هدف : سرطان از جمله بیماریهای با میزان مرگ و میر و ناخوشی بالا محسوب می گردد. این به گونه ای است که سالیانه حدود 6/2 میلیون نفر را در اروپا درگیر نموده و باعث مرگ 6/1 میلیون نفر در سال می شود. البته این بیماری در کشورهای آسیایی نیز شایع بوده و میزان کلی بروز سرطان در طی 10 سال در این کشورها، 1/3% افزایش داشته است. هر چند که مرگ و میر ناشی از سرطان به همین سرعت افزایش نداشته است که این امر می تواند ناشی از تشخیص و درمان زودرس سرطان و نیز بهبود روند های درمانی باشد. روش مطالعه : یکی از پیامدهای مطرح شده در مورد سرطان، کیفیت زندگی مبتلایان می باشد، که این مسئله به وفور مورد ارزیابی قرار گرفته است. اما در مورد کیفیت زندگی در همسران بیماران سرطانی کمتر مطالعه شده است. منظور از کیفیت زندگی در همسران فرد مبتلا به سرطان، شرایط زندگی و اثر عواملی مانند تعیین کننده سلامت و شادی و آموزش است. بر همین اساس بر آن شدیم تا در این مطالعه به بررسی کیفیت زندگی در همسران بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی در سال 1390 بپردازیم. یافته ها : 100نفر از همسران بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی در سال 1390 در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و سوابق بیماری آنها پرسیده شد و در پرسشنامه ای که به همین منظور تهیه شده بود، وارد گردید. آنگاه سلامت روانی افراد بوسیله پرسشنامه ghq(لایکرت) مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز اطلاعت توسط نرم افزار آماری spss17 انجام شد. نتیجه گیری : طبق آزمون کا اسکوتر رابطه معنی داری بین سطح تحصیلات و سن و جنسیت با میزان اختلال روانی در همسران افراد مبتلا به سرطان مشاهده نشده است. (p>0/05) طبق آزمون anova، رابطه معنی داری بین مت زمان ابتلا به سرطان در بیماران و میزان اختلال روانی در همسران آنها مشاهده نشده است. (p>0/05)