بیماریهای مثانه، از شایعترین بیماریهای انسان می باشد و اختلالاتی که باعث از بین رفتن این عضو در بدن می گردد بخصوص در سنین بالا، شایع می باشد و از طرفی اهمیت مثانه بعنوان محلی جهت ذخیره ادرار بر کسی پوشیده نیست و بهمین لحاظ محققین کوشیده اند که به نوعی در این بیماران مثانه را بازسازی کنند و این کار توسط دستگاه گوارش صورت گرفته است قسمتهای مختلف دستگاه گوارش در این راه بکار رفته است هر قسمت از دستگاه گوارش دارای منافع و مضاری است . چنانچه از معده استفاده شود اختلال الکترونیکی کمتر رخ می دهد و از طرفی از میزان عفونت ادراری کاسته می گردد، اما معمولا عوارض تغذیه ای را سبب می شود. اگر از ژرنوم استفاده شود اختلال الکترولیتی شدیدی را سبب می شود و تقریبا هیچگاه از آن استفاده نمی شود. آنچه که بطور شایع در بازسازی دستگاه ادراری بکار می رود ایلئوم و کولون است . مطب دیگر آماده کردن این قسمتها جهت جایگزینی مثانه است چون در حالت عادی بجز معده بقیه دستگاه گوارش حاوی میکروارگانیسم های فراوانی است و جهت کاستن از میزان آنها آماده سازی مکانیکی و آنتی بیوتیکی صورت می گیرد. پس از این کار آناستوموز دو قسمت روده به یکدیگر و سپس جایگزینی روده در دستگاه ادراری و آناستوزموز آنها به یکدیگر است و سپس با استفاده از تکنیکهای خاصی میزان حجم مثانه ساخته شده را اضافه کرده و نیز از ریفکلاکس و عدم اختیار ادراری جلوگیری می شود. در مورد تجربه ای که در کرمانشاه وجود دارد و عمدتا پس از سال 1372 می باشد باید گفت که سگمان روده ای انتخاب شده در اکثر موارد ایلئوم بوده است هر چند از سیگمونید و کولون نیز در بعضی موارد استفاده شده است . میزان عوارض جراحی نیز در حد بسیار خوبی نسبت به litrature است و نیز بیماران پس از جراحی اظهار رضایت بسیاری کرده اند.