زمانبندی یک پروژه همچون زمانبندی تولید است ، با این تفاوت که تولید محصول یک فرآیند تکرارپذیر است اما هر پروژه ای فقط یکبار تکرار می شود و هر پروژه با توجه به شرایط زمانی و مکانی، منحص بفرد است . به همین دلیل برای زمانبندی پروژه ها نمی توان به اطلاعات پروژه های مشابه تکیه کرد. این ادعا به آن معنی نیست که اطلاعات مربوط به چگونگی اجرای پروژه های قبلی همچون مدت زمان انجام فعالیتها، حجم منابع مورد استفاده و ... نباید برای پروژه های آتی مورد استفاده قرای گیرند، اما به دلیل منحصر بفرد بودن هر پروژه، اطلاعات پروژه های مشابه قبلی فقط ابزاری جهت کمک رسانی به تخمین زدن پارامترهای پروژه جاری خواهد بود. به همین سبب اجرای پروژه ها معمولا با انحرافات بزرگتری در مقایسه با تولید محصولات با زمانبندی اولیه خود دارند. یکی از عمده مشکلات اجرای پروژه ها، افزایش زمان تکمیل نسبت به زمان برآورده شده می باشد. این افزایش زمان از یک طرف سبب تورم قیمت تمام شده پروژه شده، از طرف دیگر سبب بدقولی متولیات اجرای پروژه نسبت به مشتریان می گردد. در روشهای سنتی زمانبندی پروژه سعی می شود تا این نقیصه با افزایش زمان هر یک از فعالیتها، بر طرف گردد که البته این راه حل، خود مشکلاتی همچون افزایش هزینه های متغیر و wip را به دنبال خواهد داشت . در این مقاله الگوریتمی که بر مبنای تئوری محدودیتها استوار است ، ارائه می گردد که در آن سعی شده است تا ضمن کوتاه شده زمان اجرای پروژه، ایمنی زمان تحویل پروژه نیز، تامین گردد.