چکیده فارسی دیابت یک اختلال متابولیکی است که بر تمام بدن از جمله دستگاه تناسلی ماده تأثیر می گذارد و از عوامل موثر در ناباروری می باشد. متفورمین از داروهای رایج کنترل قندخون بیماران دیابتی است. هدف این پایان نامه، مطالعه اثر دیابت (و درمان آن با متفورمین) بر دستگاه تناسلی ماده بود که به این منظور، بررسی تغییرات هیستومورفولوژیکی و هیستوشیمیایی تخمدان و نیز مطالعات ایمونوهیستوشیمیایی ماکروفاژهای تخمدانی و فوق ریزبینی فولیکول های تخمدانی در رتهای بالغ دیابتی و درمان شده با متفورمین متعاقب ایجاد دیابت تجربی انجام گرفت. تعداد 36 سر رت ماد بالغ نژاد sprague-dawley (210-170گرم) در سه گروه (کنترل، دیابتی و دیابتی درمان شده با متفورمین) مطالعه شدند. در گروه های دوم و سوم، رتها با تزریق mg/kg45 استرپتوزوتوسین دیابتی و در گروه سوم با mg/kg/day100 متفورمین منوهیدروکلراید تیمارشدند. از مطالعات انجام شده، این نتایج بدست آمد: در گروه دیابتی، سطح گلوکز خون بطور معنی داری در مقایسه با گروه های کنترل و درمان شده با متفورمین افزایش یافته بود (05/0>p). ازطرفی، در رت های دیابتی درمان نشده، متوسط وزن بدن و هورمون های محور هیپوفیز- گناد، در مقایسه با گروه کنترل بطور معنی داری کاهش یافته بود (05/0>p). اگرچه در رت های دیابتی درمان شده با متفورمین کاهش معنی داری در متوسط وزن بدن وجود داشت، کاهش سطح هورمون های محور هیپوفیز- گناد، بشدت رت های درمان نشده نبود و فقط سطح پروژسترون کاهش معنی داری (05/0>p) را نسبت به گروه کنترل نشان می داد. بررسی نسبت تعداد فولیکول های آترتیک به کل تعداد فولیکول های شمارش شده در هریک از دسته های اندازه ای، نشان داد که درصد فولیکول های آترتیک در بین دو گروه کنترل و دیابتی در هیچیک از دسته ها دارای اختلاف معنی دار نمی باشد؛ اگرچه در دسته های فولیکولی200-101، 300-201 و 400-301 و بالای 400 میکرومتر، افزایش نسبت تعداد فولیکول های آترتیک به کل تعداد فولیکول های شمارش شده در گروه های دیابتی و درمان شده با متفورمین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید. از منظر هیستوشیمیایی، در گروه های دیابتی و دیابتی درمان شده با متفورمین در مقایسه با گروه کنترل، واکنش oil-red-o، sudan black و pas ضعیفتر ولی واکنش آلکالین فسفاتاز قویتر بود. در بررسی ایمنوهیستوشیمیایی، مقایسه آماری تعداد سلول های cd163+ و cd4+ بین گروه های سه گانه در فولیکول های سالم پره آنترال و آنترال، استرومای تخمدانی اطراف آنها، فولیکول های آترتیک و اجسام زرد، نشانگر عدم وجود اختلافات آماری معنی دار بود. در مطالعه فوق ریزبینی، کاهش در ضخامت پرده شفاف و کاهش در میانگین تعداد میکروویلی های درون واحد سطح آن، در گروه دیابتی معنی دار (بترتیب 01/0>p و 001/0>p) و در گروه دیابتی درمان شده با متفورمین بترتیب معنی دار (05/0>p) و غیرمعنی دار بود. اندامکهای سیتوپلاسم اووسیت در گروه دیابتی درمان شده با متفورمین نسبت به گروه دیابتی به تعداد بیشتر و با اشکال طبیعی و یا نزدیک به طبیعی ملاحظه شد. کاهش