویهای مذکور ار نظر کاربرد این آرایه با هم مقایسه شده اند.