در بسیاری از اعمال جراحی دستگاه گوارش ، نیاز به انجام آناستوموز بین معده، روده باریک و کولن می شود که عارضه مهم آن لیک آناستوموز است . سیاست کلی مبنی بر کاهش طول مدت اقامت در بیمارستان و کاهش هزینه های بیمارستانی و زمان استراحت در منزل بیماران ما را بر داشت که با فرضیه ای که محتوای آن شروع هر چه زودتر رژیم غذایی پس از دفع flatus احتمال لیک آناستوموز را کمتر می کند مطالعه ای آینده نگر (پروسپکتیو) بر روی 60 بیمار در بیمارستان خاتم النبیا (ص ) زاهدان انجام دهیم. روش کار به این شکل بود که تمامی بیمارانیکه آناتاستوموز در معده، روده باریک یا کولون داشتند از بهمن ماه 1376 طی مدت 19 ماه بصورت یک در میان و تصادفی در 2 گروه "الف " و "ب " قرار دادیم محدوده سنی بیماران 12-70 سال انتخاب شد و همه آنها را تحت عمل جراحی الکتیو قرار گرفتند. رژیم غذایی دهانی در گروه الف بلافاصله پس از دفع flatus و در گروه ب و در صورت دفع در روز ششم بعد از عمل ابتدا مایعات و سپس معمولی شروع شد. تمام بیماران با یک روش و توسط یک جراح تحت عمل قرار گرفتند. داروهای قبل و بعد از عمل نحوه آمادگی کولون (در صورت لزوم) مشابه بودند. تعداد آناستوموز در معده و روده باریک و نیز باریک و نیز تعداد آناستوموز در کولون هر کدام جداگانه در هر گروه مساوی بودند. از نظر میانگین سنی بین دو گروه تفاوت عمده ای وجود نداشت . میانگین ایام بستری دو گروه "الف " 26 5 روز و در گروه "ب " 88 9 روز بود که تفاوت واضح آشکار است . در مجموع 4 مورد لیک آناستوموز مشاهده شد که یک مورد آن در بیماران گروه الف و سه مورد در گروه ب بود. از این 4 مورد لیک اناستوموز یکی در روده باریک و 3 مورد دیگر در کولون قرار داشت در کل بیماران یک مورد مورتالیتی رخ داد که مربوط به گروه "ب " بود هر چه به علت مقدار کم عوارض در تمام بیماران تفاوت عددی واضحی در طول اقامت بیمار در بیمارستان در هر دو گروه مشهود است . ما جهت تعیین میزان عوارض بویژه لیک آناستوموز در بیماران بیشتر پیشنهاد می کنیم. در انتهای ما شروع هر چه سریعتر رژیم غذایی روده ای پس از دفع flatus را کاملا بی خطر و حتی بسیار مفید برای کاهش عوارض عمل جراحی، کاهش مخارج بیمار و کاهش ایام جدایی بیمار از جامعه توصیه نموده و امیدوارم این تلاش مورد قبول حق تعالی و جامعه پزشکی قرار گیرد.