تعداد و بالونی شدن کریستاهای میتوکندریها از بارزترین تغییرات اندامکی در اووسیت در گروه دیابتی بودند. تغییرات ایجادشده در سلولهای گرانولوزای فولیکولهای تخمدانی رت های گروه دیابتی در مقایسه با گروه کنترل شامل کوچک و چروکیده شدن سلول گرانولوزا، کوچک شدن، بی نظمی شکلی و کاهش فعالیت هسته سلول (بیشترشدن کروماتین هتروکروماتیک)، کاهش تعداد و ظهور اشکال غیرطبیعی اندامکهای سیتوپلاسم سلول، تجمع قطرات لیپیدی در سیتوپلاسم، ازهم گسیختگی سلولهای تاج شعاعی و فاصله گرفتن آنها از پرده شفاف بود. کاهش تعداد و هموژن شدن میتوکندریها، بالونی شدن کریستاهای برخی از میتوکندریها، تورم شبکه های آندوپلاسمی صاف و دانه دار از بارزترین تغییرات اندامکی در سلولهای گرانولوزای گروه دیابتی بودند. با جمع بندی تمامی نتایج بدست آمده، می توان بیان داشت که بین دیابت تجربی و اختلالات دستگاه تناسلی ماده ارتباط وجود دارد و درمان با متفورمین، بطور نسبی عوارض دیابت را بهبود می بخشد.

چکیده پایان نامه شماره 21-1 دکتری تخصصی دانشگاه ارومیه سال تحصیلی: 1391-1390 نگارنده: فاطمه زبیری عنوان پایان نامه: بررسی اثر سیپروفلوکساسین روی ساختار بافتی و هیستوشیمیایی بیضه، کیفیت اسپرم و توانایی باروری در موشهای سوری امروزه ناباروری مشکل اساسی در %20-15زوجهایی است که در سن تولید مثل قرار دارند. ناباروری جنس مذکر در نیمی از زوجهایی که به کلینیکهای ناباروری مراجعه می کنند دیده می شود. عوامل مختلفی درناباروری جنس مذکر تأثیرگذار است و از میان این عوامل فاکتورهای محیطی مانند داروها و مواد شیمیایی از مهمترین فاکتورها می باشند. سیپروفلوکساسین، متعلق به نسل دوم فلوروکینولونها است که به صورت معمول در درمان بسیاری از عفونتهای میکروبی مانند عفونتهای استخوان و مفاصل، عفونتهای دستگاه تنفسی و ادراری مورد استفاده قرار می گیرد. اساس فعالیت این دارو از طریق مهار توپوایزومراز ii /dnagyrase باکتریها می باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات سیپروفلوکساسین بر روی کارآیی سیستم تناسلی نر از طریق ارزیابی پتانسیل باروری، ظرفیت آنتی اکسیدانتی بافت بیضه، فعالیت کاسپاز-3 و کاسپاز-9 در بافت بیضه، غلظت سرمی تستوسترون، پارامترهای اسپرم، یکپارچگی dna و کیفیت کروماتین اسپرم در موش سوری می باشد. همچنین تغییرات هیستوپاتولوژیکی و هیستوشیمیایی بافت بیضه در این تحقیق بررسی گشت. در نهایت نقش مسیر میتوکندریایی در آپوپتوز ایجاد شده توسط سیپروفلوکساسین در سلولهای اسپرم کشت داده شده مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی از 24 سر موش سوری نر نژاد nmri استفاده گردید. سیپروفلوکساسین حل شده در کربوکسی متیل سلولز در دوزهای mg/kg 412 و 206 به مدت 45 روز از طریق گاواژ تجویز گردید و گروه کنترل به طور همزمان کربوکسی متیل سلولز را دریافت نمودند. در انتهای دوره درمانی حیوانات آسان کشی شدند و بیضه و دم اپیدیدیم از بافت احشایی جدا شد. یکی از بیضه ها جهت فیکس شدن برای تهیه مقاطع میکروسکوپی در داخل فرمالین بافری 10 درصد قرار