با توجه به پیشرفت مربوط به علوم رانیماسیون ما بر آن شدیم که عملیات cpr را در ccu و با توجه به متغیرهای خاص ekg و آنزیمهای قلبی بررسی نمائیم. پایه ریزی علوم احیاء حاضر از سال 1966 می باشد و جدیدترین کنفرانس را در سال 1966 انجام گرفته است . کلا عملیات احیاء به دو شاخه عملیات احیاء پایه (bls) و پیشرفته (acls) تعیین گردید. bls شامل-1کنترل راه هوائی -2فشار آوردن به قفسه صدری که حدود 80-100 در دقیقه است که از دو طریق مکانیسم پمپ قلبی و توراسیک اعمال می گردد. acls شامل اقدامات پیشرفته در درمان، تاکی آریتمی و برادی آریتمی های بطنی و فوق بطنی می باشد. vf شایع ترین ارست قلبی و قابل درمان ترین آنها می باشد. کلا اختلالی که به آنها pea کفته می شود فعالیت الکتریکی می باشد که بودن وجود هیچگونه نبضی می باشد که شامل برادی آسیستول، ریتم ایدونتریکولار می باشد. آسیستول عدم وجود کامل فعالیت الکتریکی را گویند. ekg نشان دهنده وجود ضایعات قلبی و وسعت آن و همچنین آنزیمهای قلبی نشان دهنده میزان تخریب بافت قلبی می باشد. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق میزان اختلالات ekg و موفقیت آمیز بودن عملیات cpr در جهت مخالف بوده و افزایش میزان آنزیمهای قلبی از حد معینی از موفقیت آمیز بودن cpr می کاهند.