چکیده در این تحقیق، خصوصیات جوانه زنی و بنیه بذر چهار رقم بذر گوجه فرنگی تجاری با نام های سی اچ فلات(falat ch)، کارون فلات(falat karoon)، کالجی ان 3(calj-n3) و ارلی اوربانا وای (early urbana y) مقایسه شد. در ابتدا، هیدروپرایمینگ با آب مقطر به مدت 12 ساعت و تیمارهای اسموپرایمینگ محلول (?kno?_3 + k_2 hpo_4)، peg8000 و اوره به مدت 5 روز در پتانسیل 25/1- مگاپاسکال در کنار شاهد و تیمار پیری از طریق آزمون فرسایش کنترل شده به مدت 6 روز در دمای 50 درجه سانتی گراد و محتوی رطوبت 13 درصدی بذور، مقایسه شد. پس از انتخاب (?kno?_3 + k_2 hpo_4) به عنوان تیمار برتر پرایمینگ، مقایسه بذور این تیمار، با بذور شاهد و تیمار پیری از طریق آزمون های مقایسات جرمی، نشت و تترازولیوم انجام گرفت. رقم karoon نسبت به سایر ارقام، دارای بنیه کمتری بود. در آزمون تترازولیوم، در بیشتر بذور پرایم شده، توسعه جنین نسبت به آندوسپرم اطراف آن به لحاظ اشغال فضای بذر، به وضوح مشخص بود. به نظر می رسد، برتری تیمار پرایمینگ با (?kno?_3+ k_2 hpo_4)، به دلیل نفوذ احتمالی یون های پتاسیم به بذر و بنابراین تقویت واکنش های بیوشیمیایی آن باشد. شاخص های متوسط زمان جوانه زنی و سبز شدن نسبت به شاخص های درصد جوانه زنی و سبز شدن، به منظور مقایسه بنیه بذور گوجه فرنگی برتری داشتند. به نظر می رسد آزمون های مقایسات جرمی و نشت، آزمون های مناسبی به عنوان آزمون های بنیه بذر گوجه فرنگی نبوده، در حالی که آزمون تترازولیوم با انجام تحقیقات بیشتر می تواند به عنوان یک آزمون بنیه مناسب برای بذر گوجه فرنگی مطرح باشد.

به منظور مطالعه مزیت عملکرد و درک اثرات متقابل بین گونه ای ذرت و سویا در مخلوط، کشت های خالص این دو گونه و کلیه ترکیبات حاصل از سه تراکم 5/5، 7/5 و 9/5 بوته در مترمربع برای ذرت و 23، 33 و 43 بوته در مترمربع برای سویا در طرح بلوکهای کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل در سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت . پس از رسیدن بلال ذرت به مرحله خمیری نرم در نیمی از هر کرت آزمایش سربرداری ذرت از بالای بلال صورت گرفت . بدین ترتیب نتایج نهایی به صورت یک طرح اسپلیت پلات (کرتهای خرد شده) که در آن سربرداری ذرت به عنوان کرت اصلی در نظر گرفته شده بود آنالیز گردید. صرف نظر از تراکم سویا افزایش تراکم ذرت تا 9/5 بوته در مترمربع باعث افزایش عملکرد دانه ذرت در مخلوط شده، عملکرد دانه و بیولوژیک سویا در مخلوطی که تراکم ذرت در آن متوسط (7/5 بوته در مترمربع) و تراکم سویا در آن پایین (23 بوته در مترمربع) بود بیشترین مقدار را داشت . انجام سربرداری در ذرت موجب افزایش تعداد دانه در ردیف بلال و افزایش وزن پانصد دانه ذرت و نیز افزایش وزن پانصد دانه سویا گردید ولی برای سایر اجزای عملکرد ذرت و سویا تاثیر معنی داری نداشت . استفاده از مدلهای نمایی عکس عملکرد نشان داد که عملکرد اقتصادی (دانه) و عملکرد بیولوژیک در ذرت تحت تاثیر رقابت درون گونه ای می باشد در حالی که عملکرد اقتصادی و بیولوژیک سویا تحت تاثیر رقابت بین گونه ای قرار می گیرد، به عبار دیگر در کشت های مخلوط ذرت گونه غالب می باشد. مدلهای نمایی عکس عملکرد در حالتی که ذرت سربرداری نشده بود، نشان دادند که اثر هر بوته ذرت بر عکس عملکرد اقتصادی و بیولوژیک تک بوته سویا به ترتیب معادل اثر 11 و 13 بوته سویا می باشد و در حالتی که ذرت سربرداری گردیده بود، اثر هر بوته ذرت برعکس عملکرد اقتصادی و بیولوژیک تک بوته سویا به ترتیب معادل اثر 9/37 و 9/14 بوته سویا بود که نشان دهنده کاهش قدرت رقابت ذرت پس از سربرداری بوده و شاخص های رقابت نیز آن را تایید کردند. به طور کلی سربرداری ذرت باعث افزایش ler شد، به طوری که بالاترین ler در تیمار سربرداری شده معادل 1/215 و در تیمار بدون سربرداری 1/078 به دست آمد.