داده شد و بیضه دیگر جهت انجام کارهای هیستوشیمی وآزمایشات بیوشیمیایی تا زمان انجام آزمایش در دمای 70- درجه سانتی گراد نگهداری شد. اسپرم های آزاد شده از دم اپیدیدیم جهت ارزیابی کیفیت اسپرم، کیفیت کروماتین و آسیب dna آنالیز شدند. همچنین میزان باروری آزمایشگاهی، جنین های دو سلولی، بلاستوسیست و جنین های متوقف شده مورد بررسی قرار گرفت. ظرفیت آنتی اکسیدانتی بافت بیضه بوسیله اندازه گیری توانایی آنتی اکسیدانتها در تبدیل 3+fe به2+ feبا استفاده از آزمایش کاهش قدرت احیاءکنندگی فریک یا frap ارزیابی شد. فعالیت آنزیم کاسپاز-3 و -9 در بافت بیضه با روش الایزای ساندویچی با استفاده از کیت اختصاصی کاسپاز-3 و -9 موش سوری اندازه گیری شد. پس از استخراج dna از نمونه های بافتی بیضه، مرگ سلولی آپوپتوتیک از طریق آنالیز ژل الکتروفورز با عکس برداری توسط تابش اشعه x مورد بررسی قرار گرفت. سیتوتوکسیسیتی سیپروفلوکساسین، پتانسیل غشاء میتوکندریایی و میزان کاسپاز-3 و -9 در سلولهای اسپرم کشت داده شده به ترتیب از طریق تست mtt و ارزیابی های مربوط به jc-1 aggregation ، کاسپاز-3 و -9 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان فعالیت کاسپاز-3 و -9 در بافت بیضه گروههای درمان شده با دوز پایین و دوز بالای سیپروفلوکساسین در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته است. همچنین بررسی ژل محتوی باندها با عکس برداری توسط اشعه x نشان داد که در گروه درمان شده با سیپروفلوکساسین در الکتروفوروگرام ژل آگارز الگوی ویژه نردبانی تشکیل شده است. در این بررسی علیرغم اینکه ظرفیت آنتی اکسیدانتی بافت بیضه در دو دوز پایین و بالا به شکل ملایمی افزایش پیدا کرده ولی از لحاظ آماری افزایش مذکور معنی دار نیست. همچنین نتایج نشان داد که سیپروفلوکساسین باعث کاهش معنی دار تعداد اسپرم های اپی دیدیمی و کاهش تحرک آنها می گردد. در حالی که تعداد اسپرم های مرده و غیر طبیعی و نیز اسپرم های بلوغ نیافته (اسپرم هایی با اختلال در پروتامینیشن) و اسپرم های با dna آسیب دیده به صورت معنی داری افزایش یافت. متعاقب تجویز سیپروفلوکساسین کاهش معنی داری در غلظت سرمی تستوسترون به همراه اختلال در اسپرماتوژنز و کاهش پتانسیل باروری مشاهده گردید. در گروههای درمان شده با سیپروفلوکساسین، میزان کربوهیدرات داخل سیتوپلاسمی در رده اسپرماتوژنز کاهش پیدا کرد و همزمان ذخایر چربی و سطح آنزیم آلکالین فسفاتاز بویژه در اپی تلیوم زایگر دژنره افزایش یافت. سیپروفلوکساسین بر روی سلولهای اسپرم کشت داده شده سیتوتوکسیسیتی معنی داری در یک روند وابسته به دوز ایجاد کرد.ec50 در این تست 73/146 میکروگرم به ازای میلی لیتر تعیین گردید.