این تحقیق سعی دارد با مطالعه الگوی مصرفی خانوارهای ایرانی در دوره زمانی 1374-1371 در قالب مجموعه معادلات تقریبا ایده ال به بررسی و اندازه گیری عومل موثر بر تصمیم گیری خانوارها در تخصیص درآمد خود بین گروههای مصرفی بپردازد. سهولت تخمین و قابلیت انعطاف کافی از جمله محاسن سیستم aids نسبت به سایر مدلهای دیگر می باشد. استفاده از روش تخمین اطلاعات تابلویی باعث کاهش خطای تخمین در برآورد می شود. از اینرو نسبت به روشهای دیگر، تخمین بهتری را ارائه می دهد. آزمون تجربی محدودیتهای نظری نشان می دهد که محدودیت همگنی که از فرض خطی بودن محدودیت بودجه ناشی می شود پذیرفته می شود ولی محدودیت تقارن مردود می شود که دلیل اصلی آن می تواند پذیرش فروضی باشد که ما را از واقعیت دور می کند. بررسی نتایج کشش درآمدی نشان می دهد که هزینه خوراک و مسکن از جمله کالاهای ضروری بوده و ما بقی کالای لوکس می باشند. در نهایت وضعیت معیشی خانوارهای ایرانی به تفکیک شهری و روستایی مورد بررسی قرار می گیرد و نشان داده می شود که خانوارهای مورد مطالعه در سالهای 72، 73 و 74 مطلوبیت کمتری از مطلوبیت سال 71 داشته اند و در این کاهش سهم گروههای پردرآمد بیشتر بوده است . در حالیکه جمعیت در خانوارهای روستایی عاملی بازدارنده در کاهش رفاه خانوارها بوده است ، در خانوارهای شهری به کاهش رفاه خانوار شتاب بخشیده است .