در پائیز سال 1352 جنگ اعراب و اسرائیل درگرفت که در نتیجه اعراب غریبان را به خاطر حمایت از اسرائیل تحریم نفتی نمودند. با توجه به این تحریم بود که بهای نفت به شدت افزایش یافت و به میزان چهار برابر از گذشته گردید. ایران تحت رهبری محمدرضاشاه، هیچ گونه واقعی به تحریم نفتی نگذارد و مباردت به صدور نفت بیشتر به غرب نمود که در نتیجه درآمدهای این کشور بسیار افزونتر از گذشته گردید. ورود دلارهای نفتی به ایران دو تاثیر عمده را بر این کشور گذارد. تاثیر اول بر مردمان ایران بود که با توجه به وضعیت مناسب اقتصادی ایران و تبلیغات حکومت شاهنشاهی مبنی بر رسانیدن ایرانیان به رفاه کافی (به حضور شاه) منجر به افزایش انتظارات اقتصادی مردم از حکومت گردید. تاثیر دیگر افزایش درآمدهای نفتی بر سطح دولت و شخص محمدرضاشاه بود. با توجه به افزودگی درآمد نفت ، دولت که خود کمتر وابسته به مردم و مالیاتهای آنان می دانست خود را پاسخگو در مقابل مردم نیز تلقی ننموده و هر چه بیشتر دستگاه ساواک را قدرتمند نمود و نظام تک حزبی را جایگزین نظام دو حزبی سابق نمود. در نتیجه این فرآیند بود که هر چه بیشتر نظام شاهنشاهی از مردم گسیخته تر گردید و از آنان دورتر شد.