کاهش پتانسیل غشاء میتوکندریایی در سلولهای اسپرم درمان شده با دوزهای مساوی و بالاتر از 50 میکروگرم به ازای میلی لیتر پس از 36 ساعت در مقایسه با سلولهای گروه کنترل معنی دار بود. افزایش فعالیت کاسپاز-3 و -9 در سلولهای درمان شده با دوز مساوی و بالاتر از 50 میکروگرم به ازای میلی لیتر به ترتیب در مدت 36 و 24 ساعت در مقایسه با گروه کنترل معنی دار بود. نتایج مطالعه حاضر بیانگر اثرات توکسیک سیپروفلوکساسین بر روی کارآیی تولید مثلی موش سوری نر می باشد. تغییرات مربوط به رادیکالهای آزاد (که به نوبه خود باعث استرس اکسیداتیو می شود) در مدت 45 روز چندان قابل توجه نبوده لذا ظرفیت آنتی اکسیدانتی سرم تغییر چندانی را نشان نمی دهد. بنابراین آسیب های وارده به بافت بیضه و سلولهای ژرمینال می تواند به آپوپتوز سلولهای ژرمینال (تأثیر مستقیم دارو) و یا تغییرات مربوط به کاهش دسترسی سلولها به منابع انرژی از قبیل گلوکز مربوط باشد. همچنین بررسی حاضر مبتنی بر شواهد جدیدی از توانایی سیپروفلوکساسین بر روی القاء آپوپتوز در سلولهای اسپرم در یک روند وابسته به دوز و زمان است که از طریق فعال شدن مسیر داخلی آپوپتوز به واسطه میتوکندری انجام می گیرد. اثرات سیپروفلوکساسین در القاء آپوپتوز مرتبط با بیان ژنی در اسپرم نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

باروری جنس نر به عملکرد صحیح سیستم پیچیده ای از اعضاء، ترشح مناسب گنادوتروپین ها و تعادل بین آندروژن و دیگر هورمون های موضعی که برای اسپرماتوژنز ضروری هستند بستگی دارد. بیشتر داروهای آنتی سایکوزی دارای اثرات متعددی بر محور هیپوتالاموسی- هیپوفیزی هستند که افزایش پرولاکتین یکی از آن ها است. عوامل هیپوتالاموسی و هیپوفیزی باعث ایجاد تغییر در میزان پلاسمایی هورمون هایی مثل پرولاکتین، lh و fsh می شوند که این هورمون ها نیز تاثیرات متعددی بر سیستم تولیدمثلی، تولید اسپرم و کیفیت آن دارند. سولپراید داروی آنتی سایکوزی غیرکلاسیک است که عمدتا در درمان اسکیزوفرنی و افسردگی مورد استفاده قرار می گیرد و بیشتر بعنوان جایگزین بنزامید ها در اروپا و ژاپن مصرف می شود. هدف این مطالعه ارزیابی اثر داروی آنتی سایکوزی سولپراید بر محور هیپوتالاموسی-هیپوفیزی-بیضه ای با اندازه گیری غلظت سرمی و بیضه ای پرولاکتین و غلظت سرمی lh،fsh و تستوسترون است. همچنین اختلالات تولیدمثلی با ارزیابی پارامترهای اسپرم، غلظت کاسپاز 3 بافتی، مالون دی-آلدئید بافتی و پتانسیل لقاح آزمایشگاهی و آنالیز پاتولوژیکی و بیوشیمیایی بافت بیضه مورد بررسی قرار گرفت. 30 موش نر (10-8 هفته ای) به سه گروه تیمار، کنترل شم و کنترل تقسیم شدند. موش های گروه تیمار به مدت 45 روز، روزانه 40 میلی گرم بر کیلوگرم محلول سولپراید را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. گروه شم فقط حلال دارو را دریافت کرد. 45 روز پس از اولین تزریق کلیه موش ها به روش جابجایی گردن کشته شده و پرولاکتین، lh،fsh و تستوسترون در نمونه سرم تمامی موش ها اندازه گیری شد. اسپرم ها از اپیدیدیم جمع آوری و تعداد، تحرک و زنده بودن آنها بررسی شد. همچنین بلوغ کروماتین و کیفیت dna اسپرم ارزیابی شد. میزان باروری، درصد جنین های دوسلولی، بلاستوسیت ها و جنین های متوقف شده نیز مورد بررسی قرار گرفت. افزایش معنی دار میزان پرولاکتین سرمی و بافتی همراه با کاهش معنی دار تستوسترون، lh وfsh سرمی در گروه تیمار مشاهده شد. تفاوت معنی داری بین گروه های