در این تحقیق مبانی، اهداف ، اصول و روشهای آموزش و پرورش دینی در مقطع راهنمایی و شیوه های ارزشیابی آن مورد بررسی قرار گرفت . در بخش مبانی تفاوت آموزش و پرورش ، ویژگیهای عمومی و اختصاصی متربی و صفات مربی مورد بررسی قرار گرفتند. در بخش اهداف ، به اهداف غائی و کلی آموزش و پرورش دینی دانش آموزان اشاره شد. در بخش اصول و روشها بر مبنای اصولی که در آموزش و پرورش دینی مطرح است ، روشهای آن طبقه بندی گردید و دلایل و کیفیت کاربرد روشهای مختلف تشریح شد، با این نتیجه گیری که معلم موفق کسی است که بتواند مجموعه ای از مهارتها و روشهای تدریس را به صورت هماهنگ و پویا بکار گیرد. در بخش شیوه های ارزشیابی جایگاه و کاربرد انواع ارزشیابی های ورودی، مرحله ای و پایانی در درس دینی بررسی شد. تاکید این قسمت از تحقیق روی بالا بردن جایگاه ارزشیابی های مرحله ای و در نظر گرفتن یک نمره عملی برای درس دینی متمرکز شد. در بررسی فرضیه های این تحقیق نتایج زیر بدست آمد: -1 در وضعیت فعلی دبیران دینی روشهای سخنرانی و توضیحی را بیشتر از سایر روشها مورد استفاده قرار می دهند. -2 بین امتیاز مهارتها و روشهای تدریس دبیران و میانگین دانش آموزان آنها همبستگی وجود دارد. -3 در بررسی امتیاز مهارتها و روشهای تدریس دبیران برحسب سطح تحصیلات ، بین امتیاز دارندگان مدارک کارشناسی و دارندگان مدارک دیپلم تفاوت معنی داری مشاهده گردید و بین امتیاز کارشناسی با کاردانی و کاردانی با دیپلم تفاوت معنی داری ملاحظه نگردید. -4 در بررسی امتیاز مهارتها و روشهای تدریس دبیران برحسب رشته های تحصیلی آنها، بین امتیاز کسانی که رشته تحصیلی آنها با درس دینی متجانس بود با سایر رشته ها تفاوت معنی داری دیده نشد. -5 بین امتیاز و روشهای تدریس دبیران برحسب سابقه خدمت آنها تفاوت معنی داری دیده نشد. -6 بین امتیاز مهارتها و روشهای تدریس دبیرانی که دوره های آموزشی ضمن خدمت دیده اند و کسانی که این دوره ها را ندیده اند تفاوت معنی داری ملاحظه شد. -7 روش ارزشیابی های موجود از درس دینی و نوع سئوالات امتحانی این درس به ندرت اهداف عملی آن را می سنجد.