یکی از معیارهای اساسی برای تصمیم گیری در بورس، بازده سهام می باشد که به تنهایی دارای محتوای اطلاعاتی است و بیشتر سرمایه گذاران بالفعل و بالقوه در تجزیه و تحلیل مالی و پیش بینی ها از آن استفاده می نمایند. سهامدار یا تصمیم گیرنده با توجه به بازار آتی سهام و انتظار خود از بازار آتی حاضر می شود سهامی را به چندین برابر سود حاصل از آن خریداری نماید. دو پارامتر مهم و معمول که سرمایه گذاران در امر پیش بینی های خود از آن بسیار استفاده می کنند بازده سهام و نسبت p/e می باشد.در سودآوری بازده سهام عوامل مختلفی موثر هستند که یکی از این عوامل می تواند نوع صنعت باشد. تحقیق حاضر در تلاش است با بررسی بازده سهام صنایع پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار و تشریح نتایج تحقیق اطلاعات کاملتر و دقیق تری را در اختیار تصمیم گیرندگان در بورس اوراق بهادار قرار دهد .جامعه مورد بررسی شامل کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار در فاصله زمانی 1385 تا 1389می باشدکه معامله سهام آنها در بازار بورس در قلمرو تحقیق دچار وقفه بیش از سه ماه نشده باشد همچنین اطلاعات کامل شرکتها وجود داشته باشد. با توجه به مطالب بیان شده پنج صنعت(پست و مخابرات،تامین وجوه بیمه،دباغی چرم و پاپوش،منسوجات وواسطه گری های مالی)از کل صنایع پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار، از جامعه آماری پژوهش حاضر حذف گردیده است.نمونه های مورد بررسی در سطح اطمینان 95% به ترتیب86،86،87،90،100 می باشد. تحقیق حاضر از لحاظ روش یک تحقیق توصیفی-همبستگی و از لحاظ هدف یک تحقیق کابردی محسوب می گردد.جهت آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون های پارامتریک t-test وهمبستگی پیرسون و آزمون های ناپارامتریک کروسکال-والیس و همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. در فرضیه اول تنها در چهار صنعت رابطه معناداری بین بازده با نسبت قیمت به درآمد مشاهده شد، اما با بررسی در کل صنایع و همه سالهای مورد بررسی می توان به این نتیجه رسید که بین بازده و نسبتp/eرابطه معناداری وجود دارد همچنین این فرضیه در سال 85و86 تأیید شد.در ارتباط با فرضیه دوم که به بررسی رابطه بین بازده و نوع صنعت می باشد در سطح اطمینان 95% تأیید گردید.در حالت دوم فرضیه دوم چنین نتیجه ای حاصل نشد. نتایج بیان می دارد که سرمایه گذاران در تصمیم گیریهای مالی خود با در نظر گرفتن نوع صنعت و p/e شرکتها در کنار بازده سهام امکان انتخاب مناسب ترین گزینه ها برای سرمایه گذاری را خواهند داشت. یکی از معیارهای اساسی برای تصمیم گیری در بورس، بازده سهام می باشد که به تنهایی دارای محتوای اطلاعاتی است و بیشتر سرمایه گذاران بالفعل و بالقوه در تجزیه و تحلیل مالی و پیش بینی ها از آن استفاده می نمایند. سهامدار یا تصمیم گیرنده با توجه به بازار آتی سهام و انتظار خود از بازار آتی حاضر می شود سهامی را به چندین برابر سود حاصل از آن خریداری نماید. دو پارامتر مهم و معمول که سرمایه گذاران در امر پیش بینی های خود از آن بسیار استفاده می کنند بازده سهام و نسبت p/e می باشد.در سودآوری بازده سهام عوامل مختلفی موثر هستند که یکی از این عوامل می تواند نوع صنعت باشد. تحقیق حاضر در تلاش است با بررسی بازده سهام صنایع پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار و تشریح نتایج تحقیق اطلاعات کاملتر و دقیق تری را در اختیار تصمیم گیرندگان در بورس اوراق بهادار قرار دهد .جامعه مورد بررسی شامل کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار در فاصله زمانی 1385 تا 1389می باشدکه معامله سهام آنها در بازار بورس در قلمرو تحقیق دچار وقفه بیش از سه ماه نشده باشد همچنین اطلاعات کامل شرکتها وجود داشته باشد. با توجه به مطالب بیان شده پنج صنعت(پست و مخابرات،تامین وجوه بیمه،دباغی چرم و پاپوش،منسوجات وواسطه گری های مالی)از کل صنایع پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار، از جامعه آماری پژوهش حاضر حذف گردیده است.نمونه های مورد بررسی در سطح اطمینان 95% به ترتیب86،86،87،90،100 می باشد. تحقیق حاضر از لحاظ روش یک تحقیق توصیفی-همبستگی و از لحاظ هدف یک تحقیق کابردی محسوب می گردد.جهت آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون های پارامتریک t-test وهمبستگی پیرسون و آزمون های ناپارامتریک کروسکال-والیس و همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. در فرضیه اول تنها در چهار صنعت رابطه معناداری بین بازده با نسبت قیمت به درآمد مشاهده شد، اما با بررسی در کل صنایع و همه سالهای مورد بررسی می توان به این نتیجه رسید که بین بازده و نسبتp/eرابطه معناداری وجود دارد همچنین این فرضیه در سال 85و86 تأیید شد.در ارتباط با فرضیه دوم که به بررسی رابطه بین بازده و نوع صنعت می باشد در سطح اطمینان 95% تأیید گردید.در حالت دوم فرضیه دوم چنین نتیجه ای حاصل نشد. نتایج بیان می دارد که سرمایه گذاران در تصمیم گیریهای مالی خود با در نظر گرفتن نوع صنعت و p/e شرکتها در کنار بازده سهام امکان انتخاب مناسب ترین گزینه ها برای سرمایه گذاری را خواهند داشت.

