نظامهای سوادآموزی بزرگسالان اعم از موفق یا ناموفق، با مختصات تازه ای ناشی از عرضه رویکردهای نوین علمی، تکنولوژی آموزشی و دستاوردهای عصر ارتباطات از راه دور روبرو هستند، رویکردهایی که ماهیت و جوهره اصلی فرایند آموزش را همان فردی بودن آن می دانند و براساس اصل انعطاف پذیری مشارکت و یادگیری مادم العمر درصدد باز کردن قیدها از نظام آموزشی، رفع تنگناها و غلبه بر مسائل و مشکلات خود هستند. از سوی دیگر برای اینکه این نظامها بتوانند جوابگوی تنوع نیازها، علائق، نگرش ها، ویژگیهای خاص فراگیران خود باشند باید ایجاد تنوع و تمایز در شیوه های ارائه آموزش های خود را مطمح نظر قرار دهند، و صرف اتکا به همان شیوه ها و روشهای سنتی کافی به نظر نمی رسد و ضرورت اتخاذ تدابیر و راه حلهای جدید اجتناب ناپذیر است . در این راستا پژوهش حاضر به بررسی راهبردهای عملی استفاده از روش آموزش از راه دور برای نوسوادان بزرگسال نهضت سوادآموزی مناطق تهران پرداخت . از میان ثبت نام کنندگان دوره پایانی در 4 منطقه آموزشی شهر تهران یک منطقه و از کلاسهای تشکیل شده در این منطقه 4 کلاس برای محک تجربی آموزش از راه دور به صورت تصادفی انتخاب گردید. تعداد 60 نفر شرکت کننده در کلاسها شامل دو کلاس زنان و مردان به دو گروه آزمایش و گواه به طور مساوی تقسیم شدند. براساس روش تجربی میزان یادگیری در دو گروه آزمایشی (آموزش از راه دور) و گروه گواه که به روش معمول آموزش دیدند مقایسه شد. نتایج حاصل از این پژوهش برتری میزان یادگیری گروه آموزش از راه دور را نسبت به گروه آموزش سنتی نشان داد. همچنین میزان یادگیری زنان در گروه آموزش از راه دور بیشتر از مردان همین گروه بود.