این پژوهش یک پژوهش نیمه تجربی است که به منظور بررسی میزان تاثیر اجرای طرح ترخیص بر پیامدهای جسمی بیماران پس از اولین انفارکتوس میوکارد بدون عارضه در دو بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اهواز در سال 1377 انجام گرفته است . از هر بیمارستان 30 نفر با توجه به مشخصات نمونه انتخاب و در گروه مورد و شاهد قرار داه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات ، راهنمای مصاحبه در مورد بررسی جامع بیماران چک لیست خود گزارشی مربوط به نمره شدت و دفعات درد قفسه سینه و فعالیت های روزمره و ابزار سنجش شدت درد می باشد. خانواده به عنوان واحد مراقبتی در نظر گرفته شده و از بین اعضای آن با نظرخواهی و رضایت بیمار و همچنین رضایت فرد انتخاب شده به منظور مشارکت در جلسات آموزش های آماده سازی ترخیص انتخاب گردیده است . در این پژوخش پس از بررسی جامع بیماران طرح مدون ترخیص طراحی گردیده که از روز دوم جلسات آموزشی برای بیمار و همراهش در گروه مورد، درباره آشنایی با بیماری، بررسی درد، کنترل درد، فعالیت رژیم غذایی، رژیم دارویی و پیگری های پس از ترخیص به صورت چهره به حهره توسط پژوهشگر ارائه گردیده است . سپس موارد خود مراقبتی به صورت جزوه آموزشی جهت استفاده آنها در منزل به بیماران گروه مورد ارائه شد. به منظور تعدیل روش های بکارگیری آموخته ها در منزل، متناسب با موقعیت زندگی مددجو، دو جلسه نظارت و آموزش در هفته اول پس از ترخیص در منزل بیمار برگزار گردید و موارد به مدت 12 هفته پیگری شد. گروه شاهد ضمن برخورداری از مراقبتهای روتین در بخش فقط آموزش نحوه تکمیل چک لیست های خودگزارشی و چگونگی روش بکارگیری ابزار سنجش شدت درد توسط پژوهشگر برخوردار بوده اند. پیگیری در گروه شاهد همانند گروه مورد نیز هر دو هفته جهت جمع آوری اطلاعات مربوط به شدت و دفعات درد، میزان فعالیت روزمره و دفعات بستری صورت گرفت . در تجزیه و تحللی داده ها شدت درد قفسه سینه هر 2 هفته یکبار در طول 12 هفته بین دو گروه مقایسه که با p>0/00001 و با بیش از 99 درصد اطمینان تفاوت معنی داری بین میانگین شدت درد را نشان داد. در بررسی بهبود فعالیت روزمره زندگی هر 2 هفته یکبار در طول 12 هفته بین دو گروه مقایسه که با p>0/00001 و با بیش از 99 درصد اطمینان تفاوت معنی داری بین میانگین بهبود فعالیت روزمره در بین دو گروه نشان داد. در مورد تعیین تاثیر طرح ترخیص بر دفعات بستری مجدد تفاوت معنی داری بین دفعات بستری در گروه مورد و شاهد را نشان داد نشد. بدین ترتیب فرضیه اول این تحقیق مبنی بر اینکه اجرای طرح ترخیص سبب کاهش شدت و دفعات درد در گروه مورد نسبت به گروه شاهد می شود و همچنین فرضیه دوم این پژوهش مبنی بر اینکه اجرای طرح ترخیص باعث ارتقاء فعالیت روزمره در زندگی در گروه مورد نسبت به گروه شاهد می شود، تایید شده و فرضیه سوم به علت پراکندگی نمونه ها در این تحقیق تایید نشد. با توجه به اینکه طرح مدون ترخیص باعث کاهش شدت درد و دفعات بروز درد و بهبود فعالیت روزمره زندگی در مددجویان بوده است ، پیشنهاد می گردد با توجه به اینکه راهبردهای عملی آن مشخص شده است ، این طرح جهت برنامه ریزی ترخیص بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد مورد استفاده قرار گیرد.