بحث در این پایان نامه شاعران هستند، البته شاعران متعهد که در زمره رهبران فرهنگی هستند و به جرات می توان گفت که رهبران فرهنگی، رهبر رهبران هستند، چرا که فرهنگ و هر آنچه که در مقوله فرهنگی می گنجد، شالوده اصلی جامعه است . اگرچه شاعران همانند رهبران سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، طرحی جامع و مدون برای اصلاح جامعه بشری ندارند و جامعه آرمانی شان به شفافیت آنی نیست که امثال افلاطون و ارسطو به تصویر کشیده اند، اما، سرشار از انسانیت و صلح و صفاست . در این مقال، بحث در باره شعرایی است که بین دو انقلاب ، یعنی، انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی وارد صحنه شدند و شعرشان شعر محض نبود.