در دنیای نوین ادبیات مالی، شناخت و درک بیشتر و وسیعتر بازار سرمایه و اجزا و عوامل مرتبط آن کاملاً ضروری است. امروزه سهام رشدی و ارزشی یکی ازموضوعات بسیار مهم در بازار سرمایه محسوب می شود. در تحقیق حاضر به مطالعه نقش و اثر سهام رشدی و سهام ارزشی در بازده (بازدهی کل) و نیز بررسی ادعای وجود اختلاف بین بازده دو نوع سهم فوق در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. نمونه آماری پژوهش شامل 70 شرکت در طی دوره زمانی 1385 لغایت 1389 بوده است. در این تحقیق برای مطالعه اثر نوع سهام بر هریک از عوامل بازدهی از آنالیز واریانس و نیز از مدل داده های تلفیقی ایستا و روش حداقل مربعات تعمیم یافته برآوردی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که در عین وجود رابطه مثبت بین اندازه و نسبت قیمت به ارزش دفتری با بازدهی سهام، سهام رشدی در مقایسه با سهام ارزشی دارای بازدهی بالاتری می باشد. همچنین بر اساس نتایج تحقیق حاضرمی توان ادعا کرد در بازار سرمایه ایران، متغیر نسبت قیمت به ارزش دفتری با وجود داشتن رابطه مثبت و معنی دارآماری با متغیر وابسته بازدهی، به لحاظ آنکه باعث کاهش قدرت تبیین مدل می شود، نمی تواند در توضیح تفاوت بازدهی در طول دوره پنج ساله تحقیق به عنوان یک متغیر موثر بکار گرفته شود، این در حالی است که مدل مبتنی بر اندازه می تواند مدل مناسبی بر تبیین چنین تفاوتی باشد. همچنین قدرت پیش بینی کنندگی ریسک سیستماتیک بازار توسط سهام ارزشی نسبت به سهام رشدی از برتری خاصی برخوردار نمی باشد. بنابراین تفاوت معنی داری بین ریسک دو نوع سهام مشاهده نگردید.

در اقتصاد دانش¬محور به دانش و سرمایه فکری به عنوان عامل اصلی تولید ثروت، در مقایسه با سایر دارایی های مشهود و فیزیکی جایگاه مهم تری اختصاص می یابد. سرمایه ی فکری را اغلب تحت عنوان دارایی های نامشهودی توصیف می¬کنند که می¬توان به عنوان منبعی برای مزیت رقابتی پایدار به کار گرفت. این پژوهش به بررسی تطبیقی اثرات سرمایه فکری بر عملکرد سازمانی صنعت بیمه در دو بخش خصوصی و دولتی پرداخته است. در واقع هدف از این پژوهش بررسی سه مولفه سرمایه فکری یعنی سرمایه انسانی، سرمایه مشتری و سرمایه ساختاری و بررسی نقش این ابعاد بر عملکرد صنعت بیمه (دولتی و خصوصی) و مقایسه نتایج می¬باشد. به این منظور دو بیمه ایران (به عنوان بیمه دولتی) و بیمه آسیا (به عنوان بیمه خصوصی) انتخاب و پس از نمونه¬گیری تعداد 87 شعبه بیمه ایران و 44 شعبه بیمه آسیا مورد بررسی قرار گرفت. برای گردآوری داده¬های پژوهش برای متغیر سرمایه فکری از پرسشنامه بونتیس در سال 1997 استفاده شد و جهت سنجش عملکرد سه بعد سودآوری، بهره وری و ارزش بازار مد نظر قرار گرفت. به منظور بررسی وضعیت ابعاد سرمایه فکری و اولویت¬بندی آن¬ها از آزمون t استیودنت-تک نمونه و آزمون فریدمن استفاده شد. بررسی فرضیات پژوهش و تعیین میزان رابطه بین سرمایه فکری و عملکرد با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون اندازه¬گیری شد و نقش ابعاد سرمایه فکری بر عملکرد با تحلیل رگرسیون چندگانه بررسی گردید. نتایج نشان می دهد سرمایه فکری با عملکرد در هر دو رابطه مستقیم و معناداری دارد. همچنین یافته¬ها از نقش مثبت و معنادار دو شاخص سرمایه ساختاری و مشتری مربوط به سرمایه فکری بر عملکرد نیز حمایت می¬کند

طبق دیدگاه منافع فردی، گزارشگری مالی محافظه کارانه موجب انعطاف پذیری بیشتر می شود، زیرا محافظه کاری با تسهیل نظارت سرمایه گذاران بر مفاد قراردادها، تمایل آن ها به سرمایه گذاری را افزایش می دهد. در این تحقیق هدف بررسی اثر محافظه کاری حسابداری بر انعطاف پذیری مالی و تصمیمات مربوط به نگهداری وجه نقد و نیز بررسی نقش آن در نحوه تأمین مالی شرکت ها می باشد. برای آزمون فرضیه های تحقیق اطلاعات 88 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1385 تا 1391 با استفاده از تحلیل رگرسیون موردبررسی قرارگرفته است. یافته های تحقیق نشان داد که شرکت ها با گزارشگری مالی بیشتر، انعطاف پذیری مالی بالاتری دارند. همچنین شرکت ها با گزارشگری مالی محافظه کارانه تر وجه نقد کمتری نگهداری می کنند و هنگام تأمین مالی خارجی به سمت دریافت وام تمایل بیشتری دارند. کلیدواژه ها: انعطاف پذیری مالی، مدیریت وجوه نقد، تأمین مالی