کنترل-شم و کنترل مشاهده نشد. مطالعات بافت شناسی نشان داد که سولپراید اثر منفی بر ضرایب تمایز لوله ای، جایگزینی اسپرماتوگونی های فعال و اسپرمیوژنز داشت. تعداد سلول های سرتولی نیز در گروه هایپرپرولاکتینمیک بطور معنی داری نسبت به دو گروه دیگر افزایش یافت. افزایش واضح سلول های لیدیگ در یک میلی متر مربع از بافت بینابینی بیضه مشاهده شد. در مقایسه با گروه های شم و کنترل در گروه درمان شده با سولپراید تحرک و تعداد اسپرم ها بطور معنی داری کاهش و درصد اسپرم ها ی غیرطبیعی افزایش یافت. بلوغ dna و زنده مانی اسپرم کاهش معنی داری را نشان داد و در گروه درمان شده با سولپراید درصد آسیب dnaکه کاهش میزان لقاح، تقسیم زیگوت، تعداد بلاستوسیت ها و بالا رفتن معنی دار تعداد جنین های متوقف شده را به همراه دارد، افزایش یافته بود. نیز تقسیم فقط در درصد پائینی از زیگوت ها رخ داد و میزان جنین های متوقف شده (تیپ ? و ?) که شامل سلول های نکروزی و وزیکول های سیتوپلاسمی هستند، درگروه تیمار بسیار بیشتر از دو گروه دیگر بود (p<0.05). تفاوت معنی داری بین گروه های کنترل-شم و کنترل وجود نداشت. علاوه بر این، استفاده از داروی سولپراید باعث افزایش غلظت کاسپاز 3 و mda بافتی بود. همچنین در گروه دریافت کننده سولپراید تعداد بیشتری از سلول های رده اسپرماتوژنز لیپیدوفیلیک بوده و واکنش مثبت به آلکالین فسفاتاز نشان دادند. افزایش تعداد ماست سل ها و پراکندگی وسیع آنها نیز در گروه تیمار در مقایسه با دو گروه دیگر بیشتر بود. بحث: نتایج نشان داد متعاقب تجویز داروی غیرکلاسیک آنتی-سایکوزی سولپراید، القاء اختلال در عملکرد محور هیپوتالاموسی- هیپوفیزی - گنادی با تاثیر بر غلظت سرمی هورمون-ها باعث تغییرات پاتولوژیک در ساختار بیضه و کاهش تعداد و کیفیت اسپرم منجر به اختلالات باروری می شود.

تعداد 56 قطعه موش سوری نر جوان بالغ (12-8 هفته) به طور تصادفی به هفت گروه شامل گروه کنترل، کنترل شم و تجربی تقسیم شدند. گروه کنترل فقط سرم فیزولوژی را از راه دهانی، و گروه کنترل شم متوترکسات را با دز 20 میلی گرم بر کیلو گرم به روش تزریق داخل صفاقی هفته ای یک بار، گروه های تحربی اول ، دوم و سوم همراه متوترکسات عصاره میوه ذغال اخته را به ترتیب با دز روزانه 250، 500، 1000 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن از راه دهانی و گروه کنترل منفی بدون تجویز متوترکسات عصاره میوه زغال اخته با دز روزانه 1000 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن از راه دهانی و گروه کنترل مثبت همراه متوترکسات به طور روزانه ویتامین e با دز 100 واحد بر کیلو گرم از راه دهانی به مدت 35 روز بطور متوالی دریافت کردند. در گروه کنترل شم کاهش معنی داری در وزن بدن، تغییرات مورفولوژیک شدیدی در بافت بیضه شامل واکوئل دار شدن و گسیختگی اپی تلیوم زایا، پرخونی عروق خونی، تجمع مایعات ناشی از ادم بافتی در بافت همبند بینابینی، کاهش معنی دار در میانگین پارامتر های هیستومورفومتری شامل میانگین تعداد سلول های سرتولی، لیدیگ، ماست سل درسطح یک میلی