گستره مورد بررسی در این رساله در گوشه شمال شرق زون ساختاری ایران مرکزی، در بخش مرکزی چهار گوش ، 25000:1 جاجرم، واقع می شود. قدیمیترین سنگهای منطقه را واحدهای ائوسن تشکیل می دهد که شامل ردیف گسترده ای از سنگهای گدازه ای و آذرآواری است و در بعضی جاها توسط دایکها تغذیه کننده قطع گردیده اند. واحده های ائوسن موجود در منطقه در مقایسه با تقسیم بندی امامی (1981) در قم - آران تنها شامل واحدهای e5 و e6 با ترکیب تراکی بازالت قدیمیترین واحدهای ائوسن را در منطقه تشکیل می دهد. واحد e6، بازالت آندزیت ، آندزیت ، بازالت ، آلکالی بازالت ، تراکی اندیزیت و آذرآواریهای این واحد آندیزیت - آندیزیت بازالت و داسیت می باشند و بیشترین گسترش در منطقه دارا هستند. مطالعات صحرایی و بررسیهای سنگ شناسی حاکی از آنند که احتمالا شروع بازشدگی حوضه های درائوسن زیرین (پیامد فاز فشاری لارامید) بوقوع پیوسته و تاثیرات کشش باعث ایجاد شکستگیهای متعدد، صعود ماگمای بازالتی بصورت دایکهای تغذیه کننده گردیده است . با توجه به هیالوکلاسیک بودن گدازه ها و وجود آهکهای نولومیت دار و نوع رسوبات موجود، بنظر می رسد فعالیتهای آتشفشانی ائوسن زیرین تا بالایی در محیط قاره ای و آبهای کم عمق صورت گرفته و سنگهای گدازهای و آذرآوری بصورت متناوب تشکیل شده اند. حضور برشهای ولکانوکلاستیک ، ماهیت انفجاری فورانها را تایید می نماید. در توفها و گدازه های منطقه شواهد خفیفی از اختلاط ماگمایی مشاهده می شود. پدیده هایی چون وجود ریزبالس ها (بافت غربالی) تحلیل رفتگی و جذب شدگی بلورها بخصوص در پلاژیوکلازها، وجود منطقه بندی نوسانی در پلاژیوکلازها شاهدی بر اختلاط ماگمایی می باشد. با توجه به اجتماعات کانیها ثانویه (سرپانتین)، کلریت ، تالک ، زئولیت ، اکسیدآهن، آنالیسم، سرسیت ، کربنات ، دگرسانی یا دگرگونی ایجاده شده در سنگها، منحصرا شامل تغییرات کانی شناسی می باشد که در شرایط استاتیک صورت گرفته و در آنها اثری از تغییر شکل دیده نمی شود. محصولات این دگرسانی بصورت پرشدگی حفره ها و پسود و مورف شدن کانیها می باشد. با توجه به نمودارهای تعیین سری گرمایی، تیپ سنگهایی، تیپ سنگهای منطقه آلکان می باشد و طبق نمودار امامی (1981) آنها دو روند سدیک و پتاسیک از خود نشان می دهند هر چند که آنها عمدتا دارای روند سدیک هستند. همچنین لازم لازم بذکر است اگر چه مطابق نمودارهای عناصر اصلی و فرعی، تبلور بخشی در منطقه موثر بوده و ماگمای آلکان بازالتی را دچار تحول کرده در عین حال آلودگی بخشی این ماگما با پوسته آنرا دچار ناهنجاریهای عنصری نموده است . احتمالا شروع فاز فشاری پیرنئن در ایران موجب بسته شدن شکستگیهای عمیق و جلوگیری از صعود آسانتر ماگمایی بازالتی به سطح و بلاخره توقف این ماگما در پوسته شده و فرآینده afc (آلودگی همراه با تبلور بخشی) را سبب شده است . نمودارهای ژئودینامکی ارائه شده انطباق ماگماتیسم منطقه را با بازاتهای دورن ورقه ای تایید می نماید همچنین ویژگیهای ماگمایی و زمین شناسی منطقه بیشتر با مناطق ریفتهای قدیمی و مناطق کراتونی گسل، خورده انطباق دارد.