انجام هر واکنش شیمیایی مستلزم نفوذ اولیهء مولکولهای واکنش دهنده به سمت یکدیگر و سپس برقراری پیوند شیمیایی مورد نظر است . عموما سرعت واکنشها بوسیله سنتیک ذاتی، نفوذ و یا هر دوی آنها کنترل می شوند. اثرهای قفس ، شیشه و ژل که در اکثر واکنشهای پلیمریزاسیون افزایشی دیده می شوند و همراه با محدودیتهای نفوذی بوده و اهمیت آنها با افزایش ویسکوزیتهء واکنش جرمی بیشتر نمایان می شود. محققان طی سالیان متمادی با انجام آزمایشها و پیشنهاد تئوریهای مختلف سعی در توجیه رفتار سیستم در مواجه با این سه فرآیند کرده و تا به امروز مدلهای متفاوتی رائه داده اند. بنا بر تحقیقات انجام شده از مقالات و تا سال 1994 و این مدلها تنها در دماهای پایین (کمتر از دمای انتقال شیشه ای پلیمر tg) و محدود می شوند. در این پروژه ما در مرحله نخست با نوشتن معادلات موازانه جرمی برای یک راکتور ناپیوسته تحت شرایط همدما (isthermal) و با دوباره نویسی و تصحیح مدل achiliad and kipparissides (1992) که از تئوری قوی برخوردار بوده و تاثیرات محدودیتهای نفوذی را در دماهای پایین به خوبی نمایان می سازد، با استفاده از نتایج تجربی (1998) hoppe آنرا تا دماهای بالا تعمیم می دهیم. با انجام تصحیحات دیگری از جمله استفاده از معادلات تجربی tobolsky & while lyons (1970) که ویسکوزیته واکنش جرمی را بر حسب تابعی از زمان بررسی می کند و یا حذف قضیه qssa و ... سعی در بالا بردن دقت مدل ارائه شده کرده ایم. لازم بذکر است داده های تجربی مورد استفاده در این پروژه و مربوط به نتایج آزمایشگاهی محققین مختلف که در شرایط همدما بدست آمده است و می باشد. بدلیل اینکه واکنشهای پلیمریزاسیون گرمازا بوده، در مطالعات تجربی فوق از تنظیم و کنترل دمای راکتور در شرایط همدما استفاده شده است و بهمین دلیل در این پروژه فقط از موازنه جرمی، جهت مدلسازی رآکتور ناپیوسته پلیمریزاسیون استفاده می کنیم.