آدنوئید سیستیک کارسینوما تومور بدخیم تقریبا نادری است که بیش از همه تومورهای بدخیم در غدد بزاقی اصلی و فرعی اتفاق می افتد این تومور معمولا در سنین 40 دتا 60 سال رخ می دهد و به آهستگی رشد می کند ضایعات داخل دهانی آن اغلب زخمی اند و درد از علائم شایع همراه این تومور می باشد که به دلیل تهاجم تومور به ساختمانهای عصبی است a.c.c تا مدت زمان طولانی متاستاز نمی دهد ولی عود این تومور بسیار زیاد است بخصوص اگر درمان قبلی ناقص باشد درمان آن جراحی وسیع همراه با حاشیه ای از بافت نرمال اطراف می باشد. و معمولا رادیوتراپی کمکی هم استفاده می شود بقا 5 ساله آن 70 درصد می باشد ولی بقا 20 ساله آن کمتر از 15 درصد می باشد. جهت شناسائی بهتر این تومور و بررسی شیوع آن در طی 5 سال آخر (از ابتدای سال 1373 تا انتهای 1377) در بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه پاتولوژی بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان حدود 19624 پرونده بازنگری شد و کلا 70 نمونه بیماریها و ضایعات مختلف غدد بزاقی گزارش شد که 29 مورد آن تومورهای مختلف غدد بزاقی (خوش خیم و بدخیم) تشخیص داه شد و از بین آنها 5 مورد تومور a.c.c بود بدنبال بررسی پرونده های پاتولوژی بیماران مبتلا به a.c.c میزان وقوع a.c.c، سن و جنس شایع و محل بروز این تومور بصورت زیر بدست آمد: a.c.c در بین تومورهای بدخیم غدد بزاقی بعد از موکوپیدرموئید کارسینوما در مرتبه دوم قرار دارد و مبتلایان بیشتر در گروه سنی 50 تا 70 سال (ده ششم و هشتم) قرار داشته و میانگین سنی آنها 55/8 سال بدست آمد. a.c.c در هر دو جنس به نسبت مساوی با تمایل اندکی به سمت جنس مذکر رخ داده است f/m 2/3 66 درصد از نظر محل ابتلا غدد بزاقی اصلی بیشتر از غدد فرعی درگیر بودند (نسبت 3 به 2) و در غدد فرعی نیز فقط در کام رخ داده بود.