اگر بپذیریم که تئاتر بدون بازیگر نمی تواند موجودیت داشته باشد، می بایست در مسیر اصولی تربیت و پرورش هنرپیشه واقعی گام برداریم تا به ازای آن دارای تئاتری آبرومند باشیم. "سیستم خلاقیت هنرپیشگی " استانیسلاوسکی یکی از بهترین و موثرترین متدهای علمی و عملی تربیت هنرپیشه راستین برای هنرهای صحنه ای در جهان است . "سیستم " اساسا" منطبق بر اصول زیبائی شناسانه هنر و قوانین طبیعت بوده و شامل دو بخش بنیادین و جدایی ناپذیر است : 1 - تاتر. 2 - تجسم. مرحله تاتر جولانگاه ناخودآگاه خلاقه و ماوراء شعور و مرحله "تجسم" عرصه اعمال جسمانی صحیح برای رسیدن به "احساس واقعی " است . در طی این مراحل با شیوه های خودآگاهانه و ارادی تکنیک روانی و اعمال جسمانی برای احساس غریزی طعمه گذاری می شود و این احساس بطور غیرمستقیم به دام می افتد. در واقع ذهن طی فرآیند تکنیک روانی شرطی شده و پس از سازگاری از طریق تکرار با همکاری اعمال جسمانی مفید، منطقی ، هدفمند و پیوسته از شعور به غریزه می رسد و از خودآگاه به ناخودآگاه.