فرهنگ می تواند با توجه به نقطه نظرات هر شخص معانی و نمودهای گوناگونی پیدا کند.این مسئله یکی از دلائل اصلی اهمیت توانش بین فرهنگی در داخل و خارج از محیطهای علمی است. یکی از تعاریف ارائه شده برای فرهنگ این است که فرهنگ بستری را فراهم می کند تا افراد از طریق های گوناگون از جمله جابجایی اطلاعات، اینترنت، رسانه های جمعی، و جابجایی افراد در قالب مهاجرت یا سفرهای توریستی به هم پیوند زده شوند. موضوع اصلی تحقیق پیش رو عبارت است از بررسی کاربرد نظریه توانش بین فرهنگی در دو کتاب سامیت و اینترچنج، اجرایی بودن بکار بستن توانش بین فرهنگی در کلاسهای آموزش زبان انگلیسی به غیر انگلیسی در شیراز و بررسی میزان انگیزه ای است که چنین کاری می تواند در میان فراگیران ایرانی برای یادگیری زبان مقصد ایجاد کند. بمنظور جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه اصلی استفاده شد که دو پرسشنامه بر اساس مدل توانش بین فرهنگی دیردورف (2006) و یکی دیگر بر اساس مدل اجتماعی-آموزشی گاردنر (2002) طراحی شده بود. بمنظور بررسی چگونگی بکار بستن قواعد نظریه توانش و مکامله بین فرهنگی در درون کلاسهای یادگیری زبان پنج تن از معلمان شرکت کننده، که خود از مدرسان یکی از چهار موسسه ای بودند که در تحقیق شرکت کردند و برخی دیگر از دانشجویان کارشناسی ارشد آموزش زبان انگلیسی در دانشگاه شیراز در یک مصاحبه نیمه-ساختاری شرکت کردند. نتایج بدست آمده از این مصاحبه نشان داد که نه تنها این دسته از مدرسین چنین قواعدی را در کلاس خود اعمال می کردند بلکه فراگیران آنها نیز واکنش مثبتی نسبت به تلفیق فرهنگ در کلاسها داشتند. نتایج این تحقیق نشان داد که از میان دو کتاب بررسی شده کتاب سامیت از لحاظ موضوعات فرهنگی-اجتماعی قوی تر است. کلمات کلیدی: توانش بین فرهنگی، هویت، فرهنگ مبدأ، فرهنگ مقصد ، سامیت، اینترچنج