این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی گزارشات حسابرسی و بازرس قانونی بر تصمیمات مجامع عمومی صاحبان سهام در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران صورت گرفته است . حسابرسی عبارت است از فرایندی که بوسیله آن شخص با صلاحیتی شواهد مربوط به اطلاعات قابل اندازه گیری مربوط به واحد اقتصادی را به منظور تعیین و ارائه گزارش درباره میزان مطابقت بین آن اطلاعات و ملاکهای وضع شده جمع آوری و ارزیابی می کند. هدف حسابرسی اظهارنظر نسبت به درست و منصفانه بودن صورتهای مالی است . گزارش حسابرسی یک مدرک مختصر و پراهمیت است که اعتبار یک مجموعه از صورتهای مالی را افزایش می دهد و آن را برای سرمایه گذاران بانکداران، دولت و سایر استفاده کنندگنان مقبولتر می سازد. جامعه مورد بررسی کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از سال 1370 لغایت 1374 می باشد. آزمون فرضیه در 2 بخش صورت گرفته است . در بخش اول گزارشات حسابرسی و بازرس فنونی 60 شرکت از جامعه مورد بررسی (برای 5 سال از سال 1370 لغایت 1374) بعنوان نمونه. بطور تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته اند و در بخش دوم نیز پرسشنامه تهیه و بین مدیران حسابرسی توزیع و پاسخهای دریافتی مورد بررسی قرار گرفته است . نتایج حاصل از تحقیق موید آن است که اکثر بندهای حسابرسی و بازرسی طی 5 سال متوالی بطور تکراری در گزارش حسابرسی و بازرس قانونی درج می گردند و مجامع عمومی صاحبان سهام نیز به گزارش مذکور توجه چندانی ننموده و بطور موثر هیئت مدیره را مکلف به رفع موارد اشکال ننموده و تصمیمات خود را بدون توجه به گزارش حسابرسی و بازرس قانونی اتخاذ می نمایند. نتیجه اصلی عبارت از آن است که گزارشات حسابرسی و بازرسی قانونی بر تصمیمات مجامع عمومی صاحبان سهام در شرکتهای پذیرفته شده در بورسی اوراق بهادار تهران تاثیر ندارد.