در این پژوهش تغییرات قطر، وزن، مقدار پروتئین کل و پروتئین های انقباضی زنجیره سنگین میوزین (myosin heavy chain), mhc و اکتین عضله گاستروکیمنوس در 25، 34، 46، 70 و 85 روز بعد از له کردن عصب سیاتیک بررسی شد. مقایسه قطر و وزن عضله ترمیم یافته با عضله شاهد طی دوره های آزمایش اختلاف معنی داری را نشان می دهد اما پس از 85 روز این تفاوت دیگر معنی دار نیست . مقایسه پروتئین کل از طریق سنجش لوری پروتئین نیز اختلاف معنی داری را بین عضله ترمیم یافته و سالم در دوره های مختلف آزمایش نشان می دهد و 85 روز پس از عمل دیگر اختلاف معنی داری ملاحظه نمی شود. از نتایج حاصله از الکتروفورز (sds - page) و دنسیتومتری باندهای پروتئینی ژل الکتروفورز مشخص می شود که میزان زنجیره سنگین میوزین در عضله ترمیم یافته طی دوره های آزمایش بطور چشمگیری افزایش می یابد. افزایش اکتین در طول دوره های آزمایش با یک روند تدریجی و کندتر صورت می گیرد. نسبت زنجیره سنگین میوزین (mhc) با اکتین تا 45 روز پس از له کردن عصب پایین تر از حد طبیعی است و از آن به بعد به مقدار طبیعی نزدیک می شود.