در مطالعات قبلی ما، اثر داروهای موثر بر گیرنده های دوپامینی بر بی دردی ناشی از مرفین ارزیابی شد. در مطالعه حاضر، اثر آگونیست و آنتاگونیست رسپتور (گیرنده) d2 دوپامینی بر بروز (expression) و همچنین روند ایجاد تحمل (development) به بی دردی مرفین مورد بررسی قرار گرفته است . تحمل به عمل بی دردی مرفین بوسیله تجویز مرفین 50mg/kg به موش سوری روزانه یکبار به مدت سه روز ایحاد شد. آگونیست گیرنده d2 دوپامین، کین پیرول (0.03mg/kg و 0.02، 0.01) در موشهای دست نخورده (intact) بی دردی ناشی از مرفین را افزایش داد. اما آنتاگونیست این گیرنده، سولپیراید (50mg/kg و 25، 12.5) اثری نداشت . پاسخ کین پیرول بوسیله دوز پایین تر سولپیراید کاهش پیدا کرد. کین پیرول و سولپیراید هر دو باعث کاهش بروز و ایجاد تحمل به بی دردی ناشی از مرفین (6mg و 3، 1.5) شدند. اثر کین پیرول، بوسیله پیش درمانی با دوز پائین تر سولپیراید کاهش پیدا کرد. بنابراین نتیجه گیری می شود که سیستم d2 دوپامینی ممکن است در تحمل به بی دردی ناشی از مرفین دخیل باشد.