در این پایان نامه جریان سیّال گازی در یک میکروکانال پله گذاری شده و در محدوده ی بزرگی از عدد نادسن مورد بررسی قرار گرفته است که این محدوده شامل جریان های غیر لغزشی، لغزشی و جریان گذرا می باشد. روش عددی مورد استفاده در این رساله روش لتیس بولتزمن است که برای بررسی جریان استفاده شده است. معادله ی اصلی مورد استفاده در این روش معادله ی بولتزمن می باشد و با استفاده از روش لتیس این معادله به صورت عددی حل شده است. با اعمال روش لتیس بولتزمن در ناحیه ی مورد بررسی خصوصیات جریان از جمله افت فشار، پروفیل سرعت، خطوط جریان و ضریب اصطکاک در شرایط مختلف و برای اعداد نادسن مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. در ابتدا اعداد نادسن در کانال ها به صورت ثابت فرض شده اند و پروفیل های سرعت بر اساس اعداد نادسن مختلف به دست آمده اند و سپس اعداد نادسن بر اساس فشار ورودی و خروجی در کانال ها متغیر در نظر گرفته شده است. نتایج بر اساس نادسن متغیر در طول کانال مورد بررسی قرار گرفته است و بر این اساس نتایج حاصل از مدل سازی مربوطه در مقایسه با نتایج آزمایشگاهی و اطلاعات حاصل از حل تحلیلی انجام شده ی در دسترس نشان دهنده ی دقت بالای مدل سازی و صحت مدل سازی انجام شده می باشد. محاسبات انجام شده در این رساله نشان می دهد که با افزایش عدد نادسن، ضریب اصطکاک در جریان گازی درون میکروکانال کاهش چشمگیری پیدا می کند و نسبت معکوسی بین عدد نادسن و ضریب اصطکاک وجود دارد، بر این اساس و نتایج حاصل از مدل سازی در این رساله، رابطه ای برای ضریب اصطکاک بر اساس عدد نادسن در میکروکانال در محدوده جریان لغزشی و گذرا پیشنهاد شده است.

اشتقاق پسوندی مهمترین و متداولترین فرایند ساخت واژه در زبان فارسی محسوب می شود. تعداد زیادی از پسوندها به ستاکهای فعلی (حال یا گذشته) می پیوندند و از آنها اسم، صفت و یا قید می سازند. نکته جالب توجه اینکه افعال مرکب زبان فارسی نیز تحت تاثیر این فرایندهای اشتقاقی قرار می گیرند. در این رساله آن دسته از پسوندهای اشتقاقی که در ساخت واژه های مرکب از افعال مرکب فارسی دخیل اند، مورد بررسی قرار گرفته اند. این پسوندها به ترتیب عبارتند از: 1سوند "-ان" مصدری، پسوند یاء حاصل مصدری، پسوند فاعلی "-انده"، پسوند فاعلیˆبیان حال "-ان" و پسوند "-ان" اسم عمل. رساله حاضر ابتدا مطالعات اخیر تعدادی از زبانشناسان بر روی فرایند "انضمام" در زبانهای دنیا و نیز مشهورترین دیدگاهها و نظریات زبانشناسان ایرانی پیرامون مقوله "فعل مرکب " در زبان فارسی را مرور کرده است . آنگاه، با قبول تحلیل دبیر مقدم (1376) در مورد "فعل مرکب "، ساخت ساختواژی واژه های مشتق از افعال مرکب انضمامی را در مقایسه با ساخت ساختواژی واژه های مشتق از افعال مرکب ترکیبی، در چارچوب نظریه لیبر (1983)- که بر اسا نظریه روپر (1987) اصلاح شده است -مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است . تجزیه و تحلیل داده های فارسی صحت فرضیه های این پژوهش را تایید می کند. به بیان رساتر اینکه، تجزیه و تحلیلهای انجام شده نشان می دهد که اولا "انضمام" فرایندی ساختواژی است و ثانیا فرایندهای ساختواژی در حوزه افعال مرکب ترکیبی و افعال انضمامی بطور یکسان عمل نمی کنند، پس باید بین افعال مرکب ترکیبی و انضمامی تمایز قائل شد. در ضمن برای هر یک از پسوندهای اشتقاقی فوق الذکر نیز مدخلی واژگانی تعریف شده است . در پایان نیز به پیامدهای نظری و کاربردی یافته های رساله اشاره شده است .