در این مطالعه اثر ال-آرژین بعنوان پیش ساز نیتریک اکساید، و l-name و l-na بعنوان مهارکننده های نیتریک اکساید سنتاز به صورت مجزا و به تنهایی، بهمراه موفین، بهمراه نالوکسان و به صورت combination پیش ساز و مهارکننده بر درد ناشی از تزریق فرمالین پای عقب موش سوری در دو فاز حاد و مزمن مورد ارزیابی قرار گرفت . ال-آرژنین بادوزهای mg/kg 40 و 20، 10 و بصورت ip بتنهایی، با دوزهای mg/kg 40 و 20 بهمراه نالوکسان (2mg/kg, ip) و بادوز mg/kg 10 توام با مرفین (3mg/kg, sc) تزریق گردید. l-name بادوزهای mg/kg 10 و 5، 1 بصورت بتنهایی، با دوزهای 10 و 5 بهمراه نالوکسان (2mg/kg,ip)، با دوز 1mg/kg توام با مرفین (3mg/kg, sc) و با دوز mg/kg توام با ال-آرژنین (20mg/kg, ip) تجویز گردید. l-na بادوزهای mg/kg 10 و 5، 1 و ip بتنهایی، با دوزهای mg/kg 10 و 5 توام با نالوکسان (2mg/kg, ip)، با دوز1,g/kg بهمراه مرفین (3mg/kg, sc) و با دوز 5mg/kg همراه با ال-آرژنین (20 mg/kg, ip) تزریق شد. بطور کلی از نتایج حاصل از این مطالعه میتوان نتیجه گرفت که احتمالا نقش نیتریک اکساید در دردهای ناشی از التهاب بیشتر از دردهای عصبی است و مدولاسیون درد توسط نتیریک اکساید در فاز حاد از طریق تداخل با مسیر مهار درد توسط اوپیوئیدها انجام میشود و مهار سنتز نیتریک اکساید این تداخل را کم کرده در نتیجه اثر اوپیوئیدها را افزایش میدهد. اما در مهار نیتریک اکساید باعث کاهش درد بصورت چشمگیری در فاز مزمن میشود. با توجه به این مسائل شاید بتوان برای کاهش درد بخصوص دردهای مزمن از مهارکننده های نیتریک اکساید سنتاز استفاده نمود. که البته نیاز به تحقیقات وسیعتری در این زمینه احساس میشود.