متر مربع و کاهش در میانگین قطر لوله های منی ساز ، ارتفاع اپی تلیوم زایگر، ضخامت کپسول بر حسب میکرومتر و کاهش ضرایب شامل تمایز لوله ای، اسپرمیوژنز و ضریب تجمعی( تمایز سلول های اسپرماتوگونی فعال از اسپرماتوگونی غیر فعال) را نشان دادند. سلول های اسپرماتوژنیک در موش های تحت درمان با داروی متوترکسات واکنش ضعیفی نسبت به رنگ آمیزی pas، واکنش بالایی نسبت به رنگ آمیزی اویل- رد- او و آلکالین فسفاتاز را نشان دادند. علاوه بر این، در گروه کنترل شم کاهش در تعداد و میزان تحرک اسپرم ها و در عین حال افزایش در میزان اسپرم های مرده، غیرطبیعی، آسیب dna وعدم بلوغ هسته را موجب گردید. همچنین درمان با داروی متوترکسات به شکل معنی داری موجب کاهش مقادیر سرمی هورمون تستوسترون و ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام و افزایش مقادیر مالون دی آلدئید بافت بیضه گشت. حال آنکه درمان همزمان با عصاره هیدروالکلی زغال اخته با دزهای مختلف بخصوص دز 500 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن و ویتامین e بهبود قابل ملاحظه ای را در پارامتر های مذکور سبب گردید. همچنین میزان باروری آزمایشگاهی در گروه کنترل شم تعداد جنین های دو سلولی و بلاستوسیت در مقایسه با سایر گروها کاهش و تعداد جنین های متوقف شده افزایش معنی دار نشان داد یافته های به دست آمده از مطالعه حاضر نشان می دهد که داروی متوترکسات به واسطه اعمال استرس اکسیداتیو می تواند موجبات آسیب بافت بیضه را فراهم آورد و بر روی کارآیی تولید مثلی موش سوری تاثیر بگذارد، در حالی که عصاره هیدروالکلی زغال اخته و ویتامین e به سبب دارا بودن قابلیت مهار رادیکال های آزاد و فرآیند های اکسیداتیو می توانند به گونه ای موثر در برابر واکنش های ناخواسته ناشی از این دارو نقش حفاظتی را ایفا کنند.

سداب در طب سنتی به عنوان ضد بارداری و گاهی برای سقط جنین در انسان استفاده می شود.شناخت کمی در خصوص مکانیسم های ملکولی و سلولی خواص ضد باروری آن وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی بخشی از مکانیسم ضد باروری آن است. موش های ماده در سه گروه، کنترل(بدون دریافت) ، کنترل شم(دریافت نرمال سالین ml2/0( و دریافت کننده سداب (mg/kg300 در حجم ml2/0بصورت خوراکی ( تقسیم شدند. به مدت 14روز متوالی تجویز عصاره انجام گرفت. در روزهای 17 (هفته اول)، 24 (هفته دوم) ، 31 (هفنه سوم) بعد از تزریق pmsg تخمدان ها برداشته شدند و اووسیت ها استحصال شدند. اووسیت های نابالغ بعد از استحصال در محیط کشت ?mem بالغ گردیدند. و سپس به محیط کشت htf حاویmg/ml) bsa 4(انتقال داده شدند. در پروسه بلوغ و لقاح آزمایشگاهی تعداد اووسیت های gv و میزان پیشرفت آنها به اووسیت های متافاز دو، اووسیت های لقاح یافته، جنین های دو سلولی، بلاستوسیست ها و جنین های هچ شده مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی هیستومورفومتری و فوق ریزبینی بر روی بافت تخمدان و شمارش فولیکول ها انجام گرفت علاوه از آن بررسی هیستوپاتولوژیک برای فولیکول های طبیعی و آترتیک نیزصورت گرفت. رنگ آمیزی هیستوشیمیایی از قبیلpas ،آلکالین فسفاتاز و سودان بلک جهت بررسی میزان آسیب به انواع فولیکول ها و همچنین بررسی اختلال متابولیکی فولیکول ها انجام گرفت. بررسی فعالیت آنتی اکسیدانتی، میزان پراکسیداسیون لیپیدی، محتوای نیتریک اکساید و ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام در بافت تخمدان انجام گرفت. این مطالعه مشخص کرد که عصاره آبی سداب باعث کاهش معنی دار میانگین تعداد اوسیت های gv ، تعداد و درصد اووسیت های متافازll ، درصد زیگوت و لقاح ، درصد جنین های دو سلولی ، درصد جنین های مرحله بلاستوسیست، درصد جنین های هچ شده می شود. که میزان کاهش در هفته اول بیشتر از هفنه دوم و سوم بود. میانگین تعداد فولیکول های مقدماتی و فولیکول های اولیه در بین گروه های مختلف اختلاف معنی دار نداشتند. اما افزایش میانگین تعداد فولیکول های ثانویه در گروه های سداب نسبت به گروه های کنترل معنی داراست. در بررسی فوق ریز بینی علایم آپوپتوز و آسیب انواع سلول ها اعم از سلو ل های گرانولوزا و استرومای تخمدان بصورت واضح در گروه های سداب دیده شد. در بررسی هیستوشیمیایی مشخص گردید؛ که انباشت چربی و کربوهیدرات درسیتوپلاسم سلول های گرانولوزا وجود دارد. و در فولیکول های آترتیک واکنش آلکالین فسفاتاز قوی تر بود. مارکرهای اکسیداتیو در گروه های دریافت کننده عصاره در هفته اول در هر سه اندکس تغییرات معنی داری دارد و حداکثر میزان mda و no در هفته اول دیده شد. یافته های ما نشان می دهد که عصاره آبی سداب در دز mg/kg 300 تاثیرات منفی بر ساختمان و عملکرد تخمدان دارد و اووسیت های استحصال شده از حیوانات دریافت کننده عصاره به شرایط ایده ال نمی رسند و منجر به کاهش باروری می شود. بنابراین حیوانات تحت تاثیر، ناهنجاری در ساختار تخمدان و فولیکول ها دارند. و این اثرات تقریباً دو هفته بعد از تجویز به شرایط طبیعی برمی گردند. واژه های کلیدی: توان باروری آزمایشگاهی، روتاگراولوئنس، اووسیت بالغ، موش

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

نویسنده دراین رساله با مروری بر تاریخچه انتقال جنین و مراحل مختلف اوژنز تالانه گزینی به بررسی طرق انتقال جنین و سیکلهای استروس و انتخاب گیرنده و دهنده جنین و نیز همزمان سازی این عمل در دامهای مختلف پرداخته و ضمن اشاره به مکانیسم سوپراوولاسیون دردامهای مختلف به بررسی و تحقیق راجع به تلقیح دامهای دهنده و روشهای جمع آوری جنینها و روش جراحی روش غیر جراحی، لقاح آزمایشگاهی (i.v.f) و مکانیسم لقاح مصنوعی و ارزیابی مانیپولاسیون جنینها روی آورده و بطور کامل راجع به کشت جنینها، انجماد جنینها،اساس کریوبیولوژی و انتقال جنین به گیرنده نگاشته است . سپس درادامه مطلب با مطالعه درفاکتورهای موثر بربقای جنین و کاربردهای این عمل به یکسری از فوائد اقتصادی و کنترل بیماریها با این روش و تکنیکهای مختلف پرداخته است . استفاده تجارتی از تکنیک انتقال جنین (ett) در گاو در سال 1970 بوسیله مراکز انتقال جنین شروع شده و باکسب سودهای سرشاری که انتقال جنین گاوهای گوشتی اروپایی که درآمریکای شمالی و استرالیا بسیار با ارزش بودند توسعه بیشتری یافت . از آن پس تلاشهای سریع تکنیکی و ساده سازی روشهای انتقال انجام شده بطوریکه امروزه این تکنیک را در بسیاری از واحدهای بزرگ براحتی میتوان انجام داد. این رساله از سه بخش تهیه شده که مرور سرفصل های آن به شرح زیر می باشد: -1 مقدمه و کلیات -2 انتقال جنین -3 کاربردهای انتقال جنین

