تشنج ناشی از تب شایعترین اختلال تشنجی دوران کودکی می باشد و بندرت به اپی لیسی تبدیل می شود. شیوع آن 3-4 درصد در بچه های کم سن است . حدود 50 درصد بچه ها با اولین تشنج تبی، حداقل 1 بار، 17 درصد دوبار و 9 درصد سه بار یا بیشتر دچار عود تشنج ناشی از تب می شوند. اگر چه درمان پیشگیری کننده با داروهای ضد تشنج می تواند خطر عود را کم می کند، ولی کسر مهمی از بچه ها دچار عوارض جانبی مهمی خواهند شد. تشنج تبی طبیعتی خوشخیم و پیش آگهی عالی دارد ولی باعث نگرانی شدید والدین می شود. تعیین اینکه بچه با اولین تشنج ناشی از تب دچار عود خواهد شد یا نه، جهت اطمینان بخشیدن به والدین و دادن یک دید منطقی به آنها و آماده نمودن آنها برای برخورد مناسب با حمله مجدد تشنج تبی مفید است . هیپوناترمی هنگامی اولین تشنج تبی یافته ای است که ارزش کاربردی در این زمینه دارد. در این مطالعه 50 کودک با اولین تشنج تبی در دو گروه هیپوناترمی و ایزوناترمی طبقه بندی شدند و بمدت 1 سال تحت پیگیری قرار گرفتند. 18 بیمار 36 درصد دچار عود شدند. 56/5 درصد از گروه هیپوناترمی در مقایسه با 18/5 از گروه ایزوناترمی دچار عود شدند سایر فاکتورهائیکه جهت تعیین خط عود تشنج ناشی از تب مفیدند، عبارتند از: -1 سن کمتر از 18 ماه در هنگام اولین تشنج تبی -2 سابقه خانوادگی مثبت تشنج تبی در خویشاوندان درجه اول -3 فاصله زمانی کوتاه میان شروع بیماری تبدار تا وقوع تشنج.