پروستاگلاندین ها گروهی از مشتقات اسیدهای چرب با فعالیت بیولوژیکی قابل توجه می باشند . این ترکیبات درحقیقت توسط اغلب اعضای پستانداران سنتز می شوند و تقریبا در تمام بافت ها و مایعات بدن و اندام هاموجود می باشد. این مواد به عنوان یکی از مهمترین گروههای تنظیم کننده اعمال مختلف در بدن بکار می روند. دراصل اعتقاد براین است که دامنه تاثیرات حیاتی پروستا گلاندین ها عملا هرگونه فعالیت بدنی را دربرمی گیرد. این اعمال مختلف عبارتند از تولید مثل، کنترل فشار خون و کنترل فعالیت کلیوی، تشکیل ترومبوز،التهاب ، فعالیت ماهیچه صاف ، جریان خون ناحیه ای و فعالیتهای فونکسیونی اندامهای دیگر . علاوه برآن تداخل با عمل پروستاگلاندین ها در حال حاضر به عنوان یک مکانیسم مهم فارماکولوژیکی شناخته شده است و درطب دامپزشکی یکی از مهمترین کاربرد مصرف بالینی پروستاگلاندین ها در رابطه با تنظیم فعالیت تولید مثل است . پایان نامه به طور کلی به بحث علمی در مورد موضوع پرداخته است و برخی از سرفصل های آن به شرح ذیل است : ساختمان شیمیایی و نامگذاری پروستا گلاندین ها، بیوسنتز پروستاگلاندین، مهار سنتز پروستاگلاندین، خصوصیات فیزیولوژیک و فارماکولوژیک پروستاگلاندین، سیستم تولید مثل و ...، روشها و مواد کار با نتایج : -1 تاثیر pgf2a در قطع آبستنی و جذب جنین -2 تاثیر pgf2a در تغییرات مرفولوژیکی جسم زرد -3 تاثیر pgf2a در تغییرات فونکسیونی جسم زرد و در سطح هورمونهای تخمدانی و ...

نویسنده دراین رساله ضمن بررسی آناتومی و بافت شناسی تخمدان و بررسی فولیکولهای تخمدانی و ... به بحث درباره حالت آترزی فولیکولهای تخمدانی پرداخته است . آترزی به حالتی از ساختمان مورفولوژیکی فولیکولهای تخمدانی اطلاق می گردد که درآن سلولهای فولیکولهای مذکور یکنواختی خود راازدست داده و بعضا دچار نکروبیوز شده اند... فولیکولهای تخمدانی در هرمرحله ای از رشد می توانند دچار آترزی بشوند و تنها فولیکولهایی که برای تخمک گذاری انتخاب شده اند قادرند که از چنگ آترزی نجات پیدا کنند و درست چند ساعت قبل از تخمک گذاری ائوسیت موجود درآنها فعال می گردد. در مورد مراحل آترزی مطالعات مختلف حاکی از این مطلب هستند که آترزی ابتدا سبب اختلال در ساختمان فونکسیونی سلول شده و سپس موجب ایجاد تغییرات ساختمانی بارز و مشهود می گردد... در بررسیهای بعمل آمده دراین رساله ابتداتغییرات کلی فولیکولهای آترتیک و سپس عوامل موثر در ایجاد آترزی به صورتی مشروح عنوان شده است . رساله در شش فصل با بیان کلیات ، تقسیم انواع فولیکولهای آترتیک و تغییرات مورفولوژیکی و ساختمانی ریزبینی و فوق ریزبینی فولیکولهای آترتیک به بررسی موضوع مورد نظر